De ongelijke strijd van communicatiestrateeg Slangen
De ongelijke strijd van communicatiestrateeg Slangen
Slangen verdient 5 miljoen Euro met de Oosterweelverbinding, en waarvoor hij dat geld kreeg is voor velen 'een raadsel', schrijft Het Nieuwsblad. Vreemd is dat. In één adem schrijft de journalist dat Slangen het geld kreeg voor de Oosterweelverbinding, en dat het een raadsel is waarvoor hij het geld kreeg. Misschien moet Het Nieuwsblad toch ook eens een bestelling plaatsen bij Groep C, het communicatiebureau van Noël Slangen. Het raadsel zal dan wellicht in één moeite opklaren.
Het is niet omdat de Antwerpse meerderheid vindt dat de BAM 'slecht' heeft gecommuniceerd rond de Oosterweelverbinding, dat dit ook het geval is. Naar alle waarschijnlijkheid was er méér communicatie nodig. Als het stadsbestuur meer 'transparante' communicatie wil, dan is de kans groot dat de kosten nog verder zullen oplopen. Communicatie is een vak, een specialiteit, vooral dan constructieve communicatie. Niet iedereen is in de wieg gelegd om een expert inzake constructieve communicatie te worden. Als het voor N-VA-er Jan Peumans 'een raadsel' is welke prestaties Slangen precies levert, dan is dat niet zo vreemd. De N-VA valt niet op door belangstelling voor constructieve communicatie, maar wel voor het vertolken van het buikgevoel bij de bevolking, voor dat wat géén intellectuele inspanning vereist. Alleen al het feit dat Peumans ervan uitgaat dat Slangen zelf het geld op zak steekt, en uit het oog verliest dat Groep C een bedrijf is waar specialisten hard werken, wijst er nog maar eens op dat niet iedereen in de wieg is gelegd voor constructieve communicatie, dat constructieve communicatie een discipline is die veel inspanning, en talent vergt. Kwaliteit heeft nu eenmaal een prijs, zelfs als er mensen zoals Peumans niet in staat zijn die kwaliteit te onderscheiden.
Voor Peumans komt het erop aan zichzelf in de belangstelling te wringen door op het buikgevoel van de kiezer in te spelen en de legitimiteit van de facturen van Groep C in twijfel te trekken. Dat is gemakkelijk. De materie is toch veel te complex voor de doorsnee burger om in staat te zijn de gegrondheid van de aantijgingen van Peumans te controleren. Het is niet duidelijk of Peumans ofwel onbekwaam is om als politicus te functioneren, of dat hij gewetenloos is, en bewust misbruik maakt van de beperkte toegankelijkheid van de materie.
De opdracht voor Groep C bestaat erin een een breed maatschappelijk draagvlak te creëren voor diverse projecten, onder meer de Oosterweelverbinding. Dat dit tot op heden nog niet is gelukt, is niet zo vreemd. Een samenleving warm maken voor projecten waar ze beter van wordt, is een zeer moeilijke opdracht. Denken we maar aan het referendum in Nederland over de Europese grondwet. Ieder gezond klein kind weet dat het samenleven regels nodig heeft, maar 65% van de Nederlandse kiezers sprak zich daar tégen uit. Nochtans had Balkenende goed gecommuniceerd, en veel geld geïnvesteerd in constructieve communicatie.
Maar in een omgeving waar gewetenloze demagogen, zoals Wilders in Nederland, in Vlaanderen Dedecker, nu mogelijk ook Peumans, en vele andere populisten de mensen bang maken, bedriegen met goedkope simplistische drogargumenten, is het voor de verantwoordelijken voor de constructieve communicatie, de mensen die moeten uitleggen waar het echt over gaat, waar we op langere termijn beter van worden, bijzonder moeilijk werken. Het is als een lek schip leeg scheppen met een bodemloze emmer. Tegenover iedere positieve actie die het communicatiebureau onderneemt, krijgen zij via de media, waarschijnlijk onbewust, een overweldigende stroom van destructieve, bedrieglijke communicatie. De Morgen probeert wat tegen die stroom in te roeien, maar voor de meeste andere kranten wegen de verkoopcijfers zwaarder door.
Daarbovenop zijn er nog de diverse internetfora waar zeer actief aan maatschappelijke afbraak wordt gedaan, en de paranoïa wordt gevoed. Wat Groep C moet doen, is in deze context vergelijkbaar met dweilen met de kraan open, vechten tegen windmolens. Dat vergt dan ook zeer veel inspanning, zeer veel, en hoog gekwalificeerde arbeid.
De communicatiestijl die Peumans hanteert: "Hallo meneer Slangen?", en " De uitleg van de BAM vorig jaar was lachwekkend", laat vermoeden dat Peumans goedkoop wil scoren, en de Open VLD, waarvan Slangen algemeen directeur is, probeert te beschadigen. Beschadigen is altijd gemakkelijker dan opbouwen. De vraag die wij ons als burgers allemaal zouden moeten stellen is: "Wat hebben de politici, in casu nu dus Peumans, ons te bieden? Immers nu mogen de politieke verantwoordelijken nog zoveel duidelijke communicatieoffensieven eisen als ze willen, zolang de overmacht aan destructieve communicatie in de media, en via het internet te groot is, blijft 5 miljoen Euro een habbekrats waarmee Groep C, of eender welk ander communicatiebedrijf, de strijd om het 'breed draagvlak' alleen maar kan verliezen.
Edith Legrand
|
