Psychologische studie: beursmakelaars hebben moeite met logisch denken
 

De resultaten van dat onderzoek verwonderen niet.

Doet me een beetje denken aan die studie van de UA die aantoonde dat CEOs in plaats van een meerwaarde effectief een minderwaarde betekenen voor hun bedrijf, en dat ze eigenlijk lui zijn, niet werken, en weinig kennen van economie.

Maar dat de radertjes van het kapitalisme volkomen tiltslaan mag natuurlijk niet verwonderen in een systeem dat fundamenteel irrationeel is.

Neen, neen, het irrationele systeem is een waar ge minder krijgt als ge gaat werken versus van een uitkering leven.

De terminologie is verwarrend. Een vlag die verschillende ladingen dekt.

Beursmakelaars zijn papegaaien. En werken puur op routine. Moeten dus niet logisch nadenken. Wij professionele traders lachen met beursmakelaars omdat ze geen verstand hebben. En ook geen enkel risico lopen. Ze geven enkel (onze) orders door en moeten enkel snel zijn. Beursmakelaars lopen ook graag te koop met hun "dure levensstijl" en hun status. Ze zorgen wel voor de slechte naam van ons als traders, omdat men traders met beursmakelaars verwart. Traders blijven eerder graag anoniem en op de achtergrond. Elke nodeloze confrontatie is verspilling van energie en brengt niets op.

Traders (met eigen of andermans kapitaal) daarentegen denken idd helemaal anders. Meestal gezonder en veel logischer dan de doorsnee mens. Waarom? De belangrijkste reden: ego, liegen, de waarheid niet kunnen/willen inzien kost bijzonder veel geld.
Echte traders proberen eerder een kalm en zeer evenwichtig leven te leiden, zijn voortdurend met scenarios en strategisch denken en zelfdiscipline bezig.

Een trader heeft er ook geen enkel belang bij per se zijn gelijk te krijgen in een discussie of in een groep. De markt beslist of hij zijn gelijk krijgt of niet. Niet een baas of de publieke opinie.

Trading for a living is een gevecht met uzelf. De meeste professionele traders worden gecoached door dezelfde coaches als atleten.



Er zijn daar tal van boeken over geschreven.

verdient gij minder dan 800 euro per maand voor full time te werken?

dan zou ik ander werk zoeken.

Haha.

Je weet heel goed dat het pas begint met de uitkering zelf.

Daar moeten nog allerlei kortingen worden bijgeteld, plus de sociale woningen waar werkende mensen naar kunnen fluiten.

Zoek liever eens een beetje info op over behavioral finance e.d. vooraleer je met zulke simplistische voorstellingen als "irrationeel" of "rationeel" komt zwaaien. De markt, en ons economisch systeem, werkt niet zo simplistisch.

Lol.

Tut, tut. Gewoon toegeven: psychologen vinden dat beursmakelaars niet logisch kunnen denken.

Dat is wat het is.

Er worden heel veel keuzes gemaakt door de mensheid die compleet irationeel zijn. We blijken het vooral heel moeilijk te hebben met lange-termijnseffecten van bepaalde beslissingen. Maar dat was al duidelijk zeker? :)

Tjah; democratie gaat nu eenmaal niet samen met lange termijn, he.

Vrijheid en verantwoordelijkheid wel.

Ja en nee. Netwerken zijn uiterst dynamische organisatievormen. Regio's of bevolkingsgroepen die als consument of producent iets kunnen betekenen worden snel in een netwerk opgenomen. Maar ze kunnen ook heel snel worden uitgesloten - als blijkt dat ze hun waarde als producent of consument verloren hebben. In netwerken worden delen die van waarde zijn 'aangezet' en delen die hun waarde verliezen 'uitgeschakeld'. Dat aan- en uitzetten loopt niet meer parallel met de gebruikelijke indeling in Eerste, Tweede en Derde Wereld. De Tweede Wereld is al verdwenen, en de Derde ook, want bevolkingsgroepen die als producenten of consumenten van betekenis zijn, kunnen snel aan de netwerken deelnemen. Maar omgekeerd dus ook: landen en regio's die niets meer te besteden hebben, of waar te weinig geschoolde arbeid is, worden uitgeschakeld. Albanië bijvoorbeeld, Burkina Faso, Rwanda, of Somalië. Gebieden die vroeger nog werden geëxploiteerd, maar nu voor de wereldeconomie geheel irrelevant zijn geworden. En dat gebeurt ook in de Eerste Wereld. In Nederland verkeert u in de gelukkige positie dat slechts een zeer klein gedeelte van de bevolking aan de kant staat. Maar in de VS, nog steeds de meest dynamische en rijkste economie van de wereld, doet 20 tot 25 procent van de bevolking niet meer mee - kijk maar in de Zuid-Bronx. Of neem Liverpool, of Napels. Steden die niet meer meedoen. Die als consumenten en producenten niet meer in de markt zijn.''

Nee, de mensen schakelen zichzelf niet uit. Het is de dynamiek van de netwerken. De beurs is een voorbeeld. Uw en mijn spaargeld bevindt zich ergens in een bewegend netwerk, dat we niet kennen en wat niemand echt kent, want dat geld is vermengd met allerlei andere fondsen. Wat op een bepaald moment waardevol is en wat niet, wordt niet beslist door de markt, maar door een soort willekeurige turbulentie. Als Greenspan in een goed humeur is en een zonnige uitspraak doet, gaan je aandelen omhoog, maar ze kunnen de volgende dag weer dalen. Een ander voorbeeld: omdat de beurs in Hongkong daalde, besloten handelaren dat het in Mexico en Brazilië ook slecht zou gaan. Dus verkopen maar, die Mexicaanse en Braziliaanse aandelen - terwijl het de economie in die landen beter ging dan het jaar daarvoor!

Het is verborgen, maar het is geen logica. Het zijn betrekkelijk willekeurige bewegingen. Het is geen objectief proces, het heeft met de wet van vraag en aanbod niets te maken. Economen zeggen dat in de markt alles tegen elkaar opweegt. De een verliest, de ander wint en uiteindelijk wordt er een nieuw evenwicht bereikt. Zeker! Maar het probleem is dat als in deze virtuele economie iemand verliest hele regio's kunnen worden uitgeschakeld - en dat er geen relatie bestaat met de werkelijke economie van die regio's. Voor de eerste keer in de geschiedenis hebben we een machine gemaakt die dynamisch is, vol mogelijkheden zit, maar door niemand beheerst wordt.

Manuel Castells: The Information Age: Economy, Society and Culture. Volume I The Rise of the Network Society (1996) Volume II The Power of Identity (1997) Volume III End of Millennium (binnenkort) Uitgeverij Blackwell Publishers, Oxford