elke godsdienst, een excuus voor alles?
 

laat ik me even kort voortellen: ik ben een niet gelovige in god. in die zin dat ik simpelweg, op een religieuze manier, in totaal iets anders geloof dan datgene wat god wordt genoemd. ik ben ook geen hater, of, hoe moet ik het zeggen, iemand die anderen in hun geloof zal respecteren en laat filosoferen (over mooie en minder mooie dingen). ik geloof wel in het verschil tussen goed en slecht. lees goed, het verschil. ik geloof niet perse in de definitie van wat goed is, en wat slecht is. dit is te moeilijk en te willekeurig, afhankelijk van ieders leefwereld (ras, opvoeding, omgeving, cultuur, iq, toestand, aantal parkeer-tickets, ...) is dit totaal anders. hoi, ik ben iemand die effe zijn ei kwijt wil, en wel over het feit dat alle goede en/of slechte dingen hun oorsprong en/of oplossing in het geloof in een god vinden. niet alle...

de meeste oorlogen werden in naam van en voor gestreden. uiteraard met enkel 1 doel. als je 7 groene lichten op een rij krijgt dank je god, als je 7 rode krijgt vervloek je hem. als je een tegenslag moet verwerken of tegengaan, bid je, als alles tip top is, iets minder. als iemand geboren wordt, zijn doop, zijn besnijding, zijn trouw, zijn dood, zal je aanwezig zijn. als je zelf in een bijna dood situatie zit, voel je je gerust, paniekerig, beide of geen van de twee, maar over god, de hel, en het nut van je leven zal je denken.

"god bless america", god-zei-dank, godverdomme,... wat dan ook. als we ons eenzaam voelen, maar echt diep eenzaam, is er 1 toevlucht. och, ik wil bedoelen dat er voor alles een toevlucht naar eender welke godsdienst bestaat, en zeker naar een vader of moeder figuur, een wijze, een opvang in tijd van whatever...

voor mij is het moeilijker. ik heb die persoon niet. alles wat ik goed doe wordt niet noodzakelijk beloond, alles wat ik fout of slecht doe, afgestraft.

conclusie, ik zie ook dat het allemaal toch niet zo goed was, omdat er nu eenmaal geen god bestaat.

x

Dan zal je nog eens in de geschiedenis boeken moeten duiken.
De Tweede wereldoorlog was geen religiueze oorlog. Doch eiste meer slachtoffers dan alle oorlogen samen, die uitgevochten zijn over de gehele geschiedenis van de mens.

Dat neemt uiteraard niet weg dat er geen oorlogen zullen gevochten worden in de naam van één of andere god.
Als je inderdaad God niet kent lijkt het leven zinloos.
Als je echter God kent als waarachtige en opnieuw geboren kind van God dan zul je zien dat 7 groene lichten op een rij u er niet meer of minder toe zullen aanzetten om te danken. 7 rode lichten zullen je er niet toe doen aanzetten om God te vervloeken, maar zelfs ook danken, want als God Zijn kinderen beproefd dan mag een kind zich gelukkig prijzen. Het maakt van hem een standvastiger christen en een precieser instrument in Gods handen.

Bidden doe je altijd, in tegenslag of in voorspoed, want er zijn zovele dingen waarvoor je als kind van God Hem kunt danken.



Er bestaat wel een God en deze is niet zoals een mens, die beperkt liefheeft, beperkt verdraagzaam is, beperkt geduldig is, beperkt vreugdevol is, beperkt bekommerd is. God is een wezen dat zich waarachtig bekommerd om de mens.

Daarvoor heeft Hij nu net zijn Zoon gestuurd, om de mens te redden uit al zijn beperktheden. Zo kan de mens weten wat waarachtige liefde, verdraagzaamheid, geduld, vreugde en bekommernis is.

Jij kunt ook deze God kennen als je dat wilt.

De vraag is, wil je dat wel? Zo ja, als je daar oprecht in bent zal God Zichzelf aan u openbaren, zo niet, zal Hij u die vrijheid geven en Zichzelf verborgen houden voor u.

U bent precies wel goed getraind heb ik de indruk: de FAQ's kent u precies van buiten...

Nog nooit gelezen, maar ik ga er nu eens naartoe, je maakt me wel nieuwsgierig.

Ach, nu begrijp ik hem. :-)
Ik heb ondertussen de layout van mijn respons aangepast.

Op zijnen website gevonden:
http://www.denvuurtoren.be/revival.html

Hij kent zijn klassiekers...

Wat goed is en wat slecht is, dat is inderdaad relatief en subjectief. Wat men in het éne land goed vindt, is in het andere land verboden. Uiteindelijk moet geen fictieve dictator zoals God bepalen wat mag en niet mag, dat moeten de mensen doen. De mensen maken de wetten en wie zich daar niet aan houdt, wordt gesanctioneerd.

'Goddelijke macht' is trouwens een excuus dat vele dictators vroeger misbruikten om de mensen aan hen te doen gehoorzamen.

Gelovigen worden ook niet bestraft of beloond als ze iets slechts of iets goeds doen. Vele gelovigen koesteren de illusie dat het zo is, maar in werkelijkheid is dat niet zo.

Sommige gelovigen worden zo paranoïde dat wanneer ze een tegenslag hebben, denken dat ze om één of andere reden door God zijn bestraft. Ze kunnen niet meer logisch denken.

Of hoe een verslaafde zijn oude verslaving voor een nieuwe inruilt...