De keuze van de selectieve solidariteit
 

Er is de laatste tijd heel wat te doen omtrent de koopkracht. Volgens allerhande directeurs en voorzitters van nationale banken en werkgeversorganisaties, uiteraard met een meer dan behoorlijk inkomen, is er helemaal niets aan de hand met onze koopkracht. Rekening houdend met inflatie en loonaanpassingen koopt de gemiddelde Vlaming (Belg?) vandaag evenveel of zelfs meer dan twintig jaar geleden, luidt het. Gelukkiglijk gaat men niet zo ver om een vergelijking met de tijd van Priester Daens te maken. Misschien moesten wij dan in de ogen van de VBO-voorzitter uit eerlijke schaamte negentig procent van ons loon gaan inleveren!

Maar...misschien zit er wel iets in de denkwijze, dat de regering eventuele koopkrachtvrijwaringmaatregelen beter kan toespitsen op de inkomencategorieën die daadwerkelijk koopkrachtverlies lijden, omdat vooral die groepen de duurder geworden voeding en huisvestingskosten, verhoudingsgewijs een veel groter deel van hun uitgavenpakket uitmaken dan dat bij de meer-dan-modaal-verdieners het geval is. Alhoewel met enige verbazing, merk ik toch met genoegen dat er hier en daar onder rechtgeaarde kapitalisten en verstokte rechtse liberalen, mensen opstaan die de klassieke het zogenaamde sociaaldemocratische solidariteitsprincipe in vraag gaan stellen en zich afvragen of wij de daarvoor bestemde gemeenschapsmiddelen niet beter exclusief reserveren voor inkomensgroepen die het nodig hebben.

De oplossing voor zowel het huidige koopkrachtverlies als de toekomstige onbetaalbaarheid van onze ziekteverzekering, pensioenen en ouderenzorg ligt misschien simpelweg in de afschaffing van het voorbijgestreefde eendimensionale 'solidariteitsprincipe'. De keuze tussen 'minder voor iedereen' of 'minder voor diegenen die het niet nodig hebben opdat de noodlijdenden meer zouden krijgen' is niet alleen een sociale maar bovenal een menselijke keuze. Daar tegen zijn, getuigt van ronduit plat en mensonwaardig egoïsme!

hebt u zelf ooit afhankelijk geweest van solidariteit ? is de ervaring van mensen die dat geweest zijn of zijn voor u bovendien relevant ?

ooit al eens bij stil gestaan in feite ? solidair zijn is plezant - gesolidariseerd worden ook ?

mensen die vinden dat ik bovendien solidariteit nodig heb - onder geen beding zonder zou kunnen leven - wat voor een beeld hebben die van mij als arme eigenlijk ? is dat een respectvol beeld, een respectvolle houding die veel respect van mij terug verdient ?

kortom renaat - iemand die armen echt wil helpen die zal proberen helpen zorgen dat ze niet van zijn solidariteit moeten (blijven ) afhangen - iemand die echt om armen geeft zal inzien dat zulks mensonwaardig is - in plaats van de minderbedeelden te blijven misbruiken voor een sentimentele verkiezingsshow die er alleen maar voor zorgt dat de armoede niet structureel opgelost geraakt

in een eerlijke wereld is solidariteit leuk en bijkomstig en tof maar niet nodig - solidariteit mag niet nodig zijn en een maatschappij die solidariteit aanvaard aanvaard de armoede zelf

uw pleidooi voor solidariteit is dus maw een pleidooi voor meer armoede

als arme en woordvoerder van het vierde wereld syndicaat zou ik u tot slot van mijn betoog ondanks uw goede bedoelingen, daaarom ook vriendelijk willen vragen te stoppen om aldus "rotte vis" voor mij (ons ) te blijven vragen - wij de armen ( vh vws ) zelf zijn die gore rotsolidariteit met bijhorend stigma namelijk spuugzat en willen het vanaf heden enkel nog hebben over onze visrechten :twisted:

ik dank u

Mijn tekst is geen pleidooi voor meer solidariteit in de zin van het 'almoezen geven aan armen' maar een pleidooi voor het hervormen van onze sociale zekerheid in die zin dat men het daarvoor beschikbare gemeenschapsgeld dient te gebruiken voor de inkomensgroepen die 'het nodig hebben'
En dan heb ik het oiver kindergeld, en allerhande sociale uitkeringen, ja zelfs werkloosheidsuitkeringen tot pensioenen. Gemeenschapsgeld en -middelen die nu verdeeld worden onder iedereen, dus ook onder diegenen die het, gezien hun inkomen, als (welgekomen) zakgeld beschouwen, en waardoor voor de 'noodleidenden' (in de zin van wegens de omstandigheden nodig hebben) in onvoldoende mate kunnen geholpen worden.
Als ik jou eveneens verkeerd wil begrijpen, lees ik in jouw reactie dat men alle (wettelijke, want daar heb ik het over) solidaritiet maar best stopt.
?????????????????

Ik heb het eerder voor "meer voor mijn naasten die het nodig hebben en minder voor een nobele maar onbekende groep wildvreemden"... :-)

Maar dat zal ook wel egoïstisch zijn zeker 8-)

u antwoord niet op mijn vraag of u zelf ooit afhankelijk geweest bent van sz - wellicht niet dus en daarom beseft u niet wat u vraagt

indien u meer selectiviteit vraagt dan moet er nog meer geselecteerd worden - ten eerste kost dit selecteren enorm veel geld aan ambtenaars die de selectie moeten uitvoeren en dat geld zou beter direct gebruikt worden om reeele noden te lenigen en bij het selecteren worden ook altijd fouten gemaakt - fouten waardoor weer degenen die het niet nodig hebben krijgen en veel erger degenen die het wel nodig hebben niet krijgen - de selectieprocedure wordt bovendien last but not least door de meeste armen als uiterst vernederend ervaren

wanneer u pleit voor een selectieve sz zekerheid dan pleit u dus voor een heel dure en voor de doelgroep heel onzekere sociale zekerheid

waarom toch geen onvoorwaardelijke sz die iedereen automatisch krijgt toegekend ? waarom het verschil maken daar waar men ontvangt ipv daar waar men betaald ? waarom moet iedere kandidaatbehoeftige toch perse eerst door toedoen van die solidariteitsmensen gewogen worden als een rund ? wat is daar zo leuk aan ?

Onbegonnen werk...

Als je echt honger hebt, dan heb je lak aan een stigma.

Ik vind dat de meeste armen NIET schuldig zijn aan hun situatie. Wanneer ze dan hulp weigeren van het systeem dat hen arm heeft gemaakt dan zijn het masochisten. Zoiets heeft niets met trots te maken.

Een liefdadigheidsaalmoes aannemen zou ik ook nooit doen, maar gebruik maken van structurele solidariteit lijkt me geen probleem, toch?

Solidariteit begint nu net bij gelijkwaardigheid en is opgebouwd volgens het idee dat iedereen arm kan zijn/worden. Solidariteit betekent net dat mensen niet op je neerkijken maar juist met je meeleven omdat ze erkennen dat ze zelf evengoed in die situatie kunnen belanden.

ooit al eens honger gehad ?

zijn er hier rokers ?

vind je t tof als je een avondje weg bent en geen vuur bij hebt en elke keer vuur moet vragen ?

kan je je voorstellen wat dat geeft als je voor echt belangrijke zaken van de goodwill van anderen afhankelijk moet zijn ?

dat kan je enkel als je t zelf hebt meegemaakt - dus sla die boekjes maar dicht - en ga naar spanje ofzo, zonder geld en zorg dat je zonder geld thuis geraakt

en als je dan zo bent thuis geraakt op de solidariteit van anderen - kom ons dan hier iets zinnigs vertellen over solidariteit en vooral daarvan afhankelijk moeten zijn ....

:roll:

Als ik het goed begrijp wilt u met staatsgeweld geld afnemen van mensen die méér hebben, om het te geven aan mensen die minder hebben. Die gewelddadige roofoperatie noemt u dan "...een sociale en menselijke keuze".

Er zijn twee mogelijkheden:

- ofwel hebben de mensen die méér hebben en die u wenst te beroven hun bezit op rechtmatige wijze verkregen; dan moet u met uw tengels van hun bezit afblijven;

- ofwel hebben de mensen die méér hebben hun bezit op onrechtmatige wijze verworven; dan moet u hun schuld aantonen en indien die voorhanden blijkt, dient tot vervolging te worden overgegaan

Tertium non datur.

In geen geval is het geoorloofd om tot onteigening over te gaan zonder het aantonen van schuld en van de onrechtmatigheid van het bezit.

Ja.
Nu bijvoorbeeld

Zijn verantwoordelijkheid laf ontwijken en kappen op de mensen, die die lafaards dienen te onderhouden, dat zal het zijn... :-D

Hmm.. selectieve solidariteit... Interessant...

Mijn selectie is dan van *niet* solidair te zijn ! Ieder voor zich ! :lol:

en hier zie je precies wat ik bedoel goldband; het bashen op werklozen in de praktijk - het stigma is intrinsiek en onlosmakelijk aan de solidariteit en de gedachtegang van positieve discriminatie verbonden - het is de schuld van het selectef solidariteitsmodel dat jij hier meent te moeten verdedigen, dat chipie mij meent te kunnen verwijten

de kapitalisten, en hun armenfobe dienaars en andere armenhaters ( cultureel fascisten ) zijn samen met de solidairen ( cultureel marxisten ) symptomen van één en dezelfde ziekte die met de arme iets doet dat nog erger is dan de armoede zelf - nl hem de terugvordering van zijn natuurlijk erfdeel ( waarvan de diefstal de oorzaak is van zijn armoede) voorgoed ontzeggen door zijn armoede via een speciaal statuut te gaan institutionaliseren, officialiseren

nu honger hebben is op zich zelfs niet eens zo erg - maar weten dat je morgen ook honger zult hebben of niet - daar gaat het om - dat houdt een mens gaande of doet hem bij de pakken gaan neerzitten

het is hierin dat ons huidige uitkeringstelsel enerzijds de mensen te weinig biedt om van te leven en net teveel om van dood te gaan en anderzijds alle perspectief de kop inslaat door je te veroordelen, en via statuten impliciet te stigmatiseren tot een ware tweederangsburger - "een lafaard die zijn verantwoordelijkheid ontwijkt" - een paria - een koelie ...................... in feite ontbreekt er in de praktijk alleen nog maar de gele ster nog aan - gisteren bij de afhaalchinees werd ik weer aangesproken door een werkmens met de vraag " zeg werkte gij nie" ? een paar weken geleden zelfs door de pastoor - bedankt hoor socialisten :twisted:

Ben niet akkoord,we hoeven onze solidariteit in de vorm van sociale zekerheid niet anders gaan organiseren.Er is genoeg voor iedereen.Je kan de accenten anders leggen maar het komt er in de eerste plaats op aan om ons overheidsapparaat te ontvetten.Want daar zit ons geld.Vraagt er dan niemand zich af waar onze belastingen naartoe gaan?(50% van BNP naar de staat)
Dit heeft niks te maken met transferts,profitariaat,...maar enkel met het potverteren van onze politici.
Voorbeeld:De vlaamse regering beschikt voor zijn leden over 73 individuele dienstvoertuigen.En dit zijn geen voertuigen in de categorie tot 10.000 euro hoor.
En hoeveel ministers hebben we in dit landje?Hoeveel ambtenaren op de belastingen?Hoeveel staatsgefinacierde VZW's,studiediensten,...

Snoei daar in en je zou verrast zijn...

Ik begin te begrijpen wat je bedoelt en ik apprecieer je visie. Toch wat opmerkingen.

Je geeft niet aan hoe de 'culturele marxisten' je veroordelen tot jouw armenstatuut. Wanneer deze vandaag al te theoretisch schrijven over het 'proletariaat' dan zijn het rukkers, natuurlijk, maar hun punt komt toch heel sterk overeen met wat jij schrijft: diefstal is de oorzaak van zijn armoede.

Misschien erger je je aan links denkenden die, zonder enige ervaring met of in de "vierde wereld" (ook al een stigma op zich) toch menen zich te moeten profileren als sympathieke armenvrienden. Het sfeertje van de 'goede daad' als gewetensreiniger, zeg maar. En ondertussen maar biologische penne met olijfolie vreten in hun Senegalese borden en designbestek. :-)2.

Tot slot een gedachte over je paria-idee:

Koelie ben je in je eigen kop. Ook een gele ster draag je met opgeheven hoofd. Paria pride!

Toch even zeggen: Renaat, ook al word je post blijkbaar niet geapprecieerd en ongeacht of ik het akkoord ben met wat je schrijft of niet (ik ben dat grotendeels wel), moesten alle posten hier van dat niveau zijn, het zou hier leuk zijn. Chapeau! :)