driewerf |
24 mei 2008 12:40 |
Anderlecht - een poging tot verklaring
De val van de Muur, islamfundamentalisme, de opkomst van extreem rechts.
Drie zaken die ogenschijnlijk los van elkaar staan, maar in feite is er een link ertussen.
Eind jaren ’80 verkeert de USSR in crisis, crisis die uiteindelijk tot e volledige ineenstorting van het Oostblok zal leiden in 1991. Deze ineenstorting zal niet alleen zijn gevolgen hebben in Oost-Europa, ook in West-Europa en het Midden-Oosten zullen de gevolgen voelbaar zijn.
Tot in de jaren 80 kon de arbeidersbeweging nog leven met de gedachte dat er een alternatief bestaat op het kapitalisme. Hoe verwrongen ook van het echte socialisme, de USSR was een bestaande bewijs van een mogelijk alternatief waarop het linkerdeel van de arbeidersbeweging zich richtte, en het vormde ook voor de kapitalisten een waarschuwing niet te ver te gaan.
Met de Val van de Muur veranderde dit allemaal: voor veel onderdrukte volkeren was de USSR ineens geen inspiratie van verzet meer, en keerden ze zich naar de Islam. Typisch, mar zeker niet uniek, is de evolutie van de Palestijnse organisaties: tot de jaren 80 waren de PLO en de PFLP dominant, beiden seculier. Yasser Arafat en Carlos de Jakhals maakten nog hun opwachting in Moskou. Na 1991 krijgen de Palestijnse verzetsorganisaties een islamitisch karakter en zien we het ontstaan van Hamas, Hezbollah, de Martelaren van de Al Aqsamoskee etc.
In Europa vallen, samen met de Muur ook alle remmen los voor de kapitalisten. Eerst wordt er een ideologisch offensief ingezet: TINA –There Is No Alternative. Het kapitalisme wordt als enig werkend systeem afgeschilderd. Alles wordt er aan gedaan om de democratische traditie van de bolsjevieken te ontkennen en Lenin in alles gelijkgesteld of op z’n minst als logische voorganger van Stalin te worden afgeschilderd. De democratische traditie van de bolsjevieken wordt straal ontkend, waardoor zaken zoals de Arbeidersoppositie (Alexandra Kollontai) en de Linkse Oppositie ( Trotsky) worden doodgezwegen.
Dit alles leidde tot een grote ideologische verwarring bij de arbeidersbeweging. Vele arbeiders zijn gedougeerd door Links en keren het de rug toe. Extreem rechts kan zijn opmars in verschillende landen beginnen: Vlaams Blok in Vlaanderen, Front National, BNP in de UK, etc.
De kapitalisten ruiken hun kans: vanaf dan worden openbare diensten geprivatiseerd, zet de flexibiliteit van de arbeid zich in, neemt de interim-arbeid een hoge vlucht, openbare diensten worden afgebouwd, etc. Dat offensief zet zich nog steeds voort, met als laatste stukken de Bolkesteinrichtlijn, het Generatiepact en de richtlijnen rond “flexicurity”. Ondertussen krijgen de patroons de ene cadeau na de andere: eenmalige fiscale amnestie (waar er ondertussen al 2 van zijn geweest), loonlastenverlaging, verlaging van patronale bijdragen, notionele intrest, Gezondheidsindex etc.
De armoede is in de laatste 20 jaar gestegen van 8% naar iets meer dan 15%, in Vlaanderen. Dat zijn duizenden mensen die uit de boot vallen. Er creêert zich een laag van vooral jongeren die door de maatschappij worden uitgestoten, die geen enkele binding meer hebben. Hoofdzakelijk – maar niet uitsluitend - migrantenjongeren. Wanneer je én bot vangt op school én op de arbeidsmarkt én geen betaalbare woning vindt en wanneer meer dan 25% van de mensen stemt op een partij die jou buiten wilt, de stoppen zouden voor minder doorslagen.
Hoeveel van de Guido Demoors, de Kitty’s van Nieuwenhuyzen en andere drama’s hadden kunnen worden voorkomen met een perspectief op een degelijk leven: een job, een huis, kans op onderwijs?
Elke bosbrand begint als een kleine vonk die je nog met een emmer water kan blussen.
Maar de regeringen zijn met hun neoliberaal beleid de ene bosbrand na de andere aan het aansteken. Om ons hiertegen te verdedigen zal de arbeidersklasse al haar krachten moeten bundelen en consequent een resem eisen van de kapitalisten afdwingen:
-substantieel arbeidsduurverkorting met behoud van loon en verhoudingsgewijze aanwervingen
- een reëel plan om sociale woningen bij te bouwen, en de bestaande achterstand in te halen
-nationalisatie van de farma-industrie
-herfinanciering van het onderwijs tot 7% BGP (meer mag ook, uiteraard)
-afschaffing van de Gezondheidsindex en herinvoering van de echte Index
-afschaffing van de BTW op basisgoederen (voedsel en kleding) en op levensreddende medicijnen
-gratis en degelijk onderwijs.
Vervul die eisen en er zal een groot deel van de druk worden weggenomen, de straten zullen al een pak veiliger zijn.
|