Mijn vroegere godsdienst opvoeding
 

Ik leerde vroeger als men elke dag een goede daad deed dat men dan in de hemel kwam,wat is daar eigenlijk van aan en word dit soort ondericht nu nog gegeven?

Inderdaad, er is nog niets verandert sinds de tijd van Jezus.
Mensen hebben zodanig veel dwaalleer verspreid dat het bos door de bomen niet meer kan gezien worden. De reden daarvoor vind je in dit vers (2 Timoteüs 3:1-4):
'Weet wel, dat er in de laatste dagen zware tijden zullen komen: want de mensen zullen zelfzuchtig zijn, geldgierig, pochers, vermetel, kwaadsprekers, aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, liefdeloos, trouweloos, lasteraars, onmatig, onhandelbaar, afkerig van het goede, verraderlijk, roekeloos, opgeblazen, met meer liefde voor genot dan voor God'

Wat de hemel betreft zijn de lessen godsdienst tegenwoordig toch niet meer wat ze pakweg dertig jaar geleden waren. In de lessen godsdienst die m'n kinderen kregen was er weinig sprake van de hemel. Misschien zelfs helemaal niet. Over goede daden wel, maar dan zeker niet met het oog op de hemel.

Dat werd door de broeders der liefde bij ons er toch zo ingeramd hoor

Dat is een beetje een valse wedstrijd, want hoe langer je leeft, hoe meer goede daden je zou moeten doen om in de hemel te geraken. Iemand die na 1 dag sterft en juist die dag een goede daad heeft gedaan, heeft wel heel veel geluk gehad dan.

En 1 dag zonder goede daad en je kansen zijn al om zeep. Dat is waarschijnlijk wat er met Hitler is gebeurd: een dag overgeslagen en aangezien hij toch geen kans meer had dit leven, heeft hij daarna ook geen moeite meer gedaan.

Wat is precies een goede daad? Is het laten leven van onze medemensen goed genoeg?

En wat is juist een goede daad hé :-P

En wat met al die mensen die niet in één of andere hemelse tuinkabouter met lange baard geloven (het concept 'god' of 'godheid' dus); komen die wél in de hemel (of in de hel) -vooropgesteld dat zulks dan toch zou blijken te bestaan- terecht na hun dood als ze zich wél als de meeste mensen hebben gedragen en dus goede daden van naastenliefde enzovoorts hebben verricht?
Of zijn die instituten van het hiernamaals enkel te bereiken voor degenen die zich op dit ondermaanse reeds tot de grote hemelse tuinkabouter hebben bekeerd?

Vragen, vragen...

Dat telt enkel maar voor de gelovige,dus niet tegenpreutenen hé :roll:

Goede daden zullen je niet naar de hemel brengen. Kijk maar eens wat er gaande was aan het kruis in Jezus' laatste ogenblikken hier op aarde:
'Eén der gehangen misdadigers lasterde Hem: Zijt Gij niet de Christus? Red Uzelf en ons! Maar de andere antwoordde en zeide, hem bestraffende: Vreest zelfs gij God niet, nu gij hetzelfde vonnis ontvangen hebt? En wij terecht, want wij ontvangen vergelding, naar wat wij gedaan hebben, maar deze heeft niets onbehoorlijks gedaan. En hij zeide: Jezus, gedenk mijner, wanneer Gij in uw Koninkrijk komt. En Hij zeide tot hem: Voorwaar, Ik zeg u, heden zult gij met Mij in het paradijs zijn.'

Dus deze misdadiger had heel zijn leven in zonde geleefd en is nu in het paradijs.

:-D

Dus kan ik heel mijn leven in zonde leven; moorden, plunderen, roven en verkrachten en noem maar op. Zolang ik maar in die god van je geloof, kom ik na mijn dood wel in de hemel.

Geloof ik echter niet in die god van je, maar gedraag ik me verder als een fatsoenlijk mens; ik steel, moord, plunder, verkracht enzovoorts niet, ben goed voor mijn naasten. En dan ga ik dood en kan ik het verder wel vergeten om in die hemel terecht te komen?

In Mt 25, 34-40 stelt Jezus ondubbelzinnig dat het doen van goede werken wel degelijk meetelt in het eindoordeel. In de verzen daarop, Mt 25, 41-45 stelt Hij ondubbelzinnig dat het nalaten van goede werken eveneens meetelt in het eindoordeel.

Dat betekent niet dat goede daden het enige criterium zijn. In het geval van de goede moordenaar komt een ander criterium ter sprake: een diep, welgemeend berouw over de begane zonden en de begane misdaden kan het nalaten van goede werken compenseren.

Kortom: de discussie gaat hem niet over ofwél het ene, ofwél het andere, maar over én het ene, én het andere. Nergens stelt de Heer dat je goede werken moet nalaten. Nog minder geeft Hij een vrijkaartje om er maar op los te zondigen, en op het eind van je leven je geweten te sussen met het tonen van berouw. (Dat berouw zou overigens niet oprecht zijn, en dus waardeloos.)

Goede werken horen bovendien met liefde gedaan te worden; je doet ze niet om er zélf beter van te worden, iets waartegen Sint-Paulus waarschuwt in Kor 13, 1-3.

Een oprecht christen zal het ene doen, en het andere niet nalaten. Hij zal oprecht berouw tonen over begane misstappen, maar anderzijds niet nalaten goed te doen wanneer zich daartoe de gelegenheid voordoet. Goede werken alléén garanderen je inderdaad geen heil, maar het systematisch achterwege laten ervan zonder de minste scrupules ontzeggen je dat heil wel degelijk en gegarandeerd.

Christenen kunnen daarom elkaar niet genoeg oproepen tot het doen van goede werken. Er is nog zoveel nood te lenigen in de wereld...

Tot welke strekking/denomenatie behoor jij?

Erkennen aan God dat je heel je leven in zonde geleefd hebt, is niet iets makkelijks. Mensen die zo'n leven geleefd hebben zullen dit niet zo gauw gaan doen. Ze zijn aan het einde van hun leven zodanig verhard dat ze een enorme haat opgehoopt hebben tegen God. God zal dan de laatste in Zijn gedachten zijn om redding te vragen.

Mijn antwoord lees je in een andere discussiedraad.

Ik maak er geen geheim van - waarom zou ik?

Ik reken alleen op je fairplay om de discussie niet om te leiden naar een gebekvecht tussen verschillende christelijke stromingen - in casu de jouwe versus de mijne. Laten we terzake blijven.

Dat is geen antwoord op mijn vraag. Ik zal hem nogmaals stellen:

Kan ik, zolang ik maar in die god van jou geloof, in mijn aardse leven de beest uithangen en toch het koninkrijk der hemelen erven zoals dat zo mooi heet: ja of nee?

Tevens:

Kan ik, die niet in die god van jou gelooft, maar me verder wel als een goed mens gedraag, zijn naasten helpt, de nood lenigt enzovoort, enzovoort, het koninkrijk der hemelen erven: ja of nee?

Sterfbed bekeringen zijn er weinig. Je neemt een enorm groot risico als je hoopt je leven helemaal voor jezelf te leven en dan aan het einde zegt: 'God, nu geef ik het aan jou.'.

Je zult nooit of te nimmer de hemel ingaan zonder te geloven in Jezus Christus.
Johannes 3:36
'Wie in de Zoon gelooft heeft het eeuwige leven, wie de Zoon niet wil gehoorzamen zal dat leven nooit niet kennen, integendeel, Gods toorn blijft op hem rusten.'

Dat is duidelijk dus, hoewel je niet direct met het door mij gevraagde 'ja' of 'nee' antwoordde.

Ik kan het dus wel vergeten om de hemel in te komen, ongeacht wat mijn verdiensten voor de mensheid eventueel zijn geweest, want ik geloof niet in die god van je.
Maar mijn (figuurlijke) buurman die zowat alles heeft gedaan wat god verboden heeft, maar evenwel in die god van jou gelooft, komt er dus wel in.

En dit zou dan die liefdevolle almachtige vader enzo zijn? Lijkt me meer een eng en op macht belust manneke.

Als je Hem niet persoonlijk kent, dan zal je altijd zulke valse gedachten hebben over Hem.

Ik vroeg immers jou, een zelfverklaard kenner, om antwoorden op mijn vragen. En als mijn gedachten al valse gedachten zouden zijn, dan zijn die door jou in ieder geval bevestigd, wat dan van jou een soort van valse messias maakt.