Hoe lang duurt de rechtse cyclus nog?
 

De jaren '90 waren een gulden tijdperk voor centrum-links in Europa. Met de aanslagen van 11 September keerde het tij, en dook overal een reactionaire golf op in de politiek.

Het "multiculturalisme" werd schietschijf nummer één. Populisten �* la Dedecker bij ons, Wilders daarachter, en Sarkozy en Berlusconi profiteerden van het opgeblazen klimaat van angst.

Intussen blijkt het mondiale kapitalisme en het neoliberale gedachtegoed een totale ramp en een systeem dat nu definitief heeft afgedaan (zie Fannie en Freddie als symbool). De uit de pan rijzende prijzen voor basisgoederen, alsook de overal toenemende armoede komen daar nog bij.

In principe is dit een vruchtbare bodem voor links.

Denkt ge dat links in Europa op deze bodem kan groeien? En wat moet het doen om daar in te slagen? En hoe lang duurt de huidige rechtse cyclus nog?

Let op, we spreken over links in Europa, niet enkel in Vlaanderen (overal bekend als fundamenteel extreem-rechts) en ook niet op wereldschaal, waar links wel degelijk de boventoon zet (zie Latijns-Amerika, Azië, Afrika). Links in Europa dus, als onderstroom.

Links is al bezig met herstel
Die Linke in Duitsland.
SP (en GroenLinks in beperktere maten)in Nederland.
Die nieuwe anti-kapitalistische organisatie rond Olivier Besancenot, lijkt me op termijn nog een van de meest interessante experimenten die er gaande is, hij probeert klassiek-marxisten, andersglobalisten en ecologisten samen te brengen tot een beweging, die, als ze lukt, op termijn waarschijnlijk een grote bedreiging zal zijn voor de PS, les Verts en vooral de PCF.

Vlaanderen is ook altijd sociaal een beetje achterlijk geweest, en het is er niet beter op geworden toen in de jaren '60 de middenklasse via de herverdelingsmechanismen een beter leven kreeg. Ze kregen enkele hatelijke kleinburgerlijke trekken die je er moeilijk uitkrijgt, waardoor je idioten zoals JMDD ziet opduiken.

Twerd trouwens tijd dat c2c op het linkse forumdeel kwam:-D

De rechtse golf heeft m.i. al veel eerder ingezet: met Reagan en Thatcher begon de neo-liberale golf en met de val van de muur was het hek helemaal van de dam. Wat zich centrum links noemt schoof in de jaren 90 op naar rechts: het zijn de sociaal-democratische partijen die zowel op europees niveau als op nationaal niveau in de jaren 90 dezelfde politiek als Tatcher & co hebben toegepast. De SP in Nederland, Die Linke in Duitsland zijn ontstaan uit de onvrede over de politiek van centrum links. Bij ons heeft tot nu toe vooral/nagenoeg uitsluitend extreem en populistisch rechts die onvrede kunnen recupereren. Ik ben het er wel mee eens dat de kansen groot zijn dat de slinger nu terug naar links zal gaan want het neo-liberale offensief zit echt op zijn tandvlees: er is al zo veel geprivatiseerd, de bedrijfsbelastingen zijn al zoveel gedrukt , al die 'bedrijfsvriendelijke ' maatregelen kunnen niet voorkomen dat we blijkbaar weer in een recessie duiken.

Centrum-links heeft zich in tal van Europese landen ongeloofwaardig gemaakt. In Nederland met haar paarse coalitie PvdA-VVD-D'66. In Duitstland met het afbraakbeleid van Schröder. In België waar de SP(.a) en PS gewillig meewerken aan privatiseringen en liberaliseringen.
Centrum-links heeft haar achterban verloren, en moet het stellen met wat zelfverklaard progressieve yuppie's.

Business cycles. Dat krijgt ge als de Staat zich gaat moeien met geld.

En bedrijven nog meer taxeren zou pervers zijn. Maar ik begrijp dat, linksen zijn nu eenmaal pervers van nature. Volgens mij willen ze minder innovatie, werkgelegenheid, ... Waarom zou iemand immers een risicovolle investering riskeren, als je die toch (impliciet) zo zwaar gaat belasten?

Stel u voor, een investering van 100,00 EUR met een verwachte ROI van 8%. Mooie investeringen, er wordt geïnnoveerd, werkgelegenheid gecreëerd en er is een incentive om die investering ook echt aan te gaan. Maar stel nu dat je bedrijven voor 40% wil gaan belasten. Dat wil zeggen dat van die 8,00 EUR bruto-opbrengst, er netto nog maar 4,8 EUR overblijft, dat wil zeggen, 4,8% netto.

Vertel mij, wie gaat er nog zin hebben om risicovolle investeringen aan te gaan, met zo'n bedroevend lage netto-return, als ze op andere manieren veel veiligere beleggingen kunnen maken? Het is dankzij die kortzichtigheid - "Het kapitaal moet betalen!" - dat veel, potentiële investeringen, gewoonweg nooit gemaakt zijn of zullen worden.

Compleet gek voor woorden, business cycles uitsluitend wijten aan de overheid. Hilarisch.

Ik ga nog eens Simon Clarke citeren, het moet wel:
For keynesians, as for the classical economists, the tendency to crisis is not inherent in the capitalist mode of production, but is a result of the inadequacy of institutional arrangements and policy responses. The tendency to crisis can accordingly be overcome by appropriate institutional and policy reforms (in any direction). After Keynes, as before him, the persistence of crises is testimony not to the deficiencies of capitalism but to the ignorance and irresponsibility of politicians. After two hundred years of repeating this nonsense one would have expected that the economists would have begun to smell a rat. The economists' explanation of crises is as if a scientist were to deny that the recurrence of the seasons was a natural phenomenon, attributing the return of spring each year to the whim of a supernatural force.

- Simon Clarke

ge kunt mss eens gaan werken voor uw geld.
't is ne keer iets anders.

ze zijn alletwee fout. Economische crisis ziet wel degelijk ingebakken in het kapitalistische systeem zelf, onafhankelijk van of men nu wel of niet aan staatsinterventie doet, onafhankelijk van of men nu hoge of lage belastingen hanteert.

en idd, om te zeggen dat de jaren '90 een gulden tijd was voor centrumlinks, is de waarheid geweld aandoen. Centrumlinks heeft toen alle laatste greintjes links laten varen en het rechtse kamp opgezocht, weliswaar onder het mom van 'sociaal' te zijn.

De jaren '90 was een gulden tijdperk voor het kapitalisme, met 2 tot 3 miljard mensen extra die vrijkwamen om uitgebuit te worden.

Ik denk dat het enige links dat op lange termijn zowel inhoudelijk als strategisch een antwoord kan formuleren een "links" is dat niet 'anders' maar 'anti'globalistisch is.

Deglobaliseren, het zal nog een kernconcept van de politiek worden. Hoog tijd trouwens.

En wat versta je onder deglobaliseren dan wel ?

Hebde daar, ik zeg maar iets, een verklaring voor?

Overigens; de niet-Keynesianen hebben ook verschillende uitleggen voor Businesscycle's. Je zou het eens kunnen overwegen als linksen. Zolang je het maar 'wegwuift'... Tjah.

geen mondiale bureaucratieën en weer veel meer sociaal-economische macht bij lokale gemeenschappen, zou alvast een belangrijke stap naar deglobalisering zijn.

Dat had ik ook kunnen zeggen. :/

Crises zitten inderdaad in het kapitalistische systeem opgesloten. Men neemt risico. Risico nemen betekent dat het een keer fout gaat. En dat gebeurt dan ook regelmatig zoals blijkt uit de economische crises in de geschiedenis.

Maar moeten we dan risico helemaal mijden? Is gelijkmatige staatsplanning te prefereren boven risico nemen in de markt? De geschiedenis leert, als we dat proberen, dat de economische ontwikkeling verstart. De mogelijkheden die er zijn, worden bij lange na niet optimaal benut. En als neveneffect verstart ook de vrije gedachte-uitwisseling over problemen, want kritiek op de staat staat gelijk aan mogelijke ineenstorting van het systeem van staatsplanning.

Dan toch maar kiezen voor het vrije kapitalistische systeem als beste keuze tussen twee kwaden? Nou, dat ook weer niet. Staatsinterventie kan economische crises niet allemaal voorkomen, maar ze kan de uitwerking ervan wel minderen en ze kan idd soms crises zien aankomen en een aantal voorkomen. Een crisis in de hypotheekmarkt in de VS was al jaren voorspeld. Alleen had niemand het in de gaten dat het zo erg zou worden. Als bijtijds door de overheid strenge controles op de hypotheekbanken waren gezet op het risico dat ze namen, zou de kredietcrisis niet zo erg zijn geworden. Maar ja, dan raak je aan de ideologie van de vrije markt. En zolang die vrije markt goed draait, heeft ze gelijk. En de winnaar heeft nu eenmaal gelijk, ook al doet hij het in principe fout.

Marx had daar een verlaring voor.


Het komt erop neer, dat je als kapitalist in een gezond werkend kapitalisme; steeds meer en meer wilt produceren - je maakt meer winst, en je blijft concurrentiëel


één van de manieren is door technische vooruitgang - meer productie per arbeidsuur



nu komt de clou - door steeds stijgende productiviteit, kom je uiteindelijk terecht in overproductie - of beter gezegd; onderconsumptie

de arbeidersklasse beschikt niet over de financiële middelen om al geproduceerde waar op te kopen. Als kapitalist wil je wel één dag 100 lamborgini's kopen, maar niet iedere dag opnieuw.


Zodus ontstaat er een tendens tot temperen van de productie - je ontslaat een paar mensen, maar die paar werklozen kunnen natuurlijk nog minder besteden. Eveneens loopt de vernieuwing van de machines terug - wat ben je immers met dure nog perfomantere machines, als je nu al je waren niet aan de straatstenen kwijtkunt.


Dat is de verklaring in een notedop.




Keynianisme vormt een typisch responspatroon op een dergelijke crisis. New Deal, (ik ben niet zeker maar ik denk ook Hitler in Duitsland).

Wereldoorlog 2 heeft toen een briljante oplossing naar voren gebracht voor de crisis: er moest enorm vele heropbouwd wordt (afzetmarkt) en nog beter; zowat alle fabrieken waren platgebombardeerd: een uitstekende reserve voor toenemende productiviteit.



De regeringen wereldwijd in de jaren '70 pasten ook de keynesiaanse tactiek toe (in België gingen in de jaren '70 meer dan een half miljoen jobs verloren in de industrie, en werden er 100duizenden jobs gecreëerd in overheidsdienst of openbare sector).
Keynianisme vormt dikwijls een tijdelijke verzachting en vooral uitstel van erger, maar wel ten koste van een oplopende staatschuld.

In de jaren '80 heeft men daarom een begin gemaakt met het neoliberaal beleid (Reagan, Thatcher, Martens in België).


In de jaren '90 kwamen er 3 miljard arbeidskrachten én afzetmarkt bij (Soviet-Unie, China) wat terug tot een groeiperiode leidde.

Eveneens sinds de jaren '90 probeert men de consumptie op peil te houden met een nieuwe, voorheen nog niet toegepaste tactiek: KREDIET

dit begint met het verlagen van de rentes, het wegjagen van alle spaargelden en het aantrekkerlijker maken van lenen (één van de redenen van stijgende huizenprijzen). Hier is al lang geleden een begin mee gemaakt. In de VS hebben ze dit veel verder doorgedreven dan in de EU, in de VS hebben ze er zelfs na de 2001 crisis zelfs nog een schepje meer bovenop gedaan. Dit heeft ertoe geleid dat de VS een beetje de afzetmarkt van de wereld is geworden, waar Europa maar China nog meer afhankelijk van zijn.

Natuurlijk: krediet betekent kopen met loon dat men nog moet verdienen in de toekomst; iedereen kan zien dat dit een huis gebouwd is op zand.

Men heeft lang geprobeerd de problemen voor zich uit te duwen, men maakte van de toenemende huizenprijzen gebruik om constructies op te zetten als "hypotheek nemen op de extra toegenomen waarde".

Toen twee, twee en een half jaar geleden de huizenprijzen begonnen te stabiliseren en dalen (een uiting van afgenomen leenvaardigheid), en vorige zomer bleek dat meerdere leningen niet terugbetaald zouden worden, trokken grote spelers al hun geld terug uit hedgefunds, waardoor deze in de problemen kwamen en de kredietcrisis ontstond.

Het moge opmerkzaam zijn dat ondanks alles de consumptie in de VS de afgelopen periode nog vrij goed heeft standgehouden - God beware de economie als deze helemaal ineenstort!!!! bij wijze van spreken