Heftruck |
10 december 2008 04:30 |
Stel nu eens dat ik dit zou doen
Stel nu eens dat ik om de een of andere redenen enorm geïnspireerd ben. Ik ben geïnspireerd om iets te creëren. Ik wil dus een zaak. In wat maakt niet uit, maar ik wil er een. Ik ga dus een tijdje werken tot ik genoeg gespaard heb. Dan begin ik, samen met een paar maten, een kleine zaak. Zij zijn goed in produceren, dus produceren zij, en ik ben goed in communicatie en coördinatie, dus zorg ik ervoor dat onze financiële toestand in orde blijft, dat we nieuwe klanten en misschien een enkelling die wil investeren in onze zaak.
Ik ben echter ook enorm koppig en ideologisch en wil in de verste verte niets te maken hebben met overheden, legers, politiemachten, etc - maar evenzeer ook niets met gedwongen herverdeling. Ik betaal dus geen cent belastingen en lap alle wetten aan mijn laars! (Gegeven de mogelijkheid dat.)
Dat zaakje draait goed, ons loon stijgt en ik begin mij dusdanig te vervelen. Ik spaar wat en zet een tweede zaak op. Na een tijdje begint mij dat toch ook wel te vervelen, dus spaar ik nog wat en zet ik 't nog grootser op. Na een tijdje heb ik een tiental zaken opgericht. Ik ben weinig aanwezig bij elke zaak maar in totaal besteed ik nog wel even veel tijd aan alle zaken samen als vroeger aan die ene. De omzet is een flink stuk gestegen en zo ook mijn loon. Maar ik begin mij weer te vervelen.
Ik merk dat een groot aantal van de kinderen van mijn collega's niet naar school gaat en dat vind 'k nogal jammer, dus zet ik maar scholen op voor de kinderen van mijn collega's. Ik heb echter blijvend middelen nodig en dus vraag ik mijn collega's ook een klein deel van hun inkomen te besteden aan die scholen (bijvoorbeeld door een vast bedrag per kind, of per uur, of per weet-ik-veel-wat). Netto valt de balans positief uit en die middelen kan ik dan weer gebruiken om de scholen geleidelijk van betere infrastructuur te voorzien.
Enfin, op den duur is 't weer van hetzelfde, ik verveel mij. Ons bedrijf heeft ondertussen wel een schone maandelijkse omzet waarmee ik nog grootsere projecten kan beginnen als er een deel van die omzet gespaard wordt. Ik zie dat een groot deel van de bevolking maar kan rondkomen met een erg karig maal. En dat vind ik eigenlijk nogal jammer. Dus gebruik ik de gespaarde middelen om een aantal landbouwenbedrijven op te zetten. Alles gratis weggeven valt echter niet lang vol te houden en zo hou ik geen middelen over om een capaciteitsvergroting te kunnen doorvoeren in de toekomst. Ik vraag dus toch iets in ruil voor dat voedsel.
Nu vraag ik mij wat gelle, als linksen, daar nu eigenlijk van vindt. Heb ik hier iets misdaan? Ik heb immers niemand een onvoorwaardelijk 'basisloon' gegeven. Niemand heeft een uitkering gekregen. Ik ben wel samen met enkele maten aan iets begonnen dat succes had en dat een deel van de bevolking naar een hogere welvaartstoestand heeft getild. Waarschijnlijk voor jullie op een vuil-kapitalistische wijze.
Dus daarom, leg mij uit, wat heb ik in dit geschetst voorbeeld verkeerd gedaan?
|