Waarom heeft iedereen iets tegen het katholicisme
 

Tegenwoordig lijkt iedereen kritiek te hebben op het katholicisme. De vraag is nu waarom. De zaak van het atheïsme is helemaal niet zo sterk als vaak ggedacht wordt. Religie en meer specifiek het christendom is geen kinderlijk overblijfsel. Voor mij geeft mijn geloof zin en inhoud aan mijn leven. Waarom willen zovelen dat kapot maken? Zijn ze misschien kwaadaardig?

Als geloof zin geeft aan jouw leven, en je het enkel betrekt op jouw persoon, is daar niets mis mee. Maar als je jouw geloof invloed laat hebben op mensen die niet hetzelfde geloof aanhangen, of helemaal niet gelovig zijn, en dit in een negatieve manier, dan zijn we verkeerd bezig.

De katholieke kerk is per definitie een werelds instituut. Het heeft kerken en heeft belastingsgeld nodig om te overleven. Zolang het dit heeft is het meer als fair om de RKK aan te vallen.

Hoe laat het katholicisme haar invloed op andere mensen gelden? Wanneer het vaticaan zegt dat iets niet mag geldt dat alleen voor leden van haar kerk. En natuurlijk is de katholieke kerk een werelds instituut. Wat zou het anders zijn?

Duidelijker kon niet.

Hoeveel instituten krijgen er geen belastingsgeld. Is het dan fair om al die instituten aan te vallen?

Ja.

Je onderschat de macht van het vaticaan schromelijk. Ik durf zelfs te stellen dat je hierboven blijk geeft van totale onwetendheid.

De kritiek die de Kerk vandaag te incasseren krijgt, mag ons niet blind maken voor de kritiek die andere geloven in nóg grotere mate te slikken krijgen. De islam bijvoorbeeld. En ook de kritiek op de islam is lang niet altijd genuanceerd. Dit maar even opdat je je teveel niet in de rol van slachtoffer zou inleven. Zelf katholiek, probeer ik die slachtofferrol aan me te laten voorbijgaan. (Dat lukt me overigens niet altijd, maar goed...)

De belangrijkste reden, me dunkt, is de inhoudelijke invulling van het begrip "Kerk" bij vele rand- en niet-gelovigen. Die invulling is gereduceerd tot een reeks tradities en gewoonten, zonder échte inhoud. De échte inhoud is daardoor op de achtergrond geraakt, en die toestand dateert niet van vandaag doch groeide historisch gedurende vele decennia, zoniet gedurende vele eeuwen.

Gisterenavond na de mis had ik een discussie met een koppel omdat onze pastoor één van beide kandidaat-doopouders weigert. Een ouder broertje van de dopeling, zelf amper 10 jaar, zou als peter fungeren. Conform de kerkelijke onderrichtingen, waarin gestipuleerd wordt dat elke kandidaat-doopouder zélf gedoopt moet zijn én minimum 16 jaar oud, is een joch van 10 (nog) niet aan het peterschap toe van zijn jongere broertje.

"Maar waarom doet die pastoor daar nu zo moeilijk over?", luidde de vraag van de enigszins gefrustreerde ouders. "Wat heeft dat nu voor belang? Het is toch de traditie die telt, of niet?"

Ik repliceerde daarop dat als het alleen maar traditie betreft, zonder de minste inhoud, we beter "de hele winkel konden sluiten om onze energie beter te gebruiken". Ik voegde er de vraag aan toe hoe zo'n joch de geloofsopvoeding van zijn jonge broertje zou kunnen waarnemen, waarbij ik beiden wees op de historische context rond het peter- en meterschap. M.a.w. het waarom van dat "co-ouderschap", zoals het in de Oerkerk gegroeid is. Die verantwoordelijkheid op de schouders leggen van een 10-jarige lijkt me geen goed idee, tenminste... als je die verantwoordelijkheid een klein beetje ernstig neemt.

Me dunkt dragen vele leden van de clerus zélf méé schuld aan de uitholling van de sacramenten - in dit voorbeeld het doopsel, maar evengoed de andere sacramenten zoals vormsel, huwelijk, eucharistie... - door hun te lakse houding m.b.t. het doen naleven van de kerkelijke voorschriften. Dit terwijl amper een eeuw geleden nagenoeg niemand daarbij vragen stelde, aangezien de wil van de pastoor gewoon wet was, en niemand het in zijn hoofd haalde die te betwisten.

Ik denk dat e.e.a. te maken heeft met de leegloop t.g.v. de secularisatie van onze samenleving die al lang vóór Vaticanum II begonnen was. Vele pastoors zagen het met lede ogen aan, en besloten dan maar de gelovigen op eigen houtje tegemoet te komen, om de leeggang een halt toe te roepen. Dat zij daarmee de kwaliteit van de geloofsbeleving hypothekeerden was waarschijnlijk zelfs niet aan de orde.

Vandaag is die geloofsbeleving bij de meeste pratikerenden dus uitgehold. Als de gemiddelde katholiek daardoor aan niet-gelovigen al niet meer kan uitleggen wat het betekent om "katholiek" en "christelijk" te zijn, tja... dan vráág je erom dat niet-gelovigen dat zélf invullen. En die baseren zich op (o.a.) het beeld dat de media ophangt: bvb. één of andere pauselijke uitspraak die uit zijn context wordt gehaald en gesimplificeerd wordt tot een fraai klinkende krantenkop.

De uitdaging voor hedendaagse katholieken bestaat erin zich opnieuw te herbronnen. Wil je je kindje laten dopen, verdiep je dan in de betekenis daarvan. Wil je kerkelijk huwen, denk dan geen drie keer maar tien keer na. Wordt een gelovig familielid ziek, wacht dan niet tot het laatste ogenblik om de pastoor te verwittigen. Enz... enz...

Tja, die pastoor hier is geen gemakkelijk "exemplaar". Of hij erin zal slagen de kerken hier weer te doen vollopen? Ik denk het niet. Ik denk ook niet dat hierin zijn motivatie dient te worden gezocht. Vermoedelijk zal hij al héél erg tevreden zijn als die paar kerkgangers tenminste beseffen wat ze daar eigenlijk komen doen en waarom ze daar 's zondags samenkomen.

Kort gezegd komt mijn betoog erop neer dat aan de kritiek jegens de katholieke Kerk in de eerste plaats de katholieken zélf moeten tegemoetkomen; immers, logischerwijs kan je van buitenstaanders niet verwachten dat zij dit in de plaats van de katholieken gaan doen. Zomin als je van niet-voetballers kan verwachten dat zij iets gaan doen aan de slechte resultaten van de lokale voetbalploeg; ook daar is het in de eerste plaats aan de spelers zélf.

maar waarom zou je in hemelsnaam voor het katholicisme kiezen?

'k ben weer bezig eh.
vergeet die 'in hemelsnaam'.

'in vredesnaam' is beter.

lol. dank je.

Maar als niet-gelovigen hun visie betrekken, ook op gelovigen....

... hun atheïstische houding invloed laten hebben op mensen die niet atheïstisch zijn...

...en dit op een negatieve manier...

....zijn we dan wél goed bezig?

Paulus.

En omgekeerd mijn beste Paulus...zijn we dan ook goed bezig....;-)

Iedereen gelooft uiteindelijk wat hij of zij wil. Maar we mogen wel kritiek (postitieve of negatieve) hebben op eender welke godsdienst of filosofie. En dit forum is er een uitgelezen plaats voor.

Volgens Tavek niet, daarom stelde ik de vraag.

Wat mezelf betreft, ben ik van mening dat iedereen de plicht heeft om een levensvisie aan te nemen dat ook goed is voor zijn medemens en dat als dusdanig ook te verkondigen. Zowel gelovigen als ongelovigen.

En daarin verschil ik dus van mening met Tavik, die vindt dat gelovigen dat niet mogen.

Paulus.

Inderdaad, want in kritiek zit altijd een stukje gratis advies verscholen.

Paulus.

De Katholieke Kerk heeft een bijzonder slechte reputatie opgebouwd door de eeuwen heen die absoluut "On-Christelijk" zijn. Een autoritaire structuur en verheerlijking van een menselijk wezen dat zichzelf "de Paus"n noemt, dat spreekt in naam van alle Christenen terwijl de bijbel duidelijk zegt: "Enkel Jezus Christus vervult uw leven. 1 Joh 3: vers 18-24. Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld: Wie niet geloofd, is reeds veroordeeld!!

1. Jezus Christus is de enige menselijke zoon van God die heilig is, dus niet een soort van autoritaire Koning die pretendeerd in naam van God te moeten spreken in een schurkenstaat vol pracht en praal"....

2. De Rooms-Katholieke "missen" zijn bijzonder saai en heel onpersoonlijk. Bovendien wordt er gebruik gemaakt van elementen die ook bij AntiChristelijke zelfs Satanische groeperingen voorkomen; "wierrook" om nog maar te zwijgen van de vele "heiligbeelden" die in een RK-kerk te vinden zijn volledig in tegenspraak met de bijbel. Ikzelf voel mij sterk aangetrokken tot de Volle-Evangelische Pinkstergemeentes, waar tijdens de diensten veelvuldig gedanst en gezongen wordt en waar zich vooral veel jonge mensen beginnen die hun geloof op een niet-dwingende manier delen met de rest. De huidige Paus Ratzinger vond zelfs de Pinkstergemeentes, de gevaarlijkste Protestanten omdat zij op een modernere en minder autoritaire manier de mensen hun geloof laten belijden

3. De RK-kerk heeft het in de door hen gedomineerde landen mogelijk gemaakt dat gevaarlijke communistische, Atheïstische en zogenaamde "bevrijdingsgroepen" (vnl. in Latijns-Amerika) zich konden ontwikkelden dankzij de collaboratie van priesters met die Marxistische groepen. Dit was ondermeer het geval in El Salvador waar de lokale RK-kerk collaboreerde met de FMLN.

4. De collaboratie met het antisemitische nationaal-socialisme (Hitler was trouwens ook praktiserend Rooms-Katholiek) en het nu nog prediken van verdachtmakingen van het Joodse volk en hen beschuldigen van de moord op onze Heer Jezus Christus. Een echt Christen accepteerd onvoorwaardelijk de belangrijke rol van de staat Israël en zal deze ook steeds verdedigen.

...of aan de trainer...

Is het niet zo dat het geven van onderwijs ook een taak is van de kerk? Moeten gelovigen zelf op zoek gaan naar de betekenis van de sacramenten of behoort het tot de taak van de kerk om onderwijs te voorzien? Ik denk het laatste.

Het voorbeeld dat je aanhaalt van de doopouder van amper tien jaar oud en dat pastoor die dat weigerde is eigenlijk een jammerlijk gebeuren. Mits voldoende onderwijs, had dit kunnen vermeden worden.

Ikzelf ken ook een voorbeeld van een kind dat moest zijn plechtige communie doen en als je dan vroeg aan dat kind, waarom hij zijn plechtige communie deed, antwoordde hij dat hij dan een nieuwe fiets ging krijgen.

Toen ik hem dan vroeg wat hij dan geleerd had op de verplichte 'leringen' die plaats vonden voor de plechtigheid, bleek het vooral dat het organisatorische dingen waren in de trend van wie de kaars moest dragen, wie een stukje uit de Bijbel mocht voorlezen, wanneer en hoe de comunicanten binnen en weer naar buiten gingen gaan....enz...

Tja?!

Nochtans is de plechtige communie veel meer dan dat. Het is een bevestiging van de gelovige dat hij inderdaad officieel lid wil zijn van de Roomse kerk, meestal als bevestiging en akkoordverklaring, dat hij door zijn ouders reeds gedoopt werd.

Dat is niet niks. Persoonlijk vind ik dat men best de pubertijd voorbij is om dergelijke beslissingen te nemen. Zeker als je weet hoe moeilijk het is om ze weer ongedaan te maken.

Niettegenstaande dat, is het volgens mij hét uitgelezen moment om aan de gelovige duidelijk te maken voor welke keuze hij daadwerkelijk staat. Niet alleen dat, maar de erk zou zich tevens moeten vergewissen dat de communicant weet waarover het daadwerkelijk gaat en wat de gevolgen daarvan zijn binnen het kerkelijk recht.

Maar blijkbaar wodrt dat nagelaten, ik hoop niet overal.

Als je dan weet dat de geloofsgemeenschappen in ons land, gesubsidieerd worden, naar het aantal leden ze hebben, is dat toch wel iets om kwaad om te zijn.

Dit alles om te illustreren dat ook de kerk zelf verplichtingen heeft tegenover de gelovige. En die blijkbaar ook niet altijd nakomt. Daarom vind ik het eigenlijk niet volledig fair om de bal volledig in het kamp van de gelovige te leggen, bij wie het inderdaad veelal enkel om de traditie draait.

Paulus.

Klinkklare onzin! Het Vaticaan heeft de bevrijdingstheologie zelfs sterk veroordeeld en gedreigd met ex-communicatie van priesters die hun medewerking verleenden aan marxistische organizaties. De lokale priesters zagen zich moreel gedwongen om de zijde van de peones te kiezen. Iets waar het Vaticaan, geen flauw benul van de erbarmelijke omstandigheden waarin die leefden, helem�*�*l niet zat op te wachten.