Hoe verwerkt men het beste verdriet?
 

Ik vraag mij dat nu af,zonder verdere commentaar :?

De ene mens zal de oorzaak van zijn verdriet liefst verschillende malen willen herbeleven in zijn gedachten. Een ander wil er best niet meer aan denken. Ik denk niet dat er een algemene aanpak bestaat.

Idd mss zit hier wel wat waarheid in
Maar wat met het verdriet dat je te machtig wordt, en je weet er geen blijf meer mee?

Dat is nog eens een interessante vraag.

Ik wou dat ik ze kon beantwoorden.
Maar ik weet er geen pasklare oplossing voor.

een trauma verwerk je best door erover te zwijgen stond laatst in de gazet.

Anders: even bezoekje aan psycholoog brengen en je verdriet er af praten, helpt ook. Wel niet constant herhalen, dat helpt niet meer.

Mja , eerst een tijdje in een dip zitten , alles 100 keer overdenken en beslissingen maken om verder te gaan , andere zaken in je hoofd halen ...
Na een tijdje is dat gevoel van verdriet weg en is het een herinnering ...
't Is niet slecht om al eens diep in een dipje te zitten , zolang je er maar terug uitkomt ...
Andere mensen leren kennen , andere hobby's of bezigheden , 't maakt niet uit , zolang je maar niet in de zelfde herkenbare situatie blijft zitten waar je steeds geconfronteerd wordt met de negatieve herinneringen...
Om het simpel te zeggen ... Ga er eens uit , doe iets anders dan je gewoon bent ...;-)
Idd , anders maak je er een levenswijze van en blijf je er gebukt onder leven ...

Eerst en vooral onder ogen zien dat verdriet deel uitmaakt van het leven en dat je bijlange niet de enige bent die al eens verdriet moet verwerken. Vervolgens nagaan of er aan de oorzaak van het verdriet iets kan gedaan worden. Indien ja, er constructief aan werken. Indien niet, proberen het te laten slijten en er met anderen over praten.

Ja jong, ´t is niet altijd zo simpel hé?

Moest dat maar EENS waar zijn hé :?

Tijd heelt alle wonden.

ontkennen, kwaad worden, bleiten, pijn hebben, pijn slijten, ....

Verdriet slijt, maar laat toch wonden na!

Wonden worden lidtekens die vervagen naarmate nieuwe momenten in je leven je aandacht opeisen ...

Verkroppen en in het weekend wegzuipen !

Belachelijk op het eerste zicht.
Bij nader inzien denk ik dat 80% van de Vlaamse mannen dit daadwerkelijk doen...zelfs ik heb het ooit gedaan...
Of het de goede manier is?

WAS ooit wel zo,nu niet meer

verdriet verwerkt men het best door het te erkennen denk ik

om te beginnen voor jezelf en later voor anderen

bestrijden kan je het niet - wat jouw pijn doet doet jouw pijn en als je dat ontkent wordt het alleen maar erger

uit het feit dat je om iets verdriet hebt terwijl andere zaken je niks doen kan je iets over jezelf leren

als je die les geleerd hebt heeft het verdriet zin gehad want dan ben je er geestelijk rijker door geworden

zolang je die les niet geleerd hebt blijft het puur zinloos lijden maar dat kan dus altijd omgebogen worden wanneer je uiteindelijk begrepen hebt waarom je net daarover zo verdrietig bent

lijden krijgt pas zin wanneer je het overwonnen hebt dus

tijdens het lijden benadeelt je lijden je op alle mogelijke vlakken

maar nadien niet - dan heeft het je sterker gemaakt

verdriet is dus iets om gewoon door te maken als je het tegen komt

verdriet is een kans om meer mens te worden dan je al bent

iemand die nooit verdriet heeft is geen mens, net zoals iemand die nooit vreuigde kent

Verdriet is voor janetten. ;)

Kop omhoog, borst vooruit en verder doen.

En het zijn net die stoere schreeuwers die het laagst vallen...

Mmmm..nee.

Het zijn de stoere schreeuwers die al zo veel miserie meegemaakt hebben dat ze beseffen dat in een hoekje zitten grienen niks uithaalt.

Je moet vooruit. Verdriet hebben en triestig zitten doen lost niks op.

Het helpt natuurlijk van een ongevoelige klootzak te zijn.

met praten, tegen een goei vriend(in) die kan luisteren, zonder een oplossing of passende reactie te verwachten. Kortom, praten tegen iemand die met geduld bereid is zwijgend te luisteren.