De bevolking der zuidelijke gouwen heeft geen idee van de grofheid en het gebrek aan samenhang in het Parlement. Dierlijke kreten, beledigingen, vechtpartijen en belachelijke interpellaties zijn geen ogenblik uit de lucht. Het gebeurt wel eens dat een redenaar een ernstige uiteenzetting houdt : dan rennen ze naar de bar. Om het Parlement neer te halen zou het al voldoende zijn het publiek er heen te brengen. Als de tribunes vijfduizend plaatsen voor kiezers hadden bevat in plaats van tweehonderd, was het al gedaan met het parlementair regime.
De politici zijn er niet om iets op te bouwen, maar om de tegenstaanders van de galerij naast hen beentje te lichten. De partijgeest, dat is de grondtoon van dit welluidend cabaret, waar bijna iedere dag met het vaatwerk wordt gegooid en vanwaar men walgend terugkeert, nadat men er zijn centen en zijn tijd verloren heeft. Deze partijgeest is er de oorzaak van DAT ER IN HET PARLEMENT NIETS KAN WORDEN UITGEVOERD. Zolang zij daar als jakhalzen zullen vechten voor allerlei onbenulligheden, zal dit organisme dezelfde steriliteit blijven kennen. Er is geen ernstig werk mogelijk zonder grondige en duurzame samenwerking.
Welnu, het enige dat de politici op dit ogenblik verenigt, is de vrees : vrees voor gerechtigheid, vrees voor de opstand van het volk, vrees voor hervormingen die hun voorrechten zouden beperken, vrees voor alles wat nieuw is en te goed aantoont dat zij te oud zijn. Deze groteske vrees is geen basis voor actie en kan het ook niet zijn. Als het Parlement ooit een nuttige rol wil vervullen, dan moet het voor alles tussen zijn leden een geest van volledige samenwerking scheppen.
Zolang de vertegenwoordigers van het Parlement de afgevaardigden van de kiezersclubs zullen zijn, en niet de afgevaardigden VAN DE HELE NATIE, zal men hopeloos in het rond draaien te midden van het geschreeuw van een bende roodhuiden. Er zal nooit gewerkt worden. En het land zal de anarchie van wetten van het regime tegemoet gaan.
Er is geen wetgevend werk mogelijk zonder parlementaire solidariteit. Er is geen parlementaire solidariteit mogelijk zonder verzoening, AAN DE BASIS, van de hele natie, in de vrede van talen en klassen. Deze verzoening betekent de dood van de partijen. Wij moeten dit heel duidelijk stellen. Halve maatregelen zijn er niet. OFWEL ZAL MEN DE PARTIJEN DODEN. OFWEL ZAL MEN HET PARLEMENT DODEN.
Het Parlement kan nog gered worden, maar enkel op voorwaarde dat komaf wordt gemaakt met de verdeeldheid en de haat van de clans. Maar wij moeten realistisch blijven. Niet alleen de geest van het Parlement moet worden hervormd, maar ook zijn werk. Het huidige parlementair werk is nonsens. De meest onbevoegden doen in de Kamer de meest gevaarlijke buitelingen ; er wordt te pas en te onpas gesproken. Wetten worden op goed geluk gemaakt. Iedere keer dat men vastloopt - dit wil zeggen : op ieder ogenblik - krijgt het land en niet de volksvertegenwoordiger een dodelijke slag.
Voor iedereen met doorzicht en scherpzinnigheid is het duidelijk dat een einde moet worden gesteld aan die methodes zonder samenhang en bevoegdheid, dat het tijd geworden is dat naast het Parlement - dat belast is met de controle en de stemming van het budget - nieuwe en duidelijke afgebakende organismen opgericht moeten worden, aangepast aan de noden van de tijd, gebaseerd op de samenwerking van de klassen, om het Parlement en de Staat te ontlasten van gespecialiseerde werkzaamheden ; deze ONMISBARE organismen, parallel met het Parlement dat in zijn basis zelf vernieuwd is, zijn de corporaties.
Er moet een beperking worden gesteld in de doelstellingen van een Parlement dat bevrijd is van zijn haatgevoelens. Het land moet worden uitgerust met nieuwe corporaties die, zonder te veel botsingen, voor eens en voor altijd vernieuwing kunnen brengen in onze instellingen en in onze werkmethodes.
Want de schande van het huidig Parlement, dat ploetert in zijn belachelijke twisten, onwetendheid en onbevoegdheid, begint op de duur zelfs de meest geduldigen tot wanhoop te stellen. Ofwel zal het volk ten einde raad de santenkraam van de volksvertegenwoordigers in de lucht doen vliegen. Het land heeft nog de keus. Het is duidelijk dat dit niet lang meer het geval zal zijn.
|
