Dit schreef ik voor het personeelsblaadje over one-hit-wonders
 

ONE-HIT WONDERS

Velen van ons zullen vroeger wel eens naar de Top 40 hebben geluisterd of luisteren daar nog steeds naar. Al rond 1900 werden in de VS de eerste hitparades samengesteld van populaire songs, maar met popmuziek had dat nog weinig te maken. Het muziekblad Billboard publiceerde in 1940 de eerste op platenverkoop gebaseerde hitparade, met op nummer 1 “I’ll never smile again” van het orkest van Tommy Dorsey op nummer 1. In de jaren ’50 gaven Rock and Roll en de 45-toeren single nieuwe impulsen aan deze hitparade.
In Nederland verschenen de eerste hitlijsten eveneens in de jaren’50, oa in de bladen Elsevier, Muziek Expres en Tuney Tunes, maar echte op popmuziek georienteerde hitparades waren dat niet. Er was wel een enorme behoefte aan een degelijke hitparade.
Op 2 januari 1965 begon Radio Veronica met het uitzenden van de Top 40, met “I feel fine” van de Beatles als eerste nummer 1-hit. Veel acts (artiesten, m/v) hebben sindsdien de Top 40 gehaald. Van een hit kun je pas spreken als je tenminste de Top 10 hebt gehaald en dan nog het liefst op nummer 1.
Anno 2000 zijn de Beatles met 47 hits, waarvan 16 op nummer 1, nog steeds de populairste acts in Nederland, gevolgd door Abba met 27 hits, waarvan 8 op nummer 1. Cliff Richard heeft de meeste Top 40 hits gehad (60 stuks), maar stond slechts 3 keer op nummer 1.
De Achterhoekse groep Normaal had 42 hits, maar stond nog nooit op nummer 1. Er zijn ook acts die slechts één hit hebben gehad en daarna nooit meer. Dit zijn de zogenaamde one-hit wonders. Een one-hit wonder wordt geboren doordat een act ineens een gigantische hit krijgt De druk om met een net zo goede of zelfs betere opvolger te komen wordt dan te groot en de desbetreffende artiest verdwijnt na een paar mislukte pogingen van het popfirmament.
Hier een paar one-hit wonders met een nummer 1 hit: Scott McKenzie met San Francisco (1967); Blue Cheer met de eerste echte hardrocksong “Summertime blues” (1968); Julie Covington met Don’t cry for me Argentina (1977); M/A/R/R/S met Pump up the volume (1987) (tevens de eerste nummer 1 hit met samples) en het Spaanse duo Los del Rio met de zomerhit Macarena (1996).
Soms komt keert one-hit wonder act na jaren toch weer eens terug in de hitlijsten.
De Duitse zanger Drafi Deutscher had in 1965 een grote hit met “Marmor Stein und Eisen bricht”, daarna ging het met zijn carriere bergafwaarts. Hij kwam in 1987 echter onverwachts terug als helft van het duo Mixed Emotions met de nummer “You want love”. In 1970 had de Amerikaanse groep Ides of March een hit met “Vehicle”. Komponist en zanger Jim Peterik kwam in de jaren ’80 terug met de groep Survivor, bekend van oa Eye of the tiger uit de film Rocky 3
De gitarist Bill Bartlett van de hardrockgroep Ram Jam (“ Black Betty”, 1978) speelde ook gitaar in de Lemon Pipers (“Green Tambourine”, 1967).
Een vreemde one-hit wonder is “Smile a little smile for me” van de Flying Machine, de groep van James Taylor. :oops: Toen Taylor op uitnodiging van de Beatles op auditie ging bij Apple nam producer Tony MacAuley stiekum met een spookgroep dit nummer op en het werd een hit.
Onder de one-hit wonder acts bevinden zich grote namen. Zo had Jimi Hendrix in de VS maar EEN hitje met“All along the watchtower” (no.20, 1968). Janis Joplin stond met “Me and Bobby MacGee” tenminste nog op 1 in haar geboorteland, de rest van haar singles deden daar niet veel. In Nederland moest Rob de Nijs bijna 33 jaar wachten voordat hij in 1996 met “Banger hart” eindelijk eens nummer 1 stond.
In Groot Brittannie had Winifred “Miss” Shaw een eenmalige hit met Lullaby of Broadway, een nummer dat toen 41 jaar oud was. In de VS kwam Nathan Birnbaum (George Burns) in 1980 met het nummer “I wish I was eighteen again” binnen op Billboard’s Top 100. Hij was met zijn zijn 84 jaar de oudste binnenkomer allertijden (helaas niet aanwezig in de Fonotheek)
In Nederland had Waldos de los Rios de langste titel die op nummer 1 stond. Voluit is die Engelstalige titel:
Mozart Symphony no.40 in G Minor KV 550 – First movement.
Dit wordt overgens niet uitgevoerd door het Waldo de los Rios Orkest maar door het Manuel de Falla Orkest olv Waldo de los Rios. Zijn bewerking van Eine kleine Nachtmusik deed het veel minder goed. Met de Spaanse zanger Miguel Rios (geen familie) had deze dirigent eerder ook nog een hit gehad met Beethovens’s “A song of Joy”, eveneens een bewerkt stuk van een klassieke komponist.
Zolang hitparades - in welke vorm dan ook – blijven bestaan zullen one-hit wonders blijven komen en gaan. Platenmaatschappijen zijn echter steeds minder bereid on risico’s te nemen en gokken vaak op winstgevende acts. Toch zullen er altijd van die vaak rare acts zijn die ineens overal op de radio te horen zijn en te vinden zijn in de Fonotheek.

Mei 2000

:oops:
Je had een Amerikaanse Flying Machine en een Britse.

:-(

geen woord over papa chico :(

F.R. David niet noemen in een one-hit-wonders artikel, dat is onkunde.

Derk,

de volgende stelling is misschien een gevaarlijke, maar ik plaats hem toch maar. 8-)

Stelling;
'Als een nummer in de Top 40 komt, is dat meestal geen goed teken voor de kwaliteit van het nummer'.

Toelichting;
er zullen zeker veel uitzonderingen te vinden zijn, maar meestal zijn Top-40 nummers te commercieel, onvoldoende uitgewerkt, te oppervlakkig.

wat dat betreft wordt een programma zoals Henk Westbroek's Vara's Vuurwerk bijzonder gemist.

Hazel o' Conner's Will You

Was dat ook geen theefnielanggeduurdgeval?

En dit dan?

Mijn excuses aan hen die dit na jaren uit hun geheugen hadden kunnen bannen. :twisted:

Maar we kunnen nog fouter!

En als we fout zeggen, dan bedoelen we fout!

Blue Cheer zou ik nu toch niet bepaald tot de 'one hit wonders' rekenen. De band viel begin jaren zeventig wel uit elkaar, maar werd in de jaren tachtig heropgericht en bestaat momenteel zelfs nog altijd:

http://www.bluecheer.us/

http://www.myspace.com/bluecheer

Niet akkoord. Hoewel het tegenwoordig inderdaad triestig gesteld is met de populaire muziek, vind ik toch dat door de jaren heen er heel veel bijzonder knappe nummers in de top 40 gestaan hebben.

Mja... dan zou je kunnen zeggen dat Joy Division nog bestond tot voor een paar weken want toen heeft New Order gezegd dat ze gingen stoppen. Dat is ook een manke vergelijking.

Er is uiteraard een verschil tussen commercieel succes en muzikaal succes.
Soms gaan die samen, soms niet.

Maar ze hebben dus maar één echte grote hit gehad, net als Jimi Hendrix dus in de VS.
En.......ik heb de orginele LP!

Was Joy Division dan ook een 'one hit wonder'? Bij die term denk ik eerder aan van die gemarketeerde kauwgumartiesten die dankzij een slimme manager, door anderen geschreven songs en een flink pak ruggen geld van de platenfirma door de strot van de argeloze massa geduwd worden. En niet aan bands met een degelijke carrière. Ook al scoren ze tegenwoordig geen hits meer. Sommige mensen zullen bands als Survivor of Europe wellicht ook als 'one hit wonders' afdoen, terwijl je die groepen daar toch serieus oneer mee aandoet, geloof me.

Deze dus ??

Ik ken Survivor of Europe niet. Dus ik kan niet oordelen.

Ja, en met een handtekening van de zanger of drummer van Blue Cheer.
Heb um voor tien piek overgenomen van een bekende D.J.

Linda Eastman-McCartney heeft zeer fraaie foto's gemaakt van deze band.

Europe: The final countdown, was best een kinderachtig nummer.