Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Yves38
(Bericht 3687183)
Het probleem van de groei heeft gewoonweg te maken met de geldhonger van de bedrijven van de laatste jaren. Die dachten dat de sky de limit was en dat ze quasi onbeperkt de prijzen van producten (vooral de meest noodzakelijk, zoals voeding, energie) de hoogte in kon drijven. Dat op een gegeven moment de consument niet meer zou volgen omdat zijn loon netto quasi niet mee evolueert ondanks theoretische indexverhogingen was te verwachten. Reken er nog bij dat de prijzen van de energie naar beneden gaan en dat de prijzen van de producten dit niet doen, dan weet je onmiddellijk waar het probleem zit. Het geld blijft steken op enkele plaatsen.
Verder is de overheid zelf ook niet zonder schuld : men heeft jarenlang elk overheidstekort opgelost door meer belastingen (of onder andere namen, maar die in feite hetzelfde betekenen) omdat men ervan uitging dat er toch geen tegenreactie zou komen.
Welnu : de consument vertoont een tegenreactie en nog wel een zeer heftige (wat ook te verwachten was gezien het vooral basisproducten zijn die veel duurder werden) waardoor men nu genoodzaakt is om grondig in te grijpen in zijn uitgaven (iets wat men zorgvuldig vermeden heeft in het verleden door de schuldenberg op zichzelf te laten afbouwen door de inflatie en door bijkomende belastingen te genereren, denk maar aan alle groenbelastingen...) EN NU het belangrijkste : men kan geen extra belastingen meer heffen omdat het de situatie alleen nog maar erger zal maken, men zit namelijk al aan het maximum...
Vroeger zei men tegen mij : loontje komt om zijn boontje. Al de rest, groene politiek, energiezuinig zijn, ambtenarenoverschot e.d. zijn allemaal maar redenen om rond de pot te draaien. Einde van mijn conclusie.
|
Je analyse is juist, maar niet volledig.
Een andere oorzaak van de problemen is namelijk de verkoop en huur terug politiek die Paars 8jaar lang heeft gevoerd.
Gebouwen en materieel dat volledig eigendom was van de Belgische staat en waarvoor niets meer moest betaald worden, werd door paars verkocht en teruggehuurd, dit om hun geschenkjes politiek aan de MN en asociale te kunnen bekostigen.
Paars heeft 8 jaar lang een uitbuitingpolitiek tegenover de werkende in de privésector toegepast en daar dragen we nu de gevolgen van.
Daarnaast heeft paars de rendabele staatsbedrijven verkocht, na ze eerst volledig te hebben uitgemolken en de verlieslatende hun schulden overgenomen, zonder enige garantie.
Paars heeft dus een asociale onrendabele politiek gevoerd en daar dragen we nu de gevolgen van.
Paars is dan ook nog zo vriendelijk geweest om te verhinderen dat men in dit land kan overschakelen op milieuvriendelijke energiewinning, door allerlei regels in de stedenbouwwetgevingen in te bouwen, wetten die nu verhinderen dat men kan overschakelen op groene energiewinning.
Paars heeft dus elektrabel een monopoliebescherming gegeven na het Europees verbieden van het monopoliebeleid van de staten en daar dragen we nu de gevolgen van.
Paars heeft het klikketsysteem veranderd, zodat de taksen bij een prijsstijging van de olie en andere energieen wel in gelijke % mee stijgen, maar bij een daling van die prijzen, slechts gedeelte mee dalen, zodat de staat niet te veel inkomsten kan verliezen bij een daling van de energieprijzen.
Een volgende probleem is, dat veel staatsinstellingen nog bemand worden door mensen van voor het computer en Internettijdperk en deze vaak zelfs nog gewend zijn aan de werkmethodes uit het begin van de 20 eeuw, waar men alles nog met papier deed en er niets automatisch ging.
Deze mensen hebben echter een vaste benoeming en kunnen niet ontslagen worden, vele kan men zelfs niet overplaatsen naar een andere dienst door die benoeming.
Het socialistische ambtenaren beleid is dus niet zomaar weg te werken, ook al zijn vele van de ambtenaren niet bekwaam om met de moderne technieken van de bediende job te werken.
En daar zitten de problemen, men kan niet moderniseren omdat de ambtenaren het niet kennen en men kan de ambtenaren niet verminderen, omdat men niet kan moderniseren. België zit op dat punt in een vicieuze cirkel.
En daar zitten de problemen.