Een nieuwe vorm van democratie (in Europa)
 

In de traditionele parlementen in Europa heb je een regering die gestoeld is op een politieke backup van de meerderheid van parlementariërs. De oppositie zit er vaak alleen maar bij als toeschouwer. Zolang de regeringspartijen aan de macht willen blijven, kunnen ze schuiven met regeringen en ministers, maar de oppositie staat machteloos. Er bestaat een kongsi tussen parlementaire meerderheid en regering. Dit terwijl parlement in wezen bedoeld is als controleorgaan. Controle bestaat er haast alleen maar voor de bühne.

In het EU-systeem wordt de Commissie aangewezen door de Europese Raad. Het Europees Parlement kan slechts fiat aan een benoeming geven, verder heeft het niets met een benoeming van doen. De Commissie steunt dus niet op een parlementaire meerderheid. De Commissie zelf is ook weer politiek divers samengesteld. Om te functioneren kan de Commissie alleen maar trachten technocratisch goede voorstellen te formuleren en hopen dat het EP ermee instemt. Voor ieder voorstel moet dan in principe geknokt worden. Dat zou meer vuurwerk kunnen geven dan de situatie in de in de vorige alinea beschreven traditionele parlementaire situatie. De EU is op dat punt in feite democratischer dan bij de interne situatie van de lidstaten. Het lijkt meer op de situatie in de VSA, waar regering en parlement onafhankelijker van elkaar opereren. De president wordt rechtstreeks door het volk gekozen en is dus niet afhankelijk van een meerderheid in het parlement (Congres en Senaat). Niet dat de situatie in de VS ideaal is, maar er bestaat wel een grotere scheiding tussen uitvoerende en controlerende macht. Terug naar de EU. De scheiding tussen regering en parlement zou in de EU ook kunnen groeien wanneer het Europese Parlement een volwaardig parlement wordt en de Commissie een volwaardige regering. Ik denk dat het een situatie is, waar veel voor te zeggen valt.

Dat is geen nieuwe vorm van democratie. In een democratie is het volk immers aan de macht, en in een louter parlementair systeem is dat nooit het geval. Een systeem van regering en parlement is een systeem van onverkozen toppolitici die zeggen wat de verkozen (hoewel, cooptatie, ...) parlementsleden moeten doen. Ook het systeem van regering-oppositie is al niet democratisch, daar er een onderscheid gemaakt wordt in hoeveel een stem waard is (laat staan de onbestaande invloed van de kiezer op de coalitiekeuze).

Zonder directe democratie zal Europa altijd een ver-van-mijn-bed en ver-boven-mijn-hoofd ondemocratisch machtsorgaan blijven.

Ik ben ook erg voor vormen van directe democratie. Maar je kunt voor iedere regeling toch niet alle burgers gaan raadplegen. Dat werkt toch niet. Voor die gevallen (de meerderheid) waar directe democratie niet werkt, kan je nadenken over een andere opzet van het parlementaire systeem.

Je kan inderdaad niet voor alle wetten ten rade gaan bij alle burgers. Het meest werkbare systeem is dus een parlementair systeem met BROV. De eindbeslissing over wetten en zelfs het al dan niet aanblijven van politici ligt bij het volk, maar alleen wanneer dat volk wilt tussenkomen. In de andere gevallen kunnen het parlement en de regering hung gang gaan, met de hete adem van Jan met de Pet in de nek natuurlijk.

rules, iam so tired of rules
rules of pease;

if you have a golden heart; follow it
smeed en versmeed
tot ieders hart straalt;
silver cristal gold sand

greetings the peace-police