Todos somos Madrileños - Olivier Van Horenbeeck

De terreuraanslagen in Madrid hebben hun doel niet gemist. Yo tambien soy Madrileño… De slachtoffers zijn niet alleen de tweehonderd pendelaars en de meer dan 1400 gewonden. De Partido Popular van premier Aznar heeft – tevens door haar eigen toedoen – de twijfelachtige eer om als eerste politieke scalp aan de muur van Al Qaeda te hangen. Er moet absoluut vermeden worden dat ook de westerse liberale democratie in naam van de veiligheid wordt opgeofferd. De terroristen hebben zich met dergelijke gruweldaden nog maar eens bereid getoond dat zij tot het uiterste gaan, nu ook binnen Europa. Deze houding creëert het klassieke liberale dilemma: hoe moet de strijd tegen het terrorisme antwoorden op een provocatie van fanatici die gebruik maken van de open samenlevingen in het Westen zonder dat onze eigen burger- en mensenrechten onder druk komen te staan?


De islamitische terroristische cellen zien de westerse samenleving als een verderfelijk oord waar arrogantie, materialisme en decadentie overheersen. Met hun terreurdaden willen ze onze samenleving ontwrichten. Ze zijn uit op acties die de gebeurtenissen in New York, Istanbul en Madrid in het niets doen verbleken. Door het zaaien van een wijdverspreide vrees, heeft de westerse bevolking zich sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer zo bedreigd gevoeld. Zelfs tijdens de Koude Oorlog was de voorzichtigheid op een luchthaven of treinstation nooit zo groot. De aanslagen in Madrid maakten meteen duidelijk dat niemand immuun kan zijn voor terreur, ook niet de Europese burger. Tegen zulke blinde vorm van geweld zijn zelfs de meest draconische veiligheidsmaatregelen niet opgewassen. De niet-aflatende zelfmoordaanslagen in het tot de tanden bewapende Israël bewijzen deze stelregel.


De poging om politieke munt te slaan uit terrorisme is vrijwel even verfoeilijk als het plegen van de aanslagen. Net daarom reageerden de Spanjaarden met een zelden geziene opkomst en hun democratische stem op de PSOE. De gretigheid waarmee de Spaanse regering buitenlandse correspondenten en diplomaten bestookte met ‘informatie’ en de ETA als voornaamste verdachte naar voren schoof, tartte alle verbeelding. Uiteraard heeft deze perfide strategie een rol gespeeld in de verkiezingsuitslag. Het ware des te erger geweest indien het niet zo was uitgedraaid… Opiniepeilingen wezen erop dat maar liefst negentig procent van de Spaanse bevolking niet achter de aanwezigheid van Spaanse troepen in Irak stond. Premier Aznar en de zijnen hebben de viscerale afkeer van Juan met de pet altijd straal genegeerd.


De manipulatie van de publieke opinie heeft als katalysator gediend voor de afstraffing van de Partido Popular. De nieuwe Spaanse premier Zapatero heeft zodoende van de Spaanse kiezer het mandaat gekregen om de Spaanse troepen terug te trekken uit Irak. Als gevolg hiervan zullen de Verenigde Staten zich terug moeten bekwamen in multilaterale onderhandelingen op VN-vlak en dienen zij een mandaat te vragen voor hun aanwezigheid in Irak. Zoniet riskeren zij die strijd alleen te moeten uitvechten. In ruil voor dit Amerikaanse engagement, zal Europa zich moeten ontdoen van zijn anti-Amerikaanse reflex en bekijken hoe het kan vermijden dat ze zal opdraven als een gedeelte van de ‘coalition of the willing’.


De EU heeft alleszins een andere strategie nodig dan de Verenigde Staten. Waar 11 september in de VS leidde naar het langdurig en zonder proces vasthouden van verdachten, uitzonderingsrechtbanken met een lichtere bewijslast en andere draconische veiligheidsmaatregelen, zal Europa het anders moeten aanpakken. Uiteraard heeft men het recht en de plicht om zich met alle mogelijke middelen te verzetten tegen de dreiging van terreur. Het unilateraal militair optreden van de Verenigde Staten heeft echter niet voor soelaas gezorgd.


De vastberadenheid van Europa zal zich na 11 maart op andere terreinen moeten manifesteren. Een betere samenwerking binnen de derde pijler van de EU, Justitie en Binnenlandse Zaken en een gecoördineerd overleg tussen de verschillende veiligheidsdiensten kunnen een eerste stap in de goede richting zijn. Europa zal zich eveneens moeten verzekeren van een samenwerking met de islamitische wereld, hoe moeilijk dit ook soms zal zijn. Als aanzet hiertoe zal de Europese Unie onvermijdelijk een gedetailleerde strategie dienen uit te werken ten aanzien van de aan de Middelandse Zee (‘mare nostrum’) grenzende Maghreb-landen.


De Verenigde Staten zullen de strijd tegen het mondiaal terrorisme niet op eigen houtje kunnen winnen. De Europese Unie mag dan wel haar meningsverschil over Irak op straat hebben uitgevochten, haar eensgezindheid in de strijd tegen het terrorisme mag niet ter discussie staan. De terreurdaden van 11 maart en de vrees voor nog meer aanslagen hebben de noodzaak van verregaande samenwerking op Europees en internationaal eens te meer aangetoond. Laat deze drieste gebeurtenis echter geen vrijbrief zijn tot het drastisch terugschroeven van de democratische verworvenheden.


Olivier Van Horenbeeck

Deze terreuraanslagen bewijzen zwart op wit het failliet van de multiculterele en open samenleving.

In een open samenleving ben je niet meer de baas over jezelf. In een open samenleving ben je overgeleverd aan wat er aan de andere kant van de aardbol over jou beslist wordt.

De tijd van opsluiten in een cocoon is definitief voorbij, dat moeten wij goed beseffen. Een multiculturele maatschappij opdringen is een andere zaak. Alles moet zijn tijd hebben, ook de integratie van de aanwezige vreemdelingen die hier hoe dan ook niet meer weg zullen gaan. Ondertussen moeten de grenzen zoveel mogelijk dicht. Een groter gevaar is dat onze maatschappij verziekt is door politieke corruptie, electoraal opbod uit eigenbelang en progressieve tolerantie. De grootste misdadigers zijn onze politieke leiders die de toekomstige generaties opzadelen met niet te overziene maatschappelijke problemen... 8)
Maar een gesloten samenleving (totalitarisme), nooit ! :evil:

Dit is wat graag veel nobrainers of blokkers zouden willen horen maar dit slaat echt de spuitgaten uit.
Sinds wanneer heeft onze multiculturele samenleving te maken met het moslim-terrorisme van nu ?
In ken geen enkele inwoner in de States die de alledaagse Amerikaan terroriseert met aanslagen.In de meest multiculturele staat op onze aardbol waar ras,kleur,origine en religie geen rol speelt komt dit zelden of niet voor , zodus niet zeveren hé ? :?

De basis van het terrorisme wegnemen - is een slogan die we regelmatig horen ivm terrorismebestrijdig. Iemand de reportage over de taxi's in Belfast gezien ? In die stad heerst er nu "Vrede" - ik noem dat geen vrede
met straten die "no go aerea's zijn for..." Is dat het beeld van een
"multiculturele samenleving" ? Ik geloof het niet

Europese/Navo troepen sturen naar een gebied waar een minderheid
onderdrukt wordt - de bevolking "multiculturalisme "verwerpt -
We hebben het over Kosovo een Servische opstandige provincie -
kerken en Moskeeën worden in brand gestoken - eeuwenoud cultureel
erfgoed gaat in de vlammen op. Hier gaat de stelling dat "multicultureel"
een noviteit zou zijn - zowel de moskeeën als de kerken zijn honderden
jaren oud : zowel de aanwezigheid van de islamieten als de orthodoxe christenen is een historisch legitiem gegeven. Wat is er de oorzaak van
dat dit plotseling niet meer kan ( samen leven met respect voor elkaar).

Gelijkaardige toestanden (momenteel conflictloos) zijn er in Bulgarije,
Bosnië, De voormalige joegoslavische republiek Macedonië...

Er zijn zo nog "historische" haarden van Konflikt die nu plots uitbreken.

Ik denk dat het tijd is dat we eens naar die mensen gaan luisteren..
voordat het te laat is en we weer F16 's bommen laten werpen
om wat op te lossen ?