Heeft u ooit gevochten met uw eigen vader/zoon (moeder/dochter)?
 

1. Dit is geen oproep tot geweld, edoch eerder een tot familieliefde.
2. We veronderstellen dat de gemiddelde forumlezer een gelukkige jeugd heeft gehad, en het hier enkel om vechtpartijen gaat die daarna snel worden bijgelegd.
3. Voor de familiaal getraumatiseerden onder ons: wij voelen met u mee en gelieve deze thread in uw geval misschien niet te lezen. Hoe is humoristisch bedoeld voor zij die het geluk hebben gehad hun jeugd mooi door te komen.
4. Het gaat hier om vechtpartijen in de echte zin van het woord, dus niet om speelpartijen.


Dus: hebt gij wel eens met de blote vuist - of, voor de dames, met de krabbende nagels - fysiek de strijd aangegaan met uw vader of zoon (moeder of dochter)?

Enzo ja, wie heeft er toen gewonnen? :lol:

Jij wél ?

Mijn vader was daar te sterk voor!

Ik weet niet of het qualificeert als gevecht, het gebeurde toen ik een jaar of twaalf was. Ik was op mijn kamer mijn boekentas aan het inladen voor school. Net als ik een redelijk groot mes wil wegsteken komt ons moeder binnengestormt en ze stampt naar mij. Uit een reflex wil ik die voet afweren en het mes stak erdoor.

Ons moeder besloot dan maar van naar het gasthuis te gaan inplaats van mij wat stampen te geven. :)

Al bij al een redelijk goede dag uit mijn jeugd.

Allochtonen en messen ... Het blijven sloebers.

Ja, allez, ik heb geprobeerd, maar toen hij rechtstond kromp ik ineen. :lol:

Ik aas hier eigenlijk vooral op vrouwenverhalen. Ik vind vechtende moeders en dochters iets bijzonders.

waarom wil een kind van 12 een redelijk groot mes mee naar school nemen?

En waarom heeft Derk hier nog niet de songtekst van "A boy named Sue" geplaatst?

.

Van Johhny Cash ?

Ik was als puber bezig met een buitenband omleggen om het achterwiel van mijn Puchie.
Prutsen met bandenliggers.....mijn vader ziet dat en zegt "dat mot je zo doen" en hij legde die band met zijn ijzeren handen om het wiel.
En dan zou ik gaan vechten met mijn vader ?

Ik heb nooit gevochten met mijn ouders. Ik heb mijn apejaren gehad zoals ieder kind en soms eens een klets gehad en soms wraak genomen door de tuinslang op mijn moeder te richten. Maar echte gevechten zijn er nooit geweest. De oorlogsvoering tijdens mijn apenjaren waren meer subtiel... dagen niet spreken. De trein nemen naar dezelfde school waar ik leerling was en mijn moeder lerares en toch niet het gemak van de auto nemen. Tja... puberteit soms.

Maar nee. Bij ons in het gezin was zowel tussen kinderen en ouders als tussen de ouders het zwijgen en elkaar negeren het ergste wat je kon doen. De cohesie breken. En dan is het vaak gebeurd dat mijn vader me kwam vragen om aub. weer met mijn moeder te spreken of zo. En als ik dan toegaf dan bleek ze met tranen in de ogen ergens achter een deur te staan. Nee... Wij hadden geen gezin waarin de klap rond de oren de norm was. Ik heb die soms wel gekregen, maar goed... bij mij was dat niet goed, sommige kids moeten dat wel hebben. Een klap rond mijn oren was voor mij het begin van een oorlog, maar ik kende toen ook kinderen waar een niet hard bedoelde klap (waar ik soms bij was) eerder een tik was... een teken van "gedraag je even" en ik weet dat die kinderen evengoed zijn opgegroeid als gezonde en goede mensen. Er is een afgrond zo diep als de oceaan tussen kindermishandeling en af en toe een tik geven. Het eerste zal voor meer problemen zorgen, het tweede is een vorm van zwakte als opvoeder, maar kan misschien toch nog zorgen voor een kind dat weet dat het niet te egoistisch mag zijn tegen speelkameraadjes, e.d. (en het is zeker in die laatste context dat ik dat heb gezien - toen ik kind was hadden zowel ik als mijn zus een speelkameraadje in de buurt. we speelden wat en zo, maar het was een enig kindje en uit een snel ontbonden huwelijk... hij mocht veel. De vader was de enige die voor het kind mocht opdraaien want de moeder was no good... we hebben daar vele uren gezamenlijk gespeeld... in de velden, met autootjes, enfin... al wat kids leuk vinden en de vader liet toe dat de kleine zijn mosseltjes met ketchup en mayo at. Maar als die jongen ineens heel ambetant tegen ons begon te doen dan kreeg die een mep van de krant waarin de vader aan het lezen was en toen zei de vader dat hij zich moest gedragen en zich niet aanstellen.)

Nu goed... Intussen heeft die alleenstaande vader een vriendin en ik denk intussen ook zijn vrouw en die jongen heeft zijn gescheiden-ouders periode doorgemaakt en daar is iets goed van gekomen ook. Dat is nu een man met een goede job en naar ik laatst hoorde ook een goede relatie. Hij heeft nooit geleden onder die klap met de krant van zijn vader.

Psychiaters e.d. mogen er zich over buigen. Geweld is niet goed.... maar een tikje nu en dan kan helpen.

Omdat het kind op de patisserieschool zat, waar naar verluid al eens messen gebruikt werden in de praktijklessen.

Meer precies, het was het "chef" model van sabatier.

een kind als jij zou van mij een uitdrukkelijk veel te zachte tik tegen zijn billen krijgen HA

gij kunt dus voor ons eclairekes maken voor op de volgende forummeeting !!!


:cheer: eclairekes :cheer:


of is dat slecht voor uw imago ??

Eclairekes voor iedereen. :)

deal !!!


:cheer:

:?

http://www.youtube.com/watch?v=ZfLPnN_YMMM

:|

nee, en ook niet met die van een ander. Ik heb nog nooit gevochten voor echt.

Nooit gevochten, de papaa heeft brede armen en grote handen ;-)

²