Oorspronkelijk geplaatst door spherelike (Bericht 3922980)

Ik verkies een onafhankelijke palestijse staat, die van israel en zijn beschermheren de kans krijgt om iets op te bouwen, een staat die met buitenlandse hulp volledig en autonoom kan ontwikkelen, die een haven en een luchthaven mag bouwqen, waar israel niet alle flut excuses gebruikt om het opgebouwde plat te gooien, en die sukkels arm en behoeftig te houden. Een staat die zijn eigen export mag regelen, en die zelf het geld van zijn arbeid mag plukken. Een staat waarvan israel zich voor mijn part mag van afzonderen, afschemen met 7 muren, kilometers mijnenveld, multipele prikkeldraadversoperringen, weliswaar allemaal op HUN eigen internationaal erkend grondgebied. Een staat waar misdadigers uitgeleverd worden aan andere staten mits die andere staat de mensenrechten respecteerd. Een staat die niet aangevallen wordt wanneer een aantal van zijn onderdanen zonder steun van de overheid agressie plegen tegen een andere staat. Een staat die de internationale rechtsregels respecteerd en volgens die regles ook behandeld wordt.

Dus duidelijk een staat, en NIET een gebied dat niet tot israel behoort, zoals u weer slinks wou introduceren.

En niemand zegt hier dat een misdaad onbestraft moet blijven. Als israel nu zou handelen zoals het een rechtsstaat betaamd, de schuldigen opspoort, schuldigen oppakt, schuld bewijst en bercht, dan is israel een rechtsstaat zoals een westerse staat zou moeten zijn.

Israel is zodanig geinfiltreerd in al die bewegingen, dat het misschien op de top ervan na weet waar de hamasleden zich ongeveer bevinden en wat ze gaan doen. Of denkt u dat het louter mazzel is, als ze een auto wegblazen, of een gebouw platleggen dat daar nu net toevallig een kopstuk inzit??
Mochten ze de moed hebben ze stuurden er een commando op af, om de gezochte op te pakken, en een normaal proces te geven. Dat zou pas gericht strijden zijn met gelijke middelen. Dan pas zouden er slachtoffer uit zelfverdediging kunnen vallen. Nu blazen ze de ruime omgeving op, onschuldigen in de buurt hebben pech. En en passant regelt israel het aantal palestijen dat overblijft.

U hebt uw standpunt hier vurig verdedigd, maar ik ben er van overtuigd dat zelf u weet dat het niet om die raketten of die tunnel gaat. Dit is jaren geleden gepland, anderhalfjaar geleden intensif gesimuleerd, toen moesten die raketten nog gemaakt worden, en moest die tunnelgraver nog zijn spade gaan kopen. Zo naif ben u toch ook niet.

Oorspronkelijk geplaatst door spherelike (Bericht 3924116)

Blijkbaar wil u enkel een antwoord lezen dat u ook zint.
hier is al meerdere malen geschreven dat het lot van de palestijnen moet verbeteren. Zolang israel de controle over het gebied niet afgeeft is het volgens internationaal recht verantwoordelijk voor het hele gebied, en zou het moeten toezien dat al de burgers onder zijn toezicht gelijk behandeld worden.
Mensen die het goed hebben, en iets te verliezen hebben, zijn veel minder radicaal. De steun voor de radicale bewegingen zal afnemen, en de dreiging verminderen.
Dit zal lang moeten volgehouden worden, misschien wel zolang als de huidige methode van onderdrukking en behandeling als "untermensch" Je kan nu éénmaal het onrecht van tientallen jaren niet rechtzetten op een paar maanden.

Een kleine oefening:
Onder welke voorwaarden zou jij bereid zijn om een zelfmoordaanslag te plegen voor één of andere voor u belangrijke zaak ?
Het eerste aantwoord zal waarschijnlijk "nooit" zijn.
Denk verder, je hebt niks, nauwelijk eten genoeg, geen voldoende medsische verzorging, geen werk, geen uitzicht op verbetering, kortom niet veel om naar uit te zien. Waarschijnlijk zal je nog steeds geen aanslag beramen.
Je verliest familie, vrienden die niets misdaan hebben bij willekeurige vergeldingsakties van israel, het besef groeit dat iedereen zowat het volgende slachtoffer kan zijn van deze blinde vergelding. Je beseft dat je ongewild aan het meedoen bent met een russische roulette. En je weet wat je mogelijkheden zijn, geluk hebben en in miserie oud worden, pech hebben en omkomen bij een blinde actie of de derde weg, troost zoeken in geloof, luisteren naar de fundi's, en er zelf een einde aan maken mits een statement, en wraak nemen op dezelfde manier als de gehate bezetter/onderdrukker door ook willekeurige slachtoffers te zoeken, en die mee te nemen in de dood.

Beide kanten zijn elkaar meer dan waard qua onmenselijkheid, alleen mag je van israel verwachten dat het zich niet gedraagt als een schrurkenstaat en niet aan staatsterrorisme doet, en enige terughoudenheid aan de dag legt tov de burgers die onder haar controle vallen. Ook de tellers van de slachtoffers geven een veelvoud aan palestijse kant, wat een maat is voor de bloeddorstigheid van het schurkenregime in israel, die zelfs de bijbelse oog om oog, tand om tand niet meer voldoende acht om zijn wraak te koelen.

Bovendien heeft het superieur westen al voor minden schendingen van internationale verdragen en mensenrechten een land binnengevallen, en andere landen tot schurkenstaat gedegradeerd. Niemand kan argumenten aandragen waarom israel niet volgens dezelfde normen zou gewogen en behandeld moeten worden. Deze gewilde twee maten en twee gewichten methode van het westen kan objectief slecht genade vinden in de ogen van islamofobe mensen en verenigingen. Het is wel een mooi geschenk aan de fundis, die hierdoor geen moeite hebben om mensen met terechte en juiste argumenten te overtuigen dat het westen anti-islam is, en de islam wil vernietigen.

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon (Bericht 3924720)

Dat geef ik toe. Ik heb ook de Palestijnen in mijn betoog niet verweten dat ze voor Hamas kozen, alleen vind ik dat ze er nu wel een zware prijs voor betalen. De vraag is of ze dus zelf geen fout hebben gemaakt door op de Hamas te wedden.

Op jouw vraag over het "waarom" zijn een aantal antwoorden. Feit is dat de Palestijnen lijden, en dat ze er - terecht maar ook soms onterecht - steeds weer de schuld aan Israel geven. Vergeet niet dat het tussen de Oslo-akkoorden van 1993 en de tweede Intifadah van 2003 veel beter ging voor de Palestijnen, ook in de Gaza. Er waren zelfs samenwerkingen met Israelische zakenlui.

De tweede Intifadah heeft veel kapotgemaakt. Die kwam er vanwege de frustraties van de Palstijnen die vonden dat Israel zich op het gebied van de ontvoogding van de Palestijnen niet aan de akkoorden hield, wat ook gedeeltelijk het geval was.

Een groot stuk van de Palestijnse infrastructuur werd tijdens de militaire reactie op de zelmoordaanslagen vernietigd, zowel in Gaza als in de Westbank, maar ook de mogelijkheid tot samenwerking met Israel op economisch vlak. De Israeliërs waren immers getraumatiseerd door het blind geweld van volle restaurants, lijnbussen en kindertuinen die de lucht in vlogen.

Toch is men dan tot een nieuwe start van de 'vredesgesprekken' gekomen, vooral dan in de Westbank met Abbas en zijn Fatah, waarbij ze nu dus weer tot een economische 'normaliteit' zijn gekomen. De politieke regelingen zijn nog ver van klaar, de grenzen, de veiligheidsmuur, jeruzalem, de vluchtelingen, etc..., maar ze zijn aan de gang.

In de Gaza werd Hamas populair, niet alleen omwille van haar rethoriek tegen Israel, maar ook en vooral omdat de Fatah er bestond uit corrupte politici die niets deden voor het volk zelf, en zichzelf alleen maar verrijkten. De Hamas daarentegen hielp de bevolking met het organizeren van wat een 'economische structuur' kan worden genoemd, en ook de 'zwaksten' aan eten hielp. De motieven zijn twijfelachtig, want Hamas put er ook haar kandidaat-terroristen uit. Zomerkampen voor scholieren zijn regelrechte opleidingskampen voor terroristen met de nodige hersenspoeling etc...

Een echte discussie over schuld en onschuld is zeer moeilijk te voeren, want het is steeds weer een kip/ei discussie, en bovendien ook vrij irrelevant.

Wat nu moet gebeuren is dat beide partijen ophouden met schieten.
Maar ook en vooral dat ze voor eens en altijd begrijpen dat de weg naar een blijvende oplossing alleen kan worden gevonden rond de tafel.

Alle partijen met macht moeten begrijpen dat de andere moet worden erkend, dat getekende akkoorden moeten worden aanvaard, oftewel geherdiscutteerd binnen het kader van andere akkoorden, en dat een discussie over een permanente oplossing voor het conflict zeer lang en irriterend zal zijn.

Doch het zal altijd beter zijn dan weer eens raketten en zelfmoordaanslagen die weer eens beantwoord worden door een inval van het leger.

Oorspronkelijk geplaatst door djimi (Bericht 3924256)

Dank u zeer :-)


Om te beginnen kondig ik onmiddellijk een eenzijdig staakt-het-vuren af.

Vervolgens zou ik er voor zorgen dat 'mijn' land - Israël dus - niet langer steeds meer geïsoleerd raakt, en daarom zou ik in fasen mijn verplichtingen in overeenstemming met de verschillende VN-resoluties strikt (doen) toepassen.

Dat betekent in de eerste plaats volledige ontruiming van de bezette gebieden, Oost-Jeruzalem inbegrepen. Die ontruiming geldt ook voor de kolonies op de Westelijke Jordaanoever. Eénieder die zich daar met gebruikmaking van geweld tegen verzet wordt gearresteerd, berecht en zo nodig bestraft.


Daarna organiseer ik een vredesconferentie waartoe zowèl Fatah �*ls Hamas worden uitgenodigd, alsmede al mijn buurlanden.

Op die vredesconferentie wordt een nieuw verdelingsplan besproken, met geven en toegeven van beide kanten.

Hoe dan ook wordt een deel van de vruchtbare kustvlakte zonder compensatie aan de Palestijnen teruggegeven, zodat die mensen uitzicht krijgen op een leefbare eigen staat, maar ik zou er tegelijkertijd naar streven een Judeo-Palestijnse Confederatie op poten te krijgen (eventueel op langere termijn).

In afwachting van de totstandkoming van die Confederatie kunnen bepaalde gebieden worden geruild. Op termijn moeten de Palestijnen méér gebied krijgen dan de schamele restjes waarmee ze zich nu tevreden zouden moeten stellen.


Ik stuur een verzoek naar de VN-Veiligheidsraad om een internationale troepenmacht te installeren, zowel in 'mijn' land als in Palestina. Aan dat verzoek wordt de uitnodiging toegevoegd om een onafhankelijke commissie op poten te zetten die oorlogsmisdaden moet onderzoeken en berechten.

Racistische propaganda in eigen land zou ik zéér hard aanpakken, en in de scholen zou er in elk geval degelijk geschiedenisonderwijs worden ingevoerd, waarbij �*lle aspecten van het conflict aan bod moeten komen.

Er komt in samenwerking met de EU ook een grootscheeps uitwisselingsprogramma voor scholieren en studenten, jeugdbewegingen, vrouwenverenigingen, popgroepjes, kaartersclubs, ...



Omdat het mij nu eigenlijk aan tijd ontbreekt zal ik het hier voorlopig bij houden, maar mijn verbeelding is nog lang niet uitgeput.


Om het kort te houden: ik zou als leider van Israël een zodanig genereus aanbod proberen te doen, dat weigering vanwege de verschillende Palestijnse verzetsorganisaties door de internationale gemeenschap op algemeen onbegrip en zo goed als volledige afkeuring zou stoten.

Tegelijkertijd zou ik er voor zorgen dat 'mijn' leger in staat van paraatheid blijft, en bij de allereerste tekenen van agressie zou ik niet aarzelen op te treden, daarbij rekening houdend met de bepalingen van het oorlogsrecht en de Conventies van Genève.


Uiteraard zou ik mijzelf van een bijzonder uitgebreide en competente lijfwacht voorzien, in de hoop dat die afdoende bescherming zou bieden tegen extremistische zionisten en ultra-nationalisten voor wie ik ongetwijfeld 'public enemy n° 1' zou worden.


Indien dat allemaal niets oplevert, neem ik ontslag en ga ik ergens in Schotland, Japan of Nieuw-Zeeland onderduiken ;-)


Edit: ik ben nog vergeten een Waarheids- en Verzoeningscommissie op te richten! Ik hoop hiermee deze fout hersteld te hebben.

Oorspronkelijk geplaatst door djimi (Bericht 3924920)

1. Dank je wel, E.Gidius. Ik aanvaard je steun in alle bescheidenheid ;-)

2. Ik zou in elk geval nederig vragen of mijn troepenmacht deel mag uitmaken van de internationale troepenmacht (met dien verstande dat 'mijn' leger alleen in 'eigen' gebied opereert), en de 'tekenen van agressie' betreffen ook, en misschien zelfs in de eerste plaats, de hard-liners die zich tussen 'mijn eigen' onderdanen bevinden. Om het plan voor 'mijn' onderdanen aanvaardbaar te maken zal het wellicht toch nodig zijn een eigen legermacht te behouden. Ik zou wellicht wèl de dienstplicht afschaffen, of op z'n minst uitgebreide keuze-mogelijkheden voor gewetensbezwaarden voorzien: burgerdienst dus.

Op termijn zou het interessant kunnen zijn 'mijn' troepenmacht te integreren in een regionale samenwerkingsverbanden, onder andere met het oog op de bestrijding van de piraterij rond de Hoorn van Afrika en interventie in Darfur.

Ook samenwerking met NAVO-landen als Griekenland en Turkije behoort tot de mogelijkheden.

Oorspronkelijk geplaatst door robert t (Bericht 3925051)

Na lang twijfelen moet ik mijn mening over de onnoemelijke waanzin die zich afspeelt in het Midden-Oosten toch even kwijt.

Ik ben geen specialist terzake maar een simpele mens die alle dagen geconfronteerd word met beelden die alle verbeelding tarten.

Aan boodschappen die op het internet te vinden zijn heb ik lak. De gruwelijke beelden die de media me voorschotelen spreken voor zichzelf. Afgaand op deze beelden is de conclusie voor de hand liggend : Israël is de boosdoener, de Palestijnen de slachtoffers.

Op risico van geslachtofferd te worden op het altaar van de zelfverklaarde specialisten terzake durf ik het aan hier toch hier een paar vraagtekens bij te plaatsen. Dit is een ongelijke strijd. De raketten die de Palestijnen afschieten zijn niks in vergelijking met de verwoestingen die de Joden aanrichten. Maar de Palestijnen zijn ook niet bepaald engeltjes. De zelfmoordacties op onschuldige Israelische burgers zijn daar een schrijnend voorbeeld van.

Deze waanzin moet stoppen. Het is mijn overtuiging dat de redelijke mensen uit beide kampen naar vrede snakken. Maar de Israelische én Palestijnse extremisten hebben daar geen boodschap aan.

De oplossing? Ik weet het niet. Europa staat machteloos, de V.N. stuiten op het veto van de VS als het erop aankomt Israël te veroordelen en zelfs op het vlak van de andere Arabische mogendheiden is er algemene stilte.

De redelijkheid is onbestaande op dit ogenblik. Onderhandelen kan niet. Indien dit niet gebeurt in de nabije toekomst zijn de gevolgen niet te overzien. De vervolgingen die de Joden gekend hebben mogen geen excuus zijn een tweede genocide goed te praten. Geen enkel volk verdient dit, ook de Palestijnen niet. Ik ben zeer pessimistisch gestemd op dit vlak, wie niet?

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman (Bericht 3900779)

1. Al haar kolonies op de Westelijke Jordaanoever ontmantelen.
2. De waterbronnen aan de Jordaan overdragen aan de Palestijnen.
3. Het afbreken van de muur.
4. Normale handel tussen de Israëlische staat en de Palestijnse Gebieden toelaten.
5. De Palestijnse vluchtelingen het recht geven op de terugkeer naar hun huizen.
6. Financiële en logistieke steun geven aan de heropbouw van vernielde woningen en infrastructuur.
7. Afbouw van het IDF tot normale proporties voor een land van 7 miljoen inwoners.
8. De beslissingen van de Palestijnse Autoteit en de geldigheid van de democratische Palestijnse verkiezingen niet in twijfel trekken.

Gecombineerd met internationale vredestroepen zou dit een klimaat kunnen creëren waarin stap voor stap beide politieke entiteiten samengroeien tot één Palestijnse staat met religieuze vrijheid.

Oorspronkelijk geplaatst door ministe van agitatie (Bericht 3930767)

Wat u nog altijd niet begrepen hebt is dat het au fond niet uitmaakt wie daar woont, maar hoe de overheid, de staat georganiseerd wordt. Dat daar joden wonen is geen enkel probleem, die hebben er altijd gewoond. Het probleem is dat ze zich organiseren alsof ze een Herrenvolk zijn, waarbij Palestijnen worden gedicsrimineerd en als tweederangsburgers behandeld. Het probleem is dat ze een racistische staat willen, in functie van hun eigen volk eerst en die met alle mogelijke militaire en politieke middelen willen opleggen aan een volk dat daar al woonde.

Er is op deze planeet plaats genoeg voor joden, ook in Palestina. Er is echter geen plaats voor zionisme en racisme en dus geen plaats voor een staat zoals Israël.

Oorspronkelijk geplaatst door ministe van agitatie (Bericht 3930801)

Dat geldt zolang die mensen hun individueel bestaan gelijk stellen met dat van de staat Israël. Maar joden kunnen bestaan zonder Israël. Veel joden wensen met Israël niets te maken te hebben, ze zien in het bestaan van Israël veeleer een bedreiging voor hun welzijn dan een garantie ervoor. Niet ten onrechte aangezien de militaire politiek van Israël het antisemitisme aanwakkert. Dat is de afgelopen weken nog maar eens zeer duidelijk geworden.

Mijn suggestie is ook niet dat er géén staat komt of louter een Palestijnse, maar wel een soort federatie waarbij Palestijnen en joden in een seculiere staat samen als gelijke burgers hun gemeenschappelijke belangen behartigen, internationale wetten respecteren en de VN-resoluties uitvoeren.

Oorspronkelijk geplaatst door De_Laatste_Belg (Bericht 3931359)

Mijn hart bloedt voor de ellende in de Gaza strook.

Maar.

Ik ben ook begaan met alle inwoners van Israël. Zij zitten opgescheept met een corrupte extremistische regering en worden op die basis door een groot deel van de wereld verguist en tot misdadigers veroordeeld.

Deze regering heeft zo net nog 2 moslim partijen (met 7 zetels in het parlement) uitgesloten van de aankomende verkiezingen. Ook daar voel ik voor. Arm volk.

Ik voel ook voor de niet-midden-oosten Joden. Die in 't zelfde soepje gegooid worden.

Ik voel voor de burgers in Israël die in een politie staat leven. Die ieder moment tot oorlogje spelen kunnen opgeroepen worden door een regering die niet eens de democratische beginselen respecteert.

Ik voel voor de mensen die opgeroepen zijn om te gaan moorden in Gaza, die weigerden, en daardoor voor een periode 't gevang in gaan.

Ik voel voor de mensen in Israel wiens thuis blijft ter discussie staan.

Ik voel voor de mensen die met angst in de lucht kijken, er zou wel eens dood uit kunnen vallen. Voor de argwaan en wantrouwen waarmee de herkenbare Jood kijkt naar de herkenbare Moslim. Er zou wel eens een zelfmoord terrorist in kunnen schuilen.

Ik voel voor de angst, het wantrouwen, de blinde woede, het opgedrongen racisme, de drang tot zich laten gelden, de diepe wonden, ook deze veroorzaakt door wereld oorlog II.


Ik voel voor de mensen, ongeacht of 't nu Joden en/of Palestijnen zijn. En ik denk dat de oplossing niet ligt in 't inwilligen van Hamas eisen, ook niet in 't inwilligen van Zionistische eisen.

De oplossing ligt er in om mensen zoals gij een ik (Palestijnen en Joden) een normaal leven te garanderen.