Is de mens van nature goed of slecht?
 

Om twee uitersten te noemen; is de mens van nature goed of van nature slecht?

Mensen doen goede, minder goede en slechte dingen. Geloofsovertuigingen met een hiernamaals of reïncarnatie gaan er meestal van uit dat een mens het uitmaakt hoe een mens geleefd heeft of hoe goed een mens is als hij doorgaat naar de volgende fase van het zijn. Het streven is om met een schone lei te eindigen.

Begint iedereen met een schone lei of starten mensen al met een 'achterstand'?

Als je ziet in de wereld kan je stellen dat er iets moet schorten met de mens. Er klopt iets niet. Veel mensen stellen zich dan ook de vraag in hun hart: 'hoe komt het toch dat mensen zo onverschillig kunnen zijn? Hoe komt het toch dat mensen anderen zoveel kwaad kunnen aandoen?'

De mens wilt ten diepste in zijn hart dat er vrede heerst over de ganse schepping. We zijn afgeweken van onze oorspronkelijk staat. Die innerlijke stem die ons vertelt dat de schepping niet is wat het zou moeten zijn, is ons hart. Het verlangt naar een betere wereld.

Een mens kan zichzelf ook wijsmaken dat het allemaal niet zo erg is. Maar dat kan je zo'n beetje vergelijken met te zeggen, 'je leeft maar één keer, geniet maar van het leven.' Zo onderdruk je de realiteit van de naderende dood. Niet dat genieten van het leven iets slechts is. Het is uiteraard goed om te genieten van de dingen die de schepping ons biedt, maar het wordt pas gevaarlijk als deze dingen een doel op zich worden. Eens de fun van het pleziertje eraf is, is het weer gedaan en gaan we op zoek naar iets nieuws om uiteindelijk weer tot de conclusie te komen dat het dat niet was wat we zochten.

En zo is de mens maar bezig tot zijn uur geslagen is. Aan het einde van de rit slaken ze dan uit: 'waarvoor heb ik toch geleefd?'. Menig bekend en rijk persoon hebben deze ervaring gehad in hun leven, dat al het geen de wereld te bieden heeft, leegte is.

Elk jaar maakt de mens een nieuwjaarsbrief op, of beloofd hij zichzelf om in het nieuwe jaar niet meer dit of dat te doen. Dat hij zal verbeteren in dit of dat, maar na een paar weken moet hij al tot de conclusie komen dat hij het niet kan bewerken te verbeteren. Dat hij opnieuw dezelfde fouten maakt als voorheen.

Conclusie: is er nog hoop voor de mens?
Ja.
De vraag is, wil je ook weten waar die hoop ligt en als je het weet, zal je die laatste reddingsboei ook aangrijpen?

Goed en slecht bestaat niet! Enkel in ons subjectieve bewustzijn. Wat voor de ene goed is, is weer voor een ander slecht of wat voor de ene haatpraat is, is voor weer een ander educatie, en ga zo maar door...

Dat denk ik ook. De mens wil 'van nature' uit het 'goede'. Het willen van het goede is ons overlevingsinstinct, maar het is ook de wens naar een toestand van 'inertie' (eeuwige 'vrede') die we uiteindelijk toch weer willen verwerpen. Eigenlijk is er dus een levens- en een doodsdrang in elk van ons. En dit geheel is wat 'leven' betekent....of zoiets...want absolute waarheden daar zijn we veel te goed in als mens.

Als we slecht waren, was er geen mensheid meer.

klinkt als goedkope verkoopspraat. sorry hoor.

Dat hangt ervan af wat je als het 'begin' beschouwd denk ik.

goed en slecht zijn trouwens ook concepten door de mens uitgevonden.

Uiteindelijk kunnen we goed definieren zoals we zelf willen....

toch is er wel iets meer over te zeggen, of te speculeren op zijn minst. Zelfs indien 'goed' en 'slecht' menselijke constructies zouden zijn blijft de vraag waarom iets goed en slecht genoemd wordt, en ook waartoe dit 'onderscheid' gemaakt wordt. Wat is de functie van moraliteit maw?

Een mooi betoog, Luc. Prettig om te lezen. Ik ben het op een aantal punten niet met je eens, maar dat doet aan de kwaliteit van de betoog niet af. Compliment.

Je schrijft dat er iets moet schorten met de mens als we de wereld bezien en dat de mens ten diepste in zijn hart wil dat er vrede heerst. Ik denk niet dat er iets moet schorten. Dat komt omdat ik niet denk dat de mens ten diepste wil dat er vrede heerst, maar dat de mens twee tegenstrijdige doelen heeft; groei en vrede. Vrede houdt stilstand en rust in; groei houdt beweging en onrust in.

Zoals je zelf schrijft, verlangt de mens naar vrede én verlangt de mens naar een betere wereld. Vrede met de wereld en met andere mensen staat op gespannen voet met afkeuring van de huidige situatie en verlangen naar een betere.

Verder schrijf je dat het gevaarlijk wordt als de mens het genieten van het leven tot doel stelt. Ik kan me daar wel in vinden. Ik denk dat het veel belangrijker is de zin van het bestaan te erkennen en van die zin te genieten.

Aan het einde van de rit kan iemand zichzelf de vraag stellen: waarvoor heb ik toch geleefd? Was mijn leven het leven waard?

Ik denk dat een mens een zinvol leven heeft gehad als hij aan zijn einde - als hij de tijd heeft om terug te kijken - kan zeggen: Dat was een goed leven. Vergelijkbaar met hoe god aan het einde van zijn scheppingsperiode terugblikt en zegt dat het goed is.

Inderdaad. De mens is niet goed of slecht, de mens is een dier dat zich wil voortplanten en zijn genen wil bewaard zien. Als hij daar in slaagt, is hij succesvol, indien niet, dan verdwijnt hij.

Vrede is een goeie manier om voortplanting te bekomen. Dus streven we naar vrede. Om te kunnen poepen zonder over ons schouder te moeten kijken.

Wat is jouw begin? Begon jij voor de conceptie of begon jij ergens tussen conceptie en jouw geboorte?

En begon jij met een schone lei of ben je 'bezoedeld' met een erfzonde?

Maximalisatie van plezier zoals in hedonisme ? Dat zou een goede definitie van bijvoorbeeld een goede actie zijn.

Er zijn er meerdere, maar hier is al erg veel over nagedacht hoor ;)

Ik heb de neiging om te antwoorden 'ik was er steeds', maar dat roept de vraag op naar wat is de eenheid 'ik'... Ik ben ervan overtuigd dat 'iets' me (en ons) verbindt met dat wat vóór ons ligt, en ik ga er niet vanuit dat dat 'iets' slechts iets 'limbisch' of 'neocorticaals' is. Niet alles wat niet 'tastbaar' is is onbestaande.

Intessante vraag die je stelde in de openingstopic, maar je schreef er niet bij wat je zelf denkt.

Een erfenis lijkt me een gezonder begrip dan het slaafmakende 'erfzonde'.

Dan is alles reeds gezegd?
Plezier is misschien ook maar een 'middel'.

1. "De mens" bestaat niet. Iedereen is uniek.
2. Er bestaat niks anders dan "van nature uit". Of anders, onnatuurlijkheid bestaat niet.
3. "Goed" en "slecht" bestaan ook niet, zoals reeds vermeld.

Kortom, uw vraag kan niet beantwoord worden wegens gebrek aan inhoudelijke elementen.

Ik geloof niet dat de mens goed is of slecht is; ik geloof dat een mens goede en slechte dingen doet. Goed of slecht voor zichzelf, zijn omgeving of zijn medemens. Soms kan iets goed zijn voor jezelf en tegelijk slecht voor je omgeving of voor een ander. Goed en slecht zijn dus subjectieve begrippen.

conclusie voor u is dit leven een wachtzaal voor de dood....

jezus wat een zielig bestaan heb jij....

Vanaf dat u lichamelijk volwassen bent, begint u de onafwendbare opmars naar de dood. Dat is een feit. Maar niemand belet u om in die wachtzaal een feestje te bouwen :-)

Ik ken maar weinig mensen die consequent volhouden dat de mens 'slecht' is, eigenlijk.