| C2C |
12 december 2008 23:13 |
Toen ik dat postte kwam ik pas terug van een toneelstuk in 't Stuk.
Zeer avant-garde. Over kindsoldaten. Prijs gewonnen in Avignon. Met een Japanse danseres van Rosas. Enzo.
En gedurende heel dat toneelstuk zat ik met het onbehaaglijke gevoelen dat al dat gedoe eigenlijk super-obsceen is. Toppunt van burgerlijkheid zelfs, ondanks de schijn van avant-gardisme. Zever dus.
-een Japans meisje verhuist van Tokyo om te gaan dansen bij Rosas in Brussel - hoe burgerlijk
-een Antwerpse acteur leest een boek van een Nigeriaanse schrijver die populair is in New York, - over kindsoldaten
-maakt daar een stuk rond, om de problematiek van die o-zo-erge-arme-kindjes aan de kaak te stellen
-doet dat op een artistieke manier, met alles erop en eraan; zogezegd de meta-vraag stellende: "hoe verhoudt de Europese avant-garde zich tot de werkelijkheid van het geweld in Afrika", etc...
-posh publiek; vooral alleen maar daar voor de Kunst, en zeker niet als consument die toch maar wééral een exotiserend, zij het avant-garde exotisme, over Afrika te zien krijgt
Eigenlijk moest ik van die hele vertoning walgen.
Dat stuk op zich is wel leuk enzo. Maar ik moest ineens aan heel de context denken. En aan de burgerlijkheid van heel dat gebeuren. Zo in't stuk, met alternativos (waartoe ik mezelf tot voor kort rekende).
Eigenlijk heeft dat allemaal iets obsceens.
Ge kent dat toch - zo'n AHA-moment, waarbij ge ineens afstand voelt tussen hetgeen waar ge volop inzit (posh publiek, 't Stuk doen, avant-garde theater), en hetgeen waar het eigenlijk allemaal om draait.
Ik kwam dus thuis met het gevoelen: nee, dit klopt niet, zo'n artistieke Japanse Rosas-danseres met een avant-garde theater-maker en acteur, die Afrikaanse kindsoldaat-ervaringen ten tonele brengen aan een publiek dat vooral zichzelf niet wil zien als consument, maar wel als kunstgebruiker die zich kritische vragen stelt...
Ik had echt het gevoel: eigenlijk is dit zever.
Eigenlijk is dat echt over the top. Eigenlijk is dat allemaal fake. En puur een luxe-product, ondanks de schijn van kritische zin en engagement (of "de kritische vraag over hoe de Europese avant-garde zich moet verhouden tot engagement", etc...)
Ik voelde mij niet goed. En dat kwam dus door een overdosis gezever.
Nooit meer zever. Ik zweer het.
Los daarvan was Nine Finger wel een goed stuk hoor, daar niet van.
|
