| Erw |
5 december 2008 05:18 |
Overheid en waar het toe leidt.
Nieuw topicske om goed in de verf te zetten.
http://forum.politics.be/showthread.php?t=115319&page=7
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey
(Bericht 3840143)
Neen, dat is het helemaal niet, Mitgard.
Enfin, het zal ook wel zo zijn dat 'machtsverhoudingen' een rol spelen, hoor, daar niet van. Als de overheid, bijvoorbeeld, alle productiemiddelen in handen heeft, dan zal jij inderdaad daar moeten werken waar de overheid u zet, bijvoorbeeld. In een vrije markt heb je gelukkig nog een veel grotere keuze - geen absolute keuze, dat bestaat niet, maar ze bestaat gelukkig wel.
|
Dat illustreert weer typisch hoe de verwijten die die anti-vrije-markt-tisten maken telkens weer in hun gezicht terugstuiteren. En de uiteindelijke basis-oorzaal is dat legale dwangmiddel dat overheden bezitten. Dat willens nillens kunnen afpakken van wie ze willen. Een enorme macht - op termijn draagt de hele samenleving de gevolgen - is getekend - door wat overheden uitvreten.
Gisteren stond Zimbabwe nog eens in de krant:
http://www.nieuwsblad.be/Article/Det...cleID=R323KTVD
Citaat:
Zimbabwe stuikt compleet ineen
Volgens humanitaire organisaties zijn al duizend Zimbabwanen gestorven in een cholera-epidemie. Die ziekte is slechts een symbool van een veel ergere kwaal.
Er is geen waterbedeling meer, geen elementaire gezondheidszorg. De Zimbabwaanse dollar vermindert elk uur in waarde - eergisteren moest men er 1,8 miljoen van neertellen voor één Amerikaanse dollar. De inflatie bedraagt volgens officiële cijfer 231 miljoen procent. Om dat duizelingwekkende cijfer wat begrijpelijker te maken: elke dag verdubbelen de prijzen.
De watervoorziening van Harare en andere steden heeft het begeven. Water is kostbaarder geworden dan goud. Mensen die geld hebben, boren zelf een waterput. Anderen moeten 50 Amerikaanse dollar, een fortuin, neertellen voor 2.000 liter water. Wegens de inflatie zijn er strakke beperkingen op de bedragen die Zimbabwanen van de bank mogen halen. Wie geen geld heeft, hoopt wat water te krijgen van de 'water-Samaritanen' - mensen in de voorsteden die een eigen bron hebben en anderen gratis een emmer of jerrycan laten vullen. Elke dag schuiven lange rijen, vooral vrouwen en kinderen, bij die huizen aan.
De cholera-epidemie die het land nu treft, is dan ook een symptoom van Zimbabwe's kwaal, niet de ziekte. De epidemie is te wijten aan het uitvallen van de watervoorziening. Daardoor worden mensen gedwongen om uit vervuilde waterlopen te drinken.
Cholera kan normaal gesproken vrij gemakkelijk behandeld worden. Maar ook dat gebeurt nu niet meer in Zimbabwe, want er zijn geen geneesmiddelen beschikbaar. Ook het voedsel is schaars, en door de beperking op de geldafhalingen kunnen veel mensen niet eens een brood kopen. Naar schatting heeft slecht één op de tien volwassenen een min of meer regelmatige baan, want alles valt stil in het land.
Robert Mugabe, die in 1980 aan de macht kwam als held van de strijd tegen het blanke minderheidsbewind, geeft 'buitenlandse sancties' de schuld voor de schaarste en andere problemen. Maar de landen van de Europese Unie en ander westerse landen hebben juist elke sanctie vermeden die de bevolking kon treffen.
De bevolking wordt steeds bozer over de ellende in wat ooit het rijkste land van de regio was. Een groot deel van de ellende wordt toegeschreven aan Mugabe's roekeloze wanbeleid.
Mugabe bleef aan de macht door harde repressie van elke oppositie en door verkiezingsfraude, wat tot de sancties leidde. Vanaf 2000 nam zijn impopulariteit sterk toe. Om dat tegen te gaan, besliste Mugabe tot een gedwongen evacuatie van de blanke boeren die nog een derde van de bebouwbare grond bezaten. Die bruuske onteigeningen deden de landbouw, die de ruggengraat van de economie vormt, helemaal instorten. De grond die in beslag was genomen, werd verdeeld onder zwarten van wie de meesten niet de nodige kennis, opleiding of middelen hadden om het land te bewerken.
Zimbabwe, dat ooit een graanschuur was, verviel tot een land in hongersnood.
Mugabe won ook dit jaar de verkiezingen door geweld en fraude. Onder druk van onder meer de Zuid-Afrikaanse president Thabo Mbeki, die weigert Mugabe te veroordelen, begon hij onderhandelingen met de oppositie over een machtsdeling. Terwijl het politieke touwtrekken eindeloos aansleept, verloedert Zimbabwe.
Mia Doornaert
|
Overheid: FOEI die rijke blanken. Onteigenen!
Dit is het resultaat. |
