ABVV topman wil spreken over regionaliseringen
 

Topman ABVV-metaal wil 'taboe' rond regionalisering doorbreken
De nummer één van de socialistische metaalcentrale, Herwig Jorissen, vraagt dat het ABVV 'dringend' een debat zou starten over de regionalisering. 'Want als we met de vrees voor het domino-effect voor ogen elke regionalisering blijven zien als een (mogelijke) aantasting van de solidariteit, zullen we verkrampt blijven reageren.'
(tijd) - De voorzitter van ABVV-metaal lanceert die oproep in een editoriaal dat vrijdag verscheen op de aan zijn centrale voorbehouden pagina in het ABVV-ledenblad De Werker. Hij gaat daarmee naar eigen zeggen in tegen het 'taboe' dat rond dit thema hangt binnen zijn vakbond.

'Het is goed dat het ABVV het voortouw nam in de strijd voor de koopkracht,' schrijft hij, 'maar over dat andere onderwerp zwijgen we als vermoord'. Daardoor heeft de vakbond steeds 'noodgedwongen de hervorming van de federale staat ondergaan'.

Volgens Jorissen wordt die houding steeds gevaarlijker. De eerste fases van de staatshervorming gingen nog over materies die voor de vakbeweging niet echt essentieel waren. 'Met wat nu op tafel ligt dreigt men echt naar het hart van de vakbond te gaan.' Daarbij denkt hij in de eerste plaats aan de discussie over de regionalisering van het arbeidsbeleid.

De ABVV-topman haast zich te benadrukken dat hij niet wil raken aan de interpersonele solidariteit, zoals die in 2002 nog eens werd vastgelegd in een congresresolutie. Het ABVV stelde toen dat de cao-wetgeving, het arbeidsrecht en de sociale zekerheid absoluut federaal moesten blijven.

'Maar met respect voor deze congresresoluties kan er wel degelijk nagedacht en gediscussieerd worden over wat de kerntaken moeten zijn van elke overheid. Hoe kunnen we er voor zorgen dat ze een sociaal beleid kan voeren dat maximaal ten goede komt aan de inwoners van dit land?'

En Jorissen is het alvast grondig oneens met die groep binnen de vakbond die gelooft dat de geleidelijke overheveling van bevoegdheden naar de deelstaten nog kan worden gestopt of zelfs teruggeschroefd. 'Op een bepaald moment moet je durven besluiten dat als je het tij niet kan keren, het misschien beter is het te proberen bij te sturen. Maar dan moet je ook durven meedenken en meepraten.'

Jorissen is 'ervaringsdeskundige' als het op regionalisering aankomt. In 2006 kwam het tot een vechtscheiding tussen de Vlaamse en Franstalige vleugels van zijn centrale, omdat de Franstaligen nog weigerden om hem als voorzitter te erkennen. De Franstalige metallo's grepen daarvoor een 'jeugdzonde' van Jorissen aan. In zijn jeugd was die korte tijd lid geweest van de extreemrechtse Vlaamse Militantenorde (VMO).

Toch zou het verkeerd zijn de oproep zomaar af te doen als een soloactie van een eeuwig 'enfant terrible'. Ook andere tenoren van de centrale steken hun Vlaamse reflex niet meer weg. Een van hen is Karel Gacoms, de voorman van de Vlaams-Brabantse afdeling. Gacoms is lid van de Vlaams-progressieve Gravensteengroep. En ook de ambtenarenbond ACOD voerde onlangs een verregaande regionalisering van zijn structuren door. Dat gebeurde wel op veel geruislozere manier dan bij de metallo's.

ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw komt door de oproep in een lastig parket terecht. Als hij de discussie opent moet er niet aan getwijfeld worden dat een groot deel van de Franstalige FGTB'ers moord en brand zal schreeuwen. Jorissen kwam een tijdje geleden al met De Leeuw in aanvaring toen hij in dezelfde De Werker een oproep wou doen voor industriesyndicalisme, waarbij arbeiders en bedienden uit een sector samenwerken in één centrale. De Leeuw stak daar toen een stokje voor met het argument dat je dit soort discussies niet voert vlak voor de sociale verkiezingen. Die verkiezingen zijn nu achter de rug. Gespreksstof genoeg dus in het ABVV


Bron: De tijd


Oepsie! Het begint precies toch ook te rommelen in de zo unitair lijkende vakbonden.

Praat voor de vaak. De syndicaten halen een groot gedeelte van hun macht uit het instituut België dat beheerst wordt door de franstaligen. Ze hebben veel te veel schrik dat een onafhankelijk Vlaanderen de macht van de vakbonden zou beknotten. De syndicaten en eigenlijk de politieke zuilen als geheel hebben nooit een vlaamse reflex gehad. Ik verwacht dat die vent heel snel zal teruggefloten worden. Een groot gedeelte van de politiekers wordt tenslotte nog altijd door hen op verkiesbare plaatsen gebombardeerd, ze zullen die machtspositie niet zomaar opgeven.

Uiteindelijk zullen ze er zelfs bij de vakbonden ook nog achter komen dat communautaire kwesties niet enkel en alleen om taalverschillen draaien.

Positief signaal... nu nog daden ook.

Tja dat die mijnheer van het VMO dat vindt is nu niet zo wereldschokkend, vind ik...

Benieuwd hoe snel ze hem zullen liquideren.

Je hebt dus je excuustruus gevonden om het niet over de inhoud van het artikel te moeten hebben.

Binnen de vakbonden is er altijd een groep geweest van derderangsfiguren die nationaal niet (langer) aan hun trekken kwamen die de regionalisering zagen als een middel om een rang op te schuiven. Het VMO verleden van Jorissen werd trouwens niet opgerakeld door het FGTB maar door de SP.a.

En zo zijn er heel veel figuren die 'België' verdedigen zoals het nu is. Omdat ze in een open democratie met een politiek los van grendels en blokkeringen, maar op basis van een evenredige vertegenwoordiging of een vertegenwoordiging op basis van competenties en kennis, hun positie ook in gevaar zien komen.

Dit zorgt voor de logge politiek die België is, die veel te laat op de tendensen inspeelt, veel te inefficënte maatregelen neemt soms zelfs ronduit ondoeltreffend en met veel te veel personeel.

derderangsfiguren? Ie is nummer één van een van de grootste, zoniet de grootste, centrale binnen het abvv. :lol:

Ik heb standaard niks tegen vakbonden. Ben zelfs zelf ooit verkozen geweest als vakbondsafgevaardigde.

Maar wat ik totaal verwerpelijk vind is dat diezelfde vakbonden zich mengen in de binnenlandse politiek.

bij mijn weten doen vakbonden NIET mee aan verkiezingen. Vele mensen zijn lid van den vakbond net zoals ze verplicht lid zijn van de mutualiteit.
Dat diezelfde vakbonden dan eens gaan beslissen wat wel en wat niet federal moet zijn of worden voro mij weldegelijk een brug te ver.

Om dan nog niet te spreken over hun eenzijdige beslissing om mensen die op de gemeenteraadslijsten van een bepaalde politieke partij stonden gewoon uit de vakbond te kieperen en hen alzo in moeilijkheden brachten omdat de vakbonden anderzijds het quasi-monopolie hebben verworven bij het betalen van uitkeringen!