Vreemd gaan
 

Ben je al eens vreemd gegaan ......

:lol: Gevoelige draad...ooit wel eens gedaan ja... :lol:

wat heb je zelf geantwoord. :-)

ik heb een probleem om trouw te blijven in een relatie, en ik heb dus al meerdere malen een scheve schaats gereden. Trots ben ik er niet op.

Als je vreemdgaat zegt dat volgens mij meer over de relatie waar je inzit dan over jezelf.

Daar ben ik het mee eens

Ik meen eerder het tegendeel, tenslotte, als je vreemd gaat heb je geen relatie maar een farce.

Relaties - zeker lange - kunnen nog zo goed zijn, maar je hebt altijd dipjes. Soms kan een dipje groot genoeg zijn en dan, tja... ;-)

Niet helemaal mee eens, het zegt ook wat over je eigen persoonlijkheid en karakter. Ik kan gewoon niet van één vrouw tegelijk houden, en er zijn zoveel aspecten in een relatie die aan bod komen. Er is passie, lust, kortom de pure oerdriften die mijn lul de besluiten doet nemen. Dan is er geborgenheid, een knuffel een luisterend oor, de zaken die mijn hart nodig hebben. Beide voorgaande wegen meer door in mijn besluit om vreemd te gaan dan mijn rationele denkvermogen, mijn geweten.

Als die elementen sterker zijn dan je oerdriften, denk je niet eens aan vreemdgaan. Bovendien kan dezelfde partner ook diezelfde oerdriften blijven bevredigen. Maar een partner vinden met die eigenschappen is gewoon moeilijk. :-)

een vrouw heb je voor het geld (en de was en plas natuurlijk) en een minares voor de sex.

Even heel simplistisch, hoe kan ik nu bijvoorbeeld weten dat ik geen haring lust als ik nooit haring eet. Gaat die vlieger dan ook niet op voor vrouwen?

En kindjes dan? :-P

Als je Schotse zalm hebt geprobeerd ben je niet geïnteresseerd in haring, en blijf je trouw aan de zalm. :-)

Daarvoor hebben we de facteur en melkboer voor.

Geen vrouw meer , dus scheve schaatsen zijn altijd rechte schaatsen ...:cheer:

ik vraag me gewoon af waar dat gevoel vandaan komt dat ik in elke relatie die ik had, wel vreemd ben gegaan, behalve in die met mijn eerste vriendin dan. Is zoiets erfelijk, verdwijnt zoiets? Het is nu al zover dat ik me gewoon al bescherm om niet met iemand een vaste relatie aan te gaan omdat ik toch al weet dat er een grote kans bestaat dat ik vreemd ga gaan....

Als je een vrouw ontmoet, waarmee je een relatie start - doe dat dan omwille van haar en niet haar uiterlijk. Uiterlijk speelt natuurlijk altijd mee, maar in een relatie ligt juist de nadruk op al het andere. Als je fysiek verveeld aan 'r bent geraakt, dan ga je vreemd omdat je ook psychologisch bij die vrouw eigenlijk aan het verkeerde adres bent. M.a.w., als je een vrouw ontmoet waar je een zeer sterk gevoel van afhankelijkheid bij hebt, bij haar zul je waarschijnlijk niet vreemd gaan. Tot die tijd zou ik mezelf niet snel aan een relatie toewijden. ;-)

Het voordeel van polygaam zijn heeft een voordeel: vreemdgaan ken je niet

wb spliff...

Ik vind dit trouwens degoutant... Ben je te laf om trouw te blijven aan je partner zeg het gewoon voor het te laat is. Anders is het gewoon vuil. zelf vrienden van mij wijs ik daarop (en moraliseren zit niet echt in m'n karakter).