Grenzen voor de 21ste eeuw
 

Ik denk dat staten, die politieke ruimtes zijn, idealiter eentalig zijn. In een politieke ruimte moet iedereen met iedereen kunnen debatteren, zonder taalbarrières, en iedereen moet toegang hebben tot dezelfde media waar zich het politieke debat kan voltrekken (d.w.z. toegang zonder taalbarrières).

Door de democratiseringsdynamiek is België uitgegroeid van een eentalige staat (alleen een Franssprekende elite nam deel aan de politieke ruimte) naar een tweetalige staat (gaandeweg mocht ook het plebs gaan stemmen).

We zitten uiteraard in een moeilijk gebied, langs de wazige grens tussen de Germaanse en de Romaanse taalgroep. Dat betekent dat in dit gebied tweetalige staten min of meer onvermijdelijk zullen zijn. Deze moeten zo klein mogelijk worden gehouden, maar desalniettemin voldoende geografische ruimte krijgen om zelfstandig te kunnen voortbestaan.

Terloops opgemerkt:
a) Twee eentalige gebieden die dezelfde taal delen hoeven niet per se samen te gaan. Het is perfect mogelijk om meerdere Nederlandstalige staten te creëren.
b) Men zou in complexe gebieden alsnog eentaligheid kunnen opleggen, maar dat vereist een onwenselijk despotisch regime.

Daarom stel ik voor:
1. Een onafhankelijk Friesland
2. Een onafhankelijk Nederland minus Friesland
3. Een onafhankelijk Vlaanderen bestaande uit West- en Oost-Vlaanderen, Antwerpen en Limburg (maar kan ook bij 2 gevoegd worden)
4. Een onafhankelijk Brabant bestaande uit Vlaams- en Waals-Brabant en Brussel. Dit wordt een volledig tweetalig gebied!
5. Een onafhankelijk Wallonië bestaande uit Henegouwen, Luik, Namen en Luxemburg (of aansluiting bij Frankrijk van deze provincies)
6. Aanhechting van de oostkantons bij het Groothertogdom Luxemburg.

(Waar "onafhankelijkheid" wordt gesuggereerd, moet niet worden uitgesloten dat het om beperktere autonomie gaat binnen een confederaal model.)

Eerlijk gezegd denk ik dat deze evolutie al gaande is. Men kan deze evoluties proberen te vertragen of te bespoedigen, maar men kan ze niet meer terugdraaien. Het verstandigst zou zijn deze evolutie zodanig te begeleiden dat ze zo pijnloos mogelijk verloopt.

Over mijn dood lijk. Wat een zever zeg, u laat precies uitschijnen dat half Vlaams-Brabant uit Franstaligen bestaat.

Hier speelt een ander aangehaald argument: een grote stad als Brussel heeft geografische ademruimte nodig om leefbaar te zijn. Hiertoe zullen Vlaams-Brabant en Waals-Brabant als nabije hinterland de taalverhoudingen in Brussel moeten overnemen, d.w.z. tweetalig moeten worden. Eventueel kunnen bepaalde gemeenten die sociologisch/geografisch weinig uitstaans hebben met Brussel, maar toch nog in Vlaams- of Waals-Brabant liggen, eerst overgeheveld worden naar de andere provincies.

Er is al eens eerder op dit forum genoemd dat een onafhankelijk Friesland realistisch noch nodig is. Nederland is een stabiel land zonder de communautaire problemen die België kent.
Onafhankelijkheid is niet nodig om de Friese taal te beschermen, daar zijn al voldoende mogelijkheden voor. Ook is het niet nodig om spanningen weg te nemen want die zijn er niet met de rest van Nederland.

Ik ben blij dat u zo luidop durft nadenken, maar zelden heb ik iemand zichzelf zo horen tegenspreken. Kijk maar eens naar de rode tekst.

U moet gewoon iets aandachtiger lezen. Elk woord is belangrijk. Zo staat in de eerste zin het woordje "idealiter". Zo komt verderop ook aan bod dat het ideaal niet altijd haalbaar is - tenzij men despotisch te werk zou gaan - en dat men bij het hertekenen van de grenzen ook geen onleefbare staten mag creëren (een stad zonder hinterland is m.i. niet leefbaar).

Geen nood. Ooit wordt u een genie.

Het natuurlijke hinterland van Brussel is de Vlaamse Ruit: Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant en Antwerpen (minus de Kempen).

Met uitzondering van Waterloo en Eigenbrakel, hebben de Waals-Brabantse gemeenten weinig te maken met Brussel. Alleszins veel minder dan de Brusselse voorsteden Aalst, Leuven en Mechelen.

Dus Brussel is volgens u momenteel niet leefbaar?

En trouwens, kan u het aspect "ademruimte" eens toelichten. Wat moet ik mij daar bij voorstellen?

Brussel, ingesloten in zijn "carcan" van 19 gemeenten, is idd niet leefbaar.
Maar diegenen die dit het luidst propageren (het FDF), zijn net ZIJ die die Brussel om loutere taalredenen in dit carcan gestopt hebben.

Brussel kan als zelfstandige staat inderdaad niet overleven. Er vloeit veel kapitaal door Brussel, maar zoals in alle grote steden blijft dat kapitaal daar niet hangen ten faveure van de lokale bevolking. De rijkere Brusselaars trekken de stad uit, desnoods tot over de Rand, omdat er binnen het Brusselse grondgebied te weinig geschikte locaties voor hen zijn (gelet op hun verwachtingspatronen). In die rijkere gemeenten buiten de stad is de gemeentebelasting over het algemeen laag omdat een lage belasting op hoge inkomens toch voldoende inkomsten garandeert voor de gemeente. In een grote stad als Brussel is het juist omgekeerd: noodzakelijk hoge belastingen op relatief lage inkomens, terwijl de noden en de voorzieningen er veel omvangrijker en complexer zijn. En dat terwijl die Randbewoners volop genieten van de geneugten van de nabijheid van de stad: werk, culturele faciliteiten, commerciële voorzieningen, infrastructuur, etc.

(Er zijn uiteraard ook andere bronnen van onleefbaarheid, maar dat zou ons in deze topic te ver leiden.)

Een grote stad als Brussel is een belangrijk verzorgingscentrum voor de hele regio. Dat maakt dat er een dynamiek is tussen de stad als dusdanig en zijn hinterland. Als je die band doorknipt d.m.v. een strakke gewest- annex taalgrens, beknot je die dynamiek; je knijpt als het ware een levensader dicht. De verfransing van de zogenaamde Vlaamse Rand moet ook in dat licht worden gezien: als de stad Brussel voor 70% uit Franstaligen bestaat, moet je niet gek opkijken als de rand rond Brussel de neiging heeft diezelfde taalverhouding tussen Nederlands- en Franstaligen te weerspiegelen. Dus: maak het tweetalige gebied groot genoeg om die dynamiek in stand te houden. Dat bedoel ik met ademruimte.

Kijk Duisteren Duikboot, dat laatste zinnetje was nu echt niet nodig. Dat keldert meteen je toch wel vrij beschaafd pleidooi voor een rationeel plan voor staatsvorming en diskwalificeert je als gespreskpartner. Maar goed, het is u vergeven, goede manieren zijn zeldzaam dezer dagen, het is de ziekte van de tijd.

Hoe u een sprongetje maakt naar een onafhankelijk Brabant als "leefbaarder" dan een Vlaamse staat met Brussel erin (ah ja, dat hinterland zit er dan ook in) weet ik niet. Misschien kan u eens wat argumenten geven om een politiek plan in die aard toe te lichten, aangezien daar eigenlijk niemand om vraagt?

Als je mij zou vragen om te streven naar eentalige ruimtes en als dat niet haalbaar is, toch wat tweetaligheid te accepteren, dan denk ik meteen aan een onafhankelijke Vlaamse staat met Brussel erbij: het voldoet aan uw definitie aangezien het Nederlands de politieke taal is met het Frans als belangrijke minderheidstaal: democratischer dan België of de minivariant Duisterenduikboot-Brabant, waar je uiteindelijk twee concurrerende politieke ruimtes zult krijgen als de twee taalgroepen quasi even groot zijn. Er bestaat dan ook een maatschappelijk draagvlak voor Vlaanderen + Brussel, er bestaat er geen voor DD-Brabant.

Dus nogmaals, want ik vrees dat erover gelezen zal worden, kunt u een paar argumenten geven waarom we DD-Brabant moeten verkiezen boven Vlaanderen met Brussel?

Voor mijn part moest Brussel helemaal geen gewest worden en ik denk dat de meeste Vlamingen daarmee akkoord zijn. Richt uw pijlen op hen die een Brussels Hoofdstedelijk Gewest wensten.

Daar hebben we het weer. Lebensraum en de uitbreiding van Brussel. Terwijl de afschaffing van het Brussels Gewest voldoende is.

grenzen hebben niets te maken met hinterland. het hinterland van Rijsel stopt niet aan de Frans-Belgische grens, het hinterland van de Filipinen stopt ook niet aan de Nederlandse-Belgische grens.....

akkoord buiten dan Vlaams Brabant. Leuven Vlaams, mei 68,.. zegt u niks meer?

doet mij verdacht veel aan "lebensraum" denken

Zoals aangegeven: onafhankelijkheid is een theoretische optie, maar niets belet de 4 Vlaamse provincies om met Brabant-Brussel samen te gaan in een confederaal model. Ik laat wat dat betreft de opties vrij.

Mijns inziens is de inclusie van Waals-Brabant zinvol vanwege haar hinterlandfunctie. Over dat hinterland bestaan blijkbaar een paar misverstanden. Het gaat in de eerste plaats om geografische ruimte. Natuurlijk zijn er economische samenwerkingsverbanden en 'close ties' tussen Brussel en Antwerpen, Kortrijk en Rijsel, etc, dankzij o.m. een verbindend spoor-, water- en wegennet, maar een hinterland moet je eigenlijk zien als een +/- cirkelvormig gebied rond een grote stad, waarin zich een aantal kleinere steden bevinden, alsook een landelijkere zone. Een hinterland veronderstelt immers een (groot)stedelijke kern, dat het als het ware 'bolstert'.

Het spreekt voor zich dat de grenzen van dat hinterland en het beslissen over wat nu een kern is of niet, voer kan zijn voor discussie. Mijn voorstel vertrekt vanuit een aantal principes (idealiter eentaligheid, ademruimte voor grote steden, etc.), maar mijn daaraan gekoppelde voorstel is slechts een illustratie van wat de gevolgen zouden kunnen zijn van het doordenken van deze principes. Om die reden maakt het mij ook weinig uit of gans de provincie Waals-Brabant, dan slechts een noordelijke gedeelte daarvan, deel zou uitmaken van Brabant/Brussel. Ik wil vooral weten of over de basisprincipes discussie bestaat.

Ik lig niet wakker van een 'maatschappelijk draagvlak'. Soms moet je een pionier in het denken durven te zijn.

Nogmaals: Brussel/Brabant en Vlaanderen kunnen perfect in een confederaal model stappen. Jouw voorstel lost nog steeds niet de vraag naar de grenzen van het tweetalige gebied op. Als je Brussel in haar huidige omvang wil opslokken is mijn antwoord: nee, wegens afgesneden van haar hinterland door een onrealistische taalgrens.

Ik zie niet in waarom een gebied waarin Frans- en Nederlandstaligen quasi even groot in aantal worden ondemocratischer zijn. In zo'n situatie zou je zelfs kunnen afstappen van een meerderheid/minderheidsdenken en alle ingewikkelde beschermmaatregelen voor één minderheid kunnen afschaffen. Het zou ook een stuk makkelijker worden omdat de officiële (papieren) tweetaligheid van Brussel dan tenminste de reële verhoudingen tussen Frans- en Nederlandstaligen weerspiegelt, wat vandaag niet het geval is, met alle problemen vandien.

Als Vlaanderen een uitbreiding van het tweetalige Brussel toestaat, heb ik daar niets op tegen. Dat moeten Vlaanderen en Brussel zelf beslissen, maar men kan uiteraard pas een vrije keuze maken als men zelf onafhankelijk is. Als ik morgen tussen a en b mag kiezen, maar ik ben afhankelijk van iemand die a kiest, is mijn keuze duidelijk niet vrij.

Volgens mij is Leuven een hinterlandstadje bij de kern Brussel, maar goed: het komt erop aan een aantal parameters op te stellen waarmee we de grootte van een hinterland kunnen bepalen, en zelfs die parameters zullen voer voor discussie zijn.

Dat begrip is natuurlijk bezwaard door de nazistische invulling ervan. De nazi's hebben echter mijn principe van de eentalige staat (als norm) niet gerespecteerd, net zo min als het principe dat er bijvoorbeeld meerdere Duitstalige staten kunnen zijn (die hoeven niet te versmelten). Ten slotte is mijn voorstel een aanzet tot discussie, in de hoop dat niet militaire ingrepen, maar overtuigdheid, tot een hertekening van de grenzen zal leiden.

Dat hoeft ook niet van vandaag op morgen, maar in wezen is die evolutie al in volle gang: er wordt gediscussieerd over een onafhankelijk Vlaanderen, over een uitbreiding van Brussel, etc. Dat wijst erop dat mijn voorstel eigenlijk gezien kan worden als een voorzichtige voorspelling die alleen door machtspolitiek nog verhinderd kan worden uit te komen.

Ter aanvulling: noodzakelijkerwijs tweetalige gebieden moeten volledige tweetaligheid nastreven. D.w.z. het onderwijs moet eveneens tweetalig zijn, anders zit iedereen alsnog in een eentalige politiek universum opgesloten, wat een democratisch deficit teweegbrengt.

je onderschat 1 ding hier hoor. de haat en minachting van nog enorm veel Franstaligen voor het dialect "Nederlands". ondanks de schuchtere pogingen om het Nederlands daar te promoten met imersiescholen ed blijft die emotie nog altijd bijzonder levendig.

onderschat nooit emoties....