Echt alleen zijn is..
 

Alleen zijn is de ziekte van deze tijd.
Gelieve dat sociopathische verschijnsel eens te diagnostikeren en te behandelen in korte zinsneden.

bv:

Echt alleen zijn is zelf de pijpen van je broek afspelden en inkorten( gewoonlijk tien centimeter te kort)

Toon eens een foto van je broek? Ik zal niet lachen.

Op die foto zijn alleen mijn blote onderbenen te zien, als ik fiets.

Echt alleen zijn is uzelf moeten …

Ik apprecieer het vousvoyeren, de puntjes zijn grof...

Jezelf pijpen, bedoel je?

Echt alleen zijn is..

Alleen virtuele vriedjes en vijandjes hebben.

Echt alleen zijn is..

Je rug insmeren met een bezonnemelkte vliegenmepper

Echt alleen zijn is..
Gemiddeld één keer per jaar binnenbreken bij jezelf.

Echt alleen zijn is..

Niet meedoen aan moslim-debatten...

Echt alleen zijn....is een gevolg van werk te weigeren omwille van het idiote idee dat men minsten 1500 euro pm netto moet krijgen !

Ja Eno, werken heeft ook buiten geld nog wat voordelen, namelijk sociaal contact....

Vroeger sprongen mensen op hun fiets en gingen ze zo bij iemand langs, nu blijven ze thuis en bellen/internetten/mailen... ze iemand op. Mensen krijgen steeds minder feitelijk contact, en het contact wordt oppervlakkiger. M.a.w, vergeet niet aan ‘echt’ contact te doen, is de boodschap!

Echt alleen zijn is in de spiegel kijken en niets zien.

Misschien doe ik teveel aan stop-contact.

Wat een schitterend kijk-accident.

Oplossing: buiten komen, aan sociale interactie doen en proberen niet verzuurd over te komen. Voor sommigen is dat blijkbaar een zeer moeilijke opgave.

Dit is weer eens een veralgemening waardoor mensen in moeilijke situaties gekwetst kunnen worden.
Voorbeeld : alleenstaande moeder met een ziekelijk kindje. Haar ouders zijn overleden, ze heeft geen broers of zusters. Zij verdient haar kost als interim nadat ze door omstandigheden haar job kwijtraakte, tussendoor gaat ze stempelen.
Tot de ziekte van het zoontje zich steeds meer frekwent begon te manifesteren, als hij ziek is kan hij niet naar de onthaalmoeder. Iemand in vaste dienst kan sociaal verlof nemen, en kan soms rekenen op wat begrip van de werkgever. Een interim met contracten voor enkele maanden, die per week vernieuwd worden, kan het vergeten. Deze dame heeft moeten accepteren dat haar huidige interim niet meer verlengd worden en omdat de kleine echt niet goed is, heeft ze weinig kans om uit te zien naar ander werk. Die dame zou heel graag de sociale contacten van het werk terug hebben, zij wil geen hoog loon. Zij wil een gezond kindje en een normaal leven, dat is alles.

Alleen zijn doe je jezelf aan. Een bewuste keuze.

Met alle begrip voor de situatie. Doch, een reden te meer om toch ook buiten het werk wat sociale contacten te hebben. Iets waar de laatste tijd, voor wie de pensioenleeftijd voor de deur staat, steeds meer aandacht aan wordt besteed.

Juist.
Alleen moet je in zijn dus,jong,slim,genetisch perfect(dus op zeer late leeftijd pas een beetje ziek worden),geen tegenslagen kennen,in een perfect gezinnetje grootgebracht zijn,gewaardeerd worden,geen druk,geen dwang,later goed inkomen,klaarstaan voor anderen,maar vooral dat ze klaarstaan voor je.Vrijheid,blijheid is je missie.Hoop dat het zo blijft tot je dood.(maar een grapje hé).Tuurlijk ligt het voor het grootste deel aan jezelf,maar de ene heeft meer geluk dan een andere.

Echt alleen zijn is op uw eentje smoutebollen gaan eten op Leuven kermis.