Hellspawn NL |
29 september 2008 21:26 |
Saters in soorten en maten…
Goed en kwaad zijn elkaars tegenpolen in het dualistische denken… De gevestigde godsdiensten hebben ons er mee opgezadeld, eeuwenlang… In werkelijkheid zijn “goed” en “kwaad” relatief en symbiotisch… Zonder goed kan geen kwaad bestaan en omgekeerd, omdat je bij het ontberen van één van de twee geen vergelijkingsmateriaal meer hebt… Het christendom heeft ons geleerd dat er één god is en dat er een satan of demonen zouden bestaan… De hel zit er vol mee, volgens de christelijke godsdienst… Maar is dat wel waar? Als we een afbeelding van de duivel zien, dan is dat meestal een afbeelding van een woest uitziend beest met hoorns, vurige ogen en lange snijtanden… Feit is dat dit soort duivelafbeeldingen afgeleiden zijn van de Griekse saters en zelfs van oudere godsdiensten die door Mozes verboden werden… Rammen en rundachtige wezens met menselijke trekken zijn altijd het toonbeeld van duivels geweest…
Probeer een ander niet te schaden
De bijbel zit vol met invloeden vanuit de astrologie, polytheïstische godsdiensten zoals de Egyptische (Mozes werd tenslotte opgevoed aan het Egyptische hof)… Het ene principe stellen ten opzichte van het andere – goed en kwaad – is altijd relatief, wat in de ene samenleving als goed wordt bestempeld, wordt in de andere maatschappij gezien als “slecht”… Mijns inziens is “goed” wat jezelf helpt een gelukkiger mens te worden die zoveel mogelijk in harmonie met zijn omgeving kan leven, dus niet moedwillig anderen schaadt of pijn laat lijden… Lijden of niet-lijden is volgens mij het criterium, iedereen weet wat een ander pijn doet (psychopaten daargelaten, maar die moeten dan maar behandeld worden)… De ander in zijn of haar waarde laten, dat is voor de mens al een hele opgave… Durf de ander zichzelf te laten zijn, bemoei je niet met andermans zaken, dit geldt voor alle gebieden: seks, religie, uiterlijk, enzovoort…
Extremen doen lijden
Wij doen alsof we zo tolerant zijn, maar in werkelijkheid is dat helemaal niet zo… De nieuwsgierige en vooral bemoeizuchtige menselijke aard drijft ons vaak de verkeerde kant op, we bemoeien ons met iedereen en hebben over iedereen wel een “mening”… Kritiek is soms nodig, maar ons ego wil overal een etiket op plakken… Als er iets "slecht" is in mijn ogen, dan is het wel etikettenplakkerij op individuen… Maar goed… Het Oosterse Ying-Yang symbool laat zien wat “goed” en “slecht” is, of liever gezegd: zwart en wit… Het zwarte begint en zwelt aan tot een bepaald extreem punt… In dat extreme punt “ontstaat” het witte… Dat geldt ook omgekeerd: het witte begint en zwelt aan tot een bepaald extreem punt… In dat extreme punt “ontstaat” het zwarte… Zwart en wit zijn verstrengeld met elkaar, onafscheidelijk… De boodschap die hier in zit, is dat dualiteit feitelijk niet bestaat en dat als je in een extreem vervalt, je automatisch het tegendeel op je dak krijgt… Daarom zei Boeddha dat de beste weg de middenweg is, wil je het lijden zoveel mogelijk vermijden en/of dragelijk maken…
Dualisme leidt tot niets
Een priester riep tot de atheïst: “God schiep de wereld!”, waarop de atheïst vroeg wie de zonde had geschapen… “De duivel, natuurlijk!” “Maar wie schiep dan die duivel?”, zei de atheïst… Hierop is geen antwoord mogelijk, omdat in de dualistische monotheïstische godsdienst god en duivel van elkaar gescheiden zijn en elkaar zelfs bestrijden… Dualisme is onzin, onzin die komt doordat de mens niet kan ophouden met het één met het ander te vergelijken en aan bepaalde zaken waardeoordelen toekent… Het is maar de vraag waar al dat (ver)oordelen “goed” voor is? :?:
|