Vijandige bedrijfsovernames = ekonomisch kolonialisme
 

Als een land/staat met dwang een ander land/regio verovert omwille van de grondstoffen, de welvaart, de stategische voordelen,... en een lokale gemeenschap daarvoor onderwerpt noemt men dit kolonialisme. Vroeger vond met dit normaal "in naam van de efficiëntie", maar tegenwoordig vindt men dit moreel verwerpelijke roof en onderdrukking. Tegenwoordig weegt men dit af tegenover het zelfbeschikkingsrecht van volkeren en plaatselijke gemeenschappen. Overigens weegt een bezetting ekonomische vaak niet op tegenover het verzet van de plaatselijke bevolking, tenzij men die uitroeit. Maar tegenwoordig vindt men ook volkerenmoord moreel verwerpelijk.

Een vijandige bedrijfsovername is in principe het bedrijfs-ekonomische ekwivalent van kolonialisme. Via dwang onderwerpt men immers de ondernemers en werknemers van andere bedrijven om hen van hun welvaart te beroven. Maar daar ziet men meestal geen graten in omdat dit "efficiënt" heet te zijn. Nochtans mislukt de integratie van veel overgenomen bedrijven in het kolonizerende bedrijf vanwege het verzet van de werknemers van deze overgenomen bedrijven. Wordt het niet tijd om ook de overname van bedrijven af te wegen aan het zelfbeschikkingsrecht van bedrijven en vijandige bedrijfsovernames als moreel verwerpelijk te beschouwen?

Een soortgelijke parallel kun je trekken tussen politieke en ekonomische diktators. Als politieke diktators een schrikbewind voeren in hun land en zichzelf met korruptie verrijken, dan vergeeft hun bevolking hen dit "efficiënte" schrikbewind als dit hen welvaart en brood en spelen oplevert.
Als ekonomische diktators als autoritaire managers een schrikbewind in hun bedrijf voeren en zichzelf met bonussen allerhande verrijken ten koste van inleverende werknemers, dan vergeven de aandeelhouders hen dit "efficiënte" schrikbewind als ze ook zelf via in waarde gestegen aandelen delen in de winst.
In beide gevallen geldt het principe: "Zuerst kommt das Fressen, dann die Moral".

toon dat eens aan.

Van kapitaal kan evengoed dwang uitgaan als van een geweer. Wie arm is, is per definitie onvrij. En wie niet de financiële middelen heeft om een vijandige overname af te wenden is niet vrij om onafhankelijk te blijven.

Dan is niemand vrij, tenzij hij die daarvoor zelf eerst gewerkt heeft in een onvrije toestand. Trek uw conclusies, zou ik zeggen.

Merger & Acquisition targets kan je bezwaarlijk arm noemen.

Eerst even vijandige overnames definieren want die zijn helemaal niet zo vijandig:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_v...kundige_termen

Niemand wordt tot verkoop gedwongen. De eigenaar van de onderneming (de aandeelhouders) verkopen gewoon hun aandelen. Jij bent ook 1 van de weinigen die het hier opneemt voor de topmanagers? Werden die niet overbetaald? Als je vijandige overnames verbiedt dan ga je pas in tegen het zelfbeschikkingsrecht. De aandeelhouder mag zijn aandeel dan niet meer verkopen aan wie hij wil.

Verder hebben overnames van binnenlandse onderneming door buitenlanders niet te maken met kolonialisme. Het eigen land wordt niet zozeer van het buitenland, maar het buitenland wordt afhankelijk van het binnenland. Stel dat China erg veel geld in belgie investeert en zo veel belgische ondernemingen overneemt. Die ondernemingen staan nu eenmaal in belgie. De chinezen kunnen die niet verhuizen naar china. Doordat die ondernemingen in belgie staan, vallen deze onder de belgische wet en kan de belgische regering beslissen wat ze ermee doet.

Stel china wil druk uitoefenen op belgie en dreigt alle belgen te ontslaan. Dan kan belgie gewoon zeggen: vanaf nu zijn alle chinese ondernemingen in belgie genationaliseerd, al het geld dat jullie in ons land investeerden zijn jullie kwijt.

Er is niets koloniaals overnames door buitenlanders. Het is een vorm van integratie, landen worden met elkaar verbonden, zijn van elkaar afhankelijk en conflicten worden onwaarschijnlijker.

Het mercantilisme, het blijft maar terugkomen hé.