Politiek van de jaren 1980,kan dat nog wel anno 2009
 

Ik vind dat jongere politiekers anno 2009 de problemen van deze tijd beter begrijpen dan mensen die politiek bedreven in de jaren 80 dit nu nog kunnen begrijpen

Wat vinden jullie hiervan?

Kan best kloppen aangezien ze een andere visie op zaken hebben. "Het is meer hun tijd" als het ware. Maar hoe kom je erop eigenlijk?

mijn indruk is een combinatie van beiden haalbaarder, jonge politiekers die de hedendaagse problemen beter begrijpen die samenwerken met de mensen met ervaring.
natuurlijjk moeten die mensen met ervaring willen luisteren naar de jongeren net als de jongeren moeten willen luisteren naar de ervarenen

Het valt toch op dat het voornamelijk de oudere politiekers zijn die nog veel op televisie komen. Eyskens, (nu ook eventjes) Martens, De Croo, Dehaene, Claeys, Tobback en nu ook onze eerste minister Van Rompuy. Waarschijnlijk gevestigde waarden natuurlijk terwijl veel jongere politiekers er niet toe komen om zich te "profileren".
Is de politiek van de jaren tachtig, negentig zo veel anders dan nu? Ik denk het niet eerlijk gezegd. Er waren ook heel wat communautaire spanningen (met ups en downs) en we hadden toen tevens een zware economische crisis. De olie heeft toendertijd zelfs duurder gestaan dan nu (procentueel gezien dan).

Ik denk dat dit vooral te maken heeft met het feit dat wanneer je als 'politiek geïnteresseerde jongere' een stap zou durven wagen in die politiek, je je bijna zeker moet aansluiten bij een van de 'grote' partijen (LDD, NV-A, CD&V, Sp.A, VB, VLD) als je iets in de pap te brokken wilt hebben. Deze partijen zijn helaas allemaal een toonbeeld van verzuring en verzuiling van de maatschappij. Het speelt zich onder onze ogen af: al meer dan een jaar zitten we opgezadeld met hetzelfe afgezaagde liedje, dat maar niet uitgespeeld raakt.

Ik keen heel wat jongere mensen die intelligent en spraakzaam genoeg zijn, maar die zich afkeren van de politiek net omdat er net nooit iets opgelost raakt in dit land, net zomin als er geluisterd wordt naar de jongere generatie. Die worden genegeerd. Je zou het voor minder een ver-van-mijn-bed show noemen.

Ja en toch denk ik dat de vroegere partijen ... of je je er nu goed bij voelde of niet ... een duidelijkere profilering hadden. De Tsjeven hadden duidelijk een katholieke inslag, de socialisten waren echt rood en de liberalen waren echt blauw. Of je nu voor of tegen bent ... het geeft wel een bepaalde duidelijkheid waarvoor de partij staat.

Als er iets is dat ik geleerd heb is het dat men niet zomaar luistert naar anderen. Als men wil dat dit wel gebeurd dan moet men zich hier hardnekkig voor opdringen.
Soms merk ik wel eens het omgekeerde ook eerlijk gezegd ... als een oudere iets zegt dan wordt het afgedaan als "oud gebazel". 't Zal dus wel een beetje in het midden liggen.

Ik geloof inderdaad wel dat dit zo was. Vandaag zijn al deze partijen echter een soep geworden van allerlei standpunten en ideeen die deze van elkaar overnemen. De alternatieven (de extreem-rechtsen of de zakkenvullers) bieden al evenzeer geen uitweg en zijn gebaseerd op leugens en misleiding. Het is allemaal te slappe kost en hypocrisie die leidt tot het behoud van die verzuilde status quo.

Ik zou niet op zich het oud gebazel als schuldige aanwijzen, eerder de hardnekkige koppigheid waarmee de ouderen van dagen hun standpunt blijven verdedigen, ook al hebben die daar geen rationeel argument voor (blijkbaar is een rationeel argument maar overtuigend bij jonge mensen, en dan nog (!)) en spreken alle feiten de bewering tegen. Het feit is dat veel ouderen nog leven in de tijd van 'zie de boerinnekes met hun rok zwaaien', en niet beseffen dat deze tijden voorbij zijn.

Daarmee wil ik nu niet alle ouderen over dezelfde kam scheren (ik ben zeker dat er ook voldoende intelligente mensen onder hen zijn die wel beseffen wat er zich in de wereld afspeelt) , maar soms gaat het toch wat ver.