Dekolonisatie
 

Ik moet voor geschiedenis een paper schrijven over de dekolonisatie en de toestand achteraf. Ik wist niet goed waar dit te zwieren, dus doe ik het maar in internationale kwesties.

Eigenlijk houdt één vraag mij vooral bezig : Hoe komt het dat de dekolonisatie de toestand van de derde wereld niet veranderd heeft ? En wat is volgens jullie de reden waarom de toestand niet verbeterd is ?

Goh, de 'liberale: laat mensen zelf het heft in eigen handen nemen'-thesis is dat door het massaal subsidieren van derde wereld landen door transfers en 'ontwikkelingshulp' er daar alleen maar chaos is ontstaan.

Het was vechten om de subsidies, niet werken om het eten.

In een notendop.

De afrikaander...want laatst ik keek gaan de kolonies in azië best wel goed hoor ;-).

-Willekeurige landsgrenzen die ooit getrokken werden waardoor grenzen niet op basis van volkeren werden gekozen en er dus vaak etnische conflicten voorkomen

-Instabiele en overhaast opgezette regeringen die aan de macht komen

-Verstoorde culturen: op sommige vlakken hebben de kolonisten modernisering doorgevoerd en op sommige vlakken zaten ze nog 1000 jaar achter. Dat leidt tot interne cultuurconflicten

-Veel te duur openbaar apparaat. Vele landen waren daar absoluut niet klaar voor en hadden het geld niet. Enorme schuldenlast is het gevolg

-Eenzijdige economie die volledig gericht was op grondstoffen voor het moederland. Geen duurzame economische ontwikkeling en veel te weinig verticale en horizontale integratie van de industrie


ik denk dat je rond die puntjes wel het een het ander kan schrijven.

Ik vind dat vrij normaal dat zoiets niet lukt. Je weert eerst alle zwarten van alle mogelijke deelname aan het bestuur, en daarna laat je alles op 1-2-3 aan hen over.

Vergelijk ook eens de dekolonisatie in Afrika met die van bijvoorbeeld India. Ik zou daar zelf ook eens mijn kennis over moeten opfrissen.

Bedankt Fox en Brutus, jullie hebben me nog meer aan het denken gezet nu.
Ik ga dat eens verder uitspitten nog. :-D

Vergeet de corruptie niet te vermelden.
En de landbouwsubsidies van Europa en de VSA aan hun boeren, die toelaten dat rijke landen hun landbouwoverschotten onder de prijs dumpen in Afrika, zodat die boeren ginds geen kans krijgen.

Boeiend onderwerp.

Ik zou aan het lijstje nog toevoegen:

-Er waren geen hoogopgeleide kaders die een onafhankelijk land konden runnen; in Belgisch Congo waren er bij de onafhankelijkheid slechts een tiental autochtone universitairen afgestudeerd - bezwaarlijk voldoende om zo'n land te runnen.

-De Koude Oorlog: vele ontwikkelingslanden waren speelbal van deze oorlog, waardoor er allerhande "proxy-oorlogen" werden gevoerd; de ene partij kreeg steun van het Westen, de andere van de communistische wereld. Burgeroorlogen als die in Angola kunnen als voorbeeld gelden.

Daar werd Jonas Savimbi's UNITA gesteund door het Westen en het fascistische Zuid-Afrika van de apartheid, dat het land zelfs binnenviel. UNITA controleerde de diamantmijnen om zijn oorlogstuig te kopen. De MPLA die de verkiezingen had gewonnen en de enige legitieme machthebber was, werd gesteund door de Sovjets en vooral door Cuba, dat zelfs troepen heeft gestuurd.

De complete vernietiging van alle koloniale instellingen en structuren was dikwijls het gevolg van die wrede oorlogen. Massa's doden natuurlijk ook. De vernietiging van land door mijnen komt daar dan nog bij, waardoor de onderontwikkeling in de landbouw nog tot vandaag voortduurt.

-Was er geen burgeroorlog, dan wel dikwijls een geïnstalleerde dictator die zijn land leegplunderde en uitverkocht aan Westerse zakenmilieus (zie Mobutu), of dat voor de Sovjets deed.

-Traditionele politieke systemen die terug bovendrijven, maar gemengd worden met Westerse structuren, waardoor er "bad governance" en massale corruptie ontstaat. Zo is het "big-man"-systeem in Afrika typisch: een chef komt aan de macht, controleert alles, en geeft voortdurend zeer vrijgevig alles weg aan zijn kleine clan. Mobutu werkte zo. Als ge dat natuurlijk op de schaal van een hele economie doet, is dat een ramp.

In Zaïre werd er ten tijde van Mobutu spottend gezegd dat er aan de grondwet een nieuw artikel was toegevoegd. Het zogenaamde "Article Quinze", dat zegt: "Débrouillez-vous."

Trek uw plan, de staat doet niks, reken op niks, zie maar dat ge rondkomt. (Eigenlijk zien de neoliberalen en libertairen hier hun ideologie werkelijkheid worden; landen waar Article 15 werkt zouden de natte droom moeten zijn van elke neoliberaal. :twisted: )

-Qua landbouw en handel: onfaire internationale handelsregels en subsidies in Europa en de VS; hierdoor kunnen landen uit het Zuiden niet concurreren. Die landen hebben ook een gebrek aan basiskennis en infrastructuur en worden daardoor gedwongen slechts exporteurs van onbewerkte grondstoffen te zijn.

-Het bestaan van zogenaamde "satrapen": dat is een zeer belangrijke factor. Lokale elites bespelen en controleren de internationale markt en schermen die af voor de gewone inwoners. Ze werken bijvoorbeeld samen op het vlak van voedselimport; de elites in Afrika en de exporteurs in Europa hebben een systeem uitgedokterd waardoor ze beide steenrijk worden, maar waardoor de lokale boeren geen kans krijgen.

Dit soort satrapen-relaties werd al vlak na de onafhankelijkheid opgebouwd. Het rampzalige effect is cruciaal geweest: een snelle bevolkingsgroei omwille van steeds goedkoper wordend voedsel dat wordt geïmporteerd, maar tegelijkertijd onderontwikkeling omdat die groei niet wordt ondersteund door lokale ontwikkeling.

We treden hier in de denksporen van de zogenaamde "dependencia-beweging". Internationale instellingen (IMF, Wereldbank, EU, etc...) heulen samen met lokale elites die enkel tot doel hebben zichzelf te verrijken.


Zo. Met de door anderen hierboven vermelde factoren valt wel al een stukje te schrijven, nie?

Veel succes.

Bedankt, ben volop bezig ermee. Ik ben nog wel een paar daagjes zoet nu. :-P

Nog 1 vraagje. :oops:

Ik ben nu al een paar keer gebotst op de Nieuwe Economische orde, die in zou staan voor een structurele verandering waarin de ontwikkelingslanden een economisch een betere positie krijgen ten opzichte van de rijke industrielanden.
Maar echt veel over wat zij doen vind'k niet terug. Is er hier iemand die daar meer van weet ? Hoe gaan ze tewerk en doen ze eigenlijk wel iets nuttig (want ik zie net dat het iets is dat ontstaan is op een VN-conferentie)?

Veranderd heeft de toestand zich zeer zeker na de dekolonisatie. Verbeterd inderdaad niet. De redenen zijn zeer simpel:

1. Tijdens de kolonisering vanaf circa 1885 werden er willekeurig lijnen getrokken die dan "landsgrenzen" werden gedoopt. Vaak kwamen die "grenzen" dwars door het gebied van een stam, of werden er meerdere stammen van verschillende ethnische herkomst binnen één "land" gepropt. De ellende die dit bezorgt is vandaag nog zichtbaar. Cfr. Democratische Republiek Congo, Rwanda, Burundi, Kenia, enz, enz.

2. De corruptie van vrijwel iedereen met macht in Afrika zorgt ervoor dat verbetering niet mogelijk kán zijn.

Landen als China en Vietnam tonen duidelijk aan dat positieve verandering wel mogelijk is. Het kolonialisme was volledig gericht op het moederland, en met die structuur bleven de meeste ontwikkelingslanden zitten na de onafhankelijkheid. Een gebrek aan industrie, technologie en lage grondstoffenprijzen zorgden ervoor dat er geen geld binnenstroomde, en zonder geld geen interne markt, zonder interne markt geen investeringen in infrastructuur of buitenlandse investeringen, en de cirkel is rond. Daarnaast natuurlijk al de redenen die reeds gegeven zijn: grootschalige corruptie, oorlog, landsgrenzen die heel arbitrair getrokken zijn, overbevolking, etc. Toch is dat niet de hoofdoorzaak. Eigenlijk bestaat in elk land wel een zekere nationale trots, ondanks etnische spanningen. De hoofdoorzaak is en blijft het agrarische of laag-technologische karakter van de economie. De landen die uit de armoede ontsnapten deden dat enkel door grootschalige overheidsinspanningen om een industrie en infrastructuur op te bouwen (bvb. China, Zuid-Korea, de Sovjet-Unie)