Er bestaat in Europa, en zeker in ons land, een wijd verspreidde masochistische tendens die er in bestaat om de eigen etnie, het eigen volk te beschuldigen en te ontwaarden. Het doet in zekere zin beroep op zelfhaat en schaamte. Het is een collectieve psychopathologie, uitgelokt door een langdurige propaganda die er van uitgaat dat er een fundamentele schuld ligt bij de Europeanen voor het lijden van andere volkeren in de wereld die wij als Europeanen "onderdrukt" zouden hebben. Daaruit volgt dan dat wij berouw zouden moeten hebben en een "schuldafbetaling" zouden moeten doorvoeren. Deze houding wordt aangenomen en uitgedragen door de officiële Kerken en door de politieke elites die in Europa aan de macht zijn.

Het etnomasochisme ligt ook aan de basis van een anti-nataliteitspolitiek die erop berust te verhinderen dat er reproductie van Europese volkeren plaatsvindt. Impliciet gaat het hier dus om een "auto-racisme". De Europeaan is beladen met een originele zonde, een intrinsieke raciale fout, hij is schuldig aan hetgeen hij is. Etnomasochisme lokt de systematische aplogie van de vermenging en het cosmopolitisme uit. Eigenaardig genoeg leidt deze houding ertoe dat men de etnische identiteit aan de Europeanen ontzegt maar wel toekent en promoot bij anderen.

De Europeanen hebben door het etnomasochisme de plicht om te vervluchtigen, te verwateren; maar niet de andere etnieën en rassen. Het etnomasochisme schraagt het multiculturalisme en de xenofilie, de liefde en overwaardering van het vreemde, de andere, ten nadele van het eigene. Het komt tegemoet aan een etnosuïcide! In de geschiedenis is het etnomasochisme zeker niet nieuw. Het is het voornaamste symptoom van volkeren die levensmoe zijn, volkeren die de fakkel doorgeven aan anderen en zelf ouder worden. De Europese politieke elites zijn aangetast door deze collectieve ziekte. Dit verklaart hun laksisme versus de kolonisatie door immigranten, hun excusespolitiek in het buitenlands beleid (zie de excuses van Verhofstadt in Rwanda en Congo), de terugbetalingen aan de joden (enkele dagen geleden nog in ons land), ...

Waar blijft em het halen, waar blijft em het halen....

...en volgens mij liggen mensen als jij aan de basis van dit probleem.Mijns inzien dus maar één oplossing: ga op een onbewoond eiland wonen, roei jezelf (en eigen volk) uit, hoop dat er nooit meer over jou gesproken word en zorg dat je eiland vergaat!
En als je dat niet doet dan wens ik je een hele straat toe met masochisten van over heel de wereld, die jou maar eens lekker komen discrimineren! IDIOOT!!!

Het concept van de erfzonde dus.

Het aanpraten van een schuldgevoel is uiteraard een goede manier om "een overwicht" te krijgen of te behouden. Waarom zou dit in Europa sterker aanwezig zijn dan elders ?

Een grote sjakos :P

Gelieve niet te zeveren in topics waar u niets van begrijpt. Uw frustraties en scheldwoorden zeggen in een topic als deze meer over degene die ze gebruikt dan aan wie ze gericht zijn. :wink:

De europse burgerij kan men voor die problemen verantwoordelijk achten, het europese "volk" echter het niet. Slechts een kleine minderheid der europeanen behoort tot de burgerij.

Dit neemt natuurlijk niet weg de burgerij ons probeert wijs te maken dan onze levenstandaard slecht zo hoog kan zijn dankzij de uitbuiting van de neo-koloniale wereld, wat niet klopt, in tegendeel: onze levenstandaard zou nog hoger kunnen zijn zonder dat de neo-koloniale wereld w uitgebuit, als de burgerij gewoon zou besparen op haar winsten.

Sommigen onder ons zitten al in de 21ste eeuw hoor!

het onderste uit de kan.

't is geen vetkan

Guderian heeft gelijk

Het zich deemoedig op de borst kloppen voor "de fouten uit het verleden" is inderdaad gedurende enige tijd "bon ton" geweest, maar wordt geenszins gedragen door de bevolking, door de christelijke geloofsgemeenschappen en moraalfilosofen van liberale strekking. Etnomasochisme of "schuldbewust" cultuurrelativisme is iets wat vandaag hoogstens in marginale links-groene cirkeltjes wordt beoefend.

Het is wél een feit dat we ten prooi gevallen zijn aan een extreem cultuurrelativisme waarin de identiteit van onze West-Europese cultuur wordt weggecijferd in naam van de zgn. "political correctness". Want wat is "political correctness" anders dan extreem relativisme waarbij alles en iedereen moet worden bekeken als "gelijk" of "gelijkwaardig". Als je vandaag duft te stellen dat de islam qua opvattingen en debatcultuur nog ergens in een ver verleden is blijven steken, dan wordt je verketterd. (ok, vandaag al iets minder maar de doodsbedreigingen aan het adres van ene S. Rushdi zitten ook nog vers in het geheugen) Eén van de grootste paradoxen was ook het verketteren van de kerk (Rooms Katholiek of andere christelijke denominaties) enerijds en de waarden waarvoor ze staat als zijnde verouderd, verstikkend, autoritair,... én de overdreven bescherming "tegen elke vorm van kritiek" van de islam anderzijds. Ik hoor het Geert Hoste een paar jaar geleden nog opvoeren "mag er gelachen worden met de Islam?" en dan die stilte in de zaal...

De natte droom van de multiculturaliteit is bijna ten einde... tijd om wakker te worden en de meubelen te redden. Tijd om -uiteraard vanuit een moderne visie op de maatschappij- onze identiteit en de waarden (=rechten en vrijheden, maar ook verantwoordelijkheden) waarvoor we staan te affirmeren. Want gebrek aan zelfkennis en zelfbewustzijn (liefst met een stukske fierheid voor wat we allemaal bereikt hebben) leidt ons onvermijdelijk naar een grijze, vormeloze en zeer deprimerende samenleving die overigens onder de voet dreigt gelopen te worden door volkeren en culturen die nog wel over een ruggengraat beschikken.

Wat de doodsspiraal van onze demografie betreft... Die heeft ook te maken met de teloorgang van onze family values en het promoveren van economische waarden als "het hoogste dat een mens kan bereiken". Dus ook op dat vlak dringt zich een grondige bezinning zich op.

Het herdenken waarop ik doel zal uiteraard leiden tot beperkingen van de vrijheden die we ons zo breed hebben aangemeten. Het zal moeten leiden tot het feit dat elke "vrijheid" meteen ook moet gematched worden aan een set van verantwoordelijkheden en (morele) plichten. En dat ligt bij velen die een volledig permissieve samenleving voorstaan heel moeilijk, ondanks het feit dat de realiteit hen stilaan in het gezicht begint te slaan.

En als u nog eens zou kunnen verduidelijken op welk gedeelte van mijn post jouw reply een kritiek moet vormen zou ikzelf eens kunnen beginnen nadenken met welke reactie ik op de jouwe geef

@ de Vexille

Ik ben het grotendeels eens met uw bijdrage, toch heb ik 2 vraagjes:
1/ Er is toch "de erfzonde", die eeuwenlang deel uitmaakte van het christelijke geloof ?
2/ Waarom manifesteert zich dit vooral in West-Europa ?

De erfzonde, Dilbert, is van een heel andere strekking dan het zgn. etnomasochisme dat Gud hier beschrijft. Over de erfzonde alleen al kan je een forse bibliotheek volschrijven (met zeer uiteenlopende interpretaties en standpunten), maar kort gesteld komt het erop neer dat volgens het christelijk geloof de mens in zijn diepste wezen eigenlijk "goed" is, maar erfelijk belast en daardoor vaak tot het kwade gedreven. Lees wel, "de mens" : dus iedereen en los van elke cultuur of etnie... Zeer belangrijk in de christelijke leer is ook de centrale notie van de vergeving van de zonden; door sommigen geïnterpreteerd als een hypocriete leugen, door christenen gezien als één van de hoekstenen van hun geloof. Want hoop kan je pas koesteren wanneer je aanneemt dat er ook zoiets bestaat als vergeving.

Enfin, een hele boel theorie (en ik zou zo nog een eindje kunnen doorgaan) om duidelijk te maken dat christenen zich niet eeuwig en alle dagen wentelen in schuldgevoelens. Zondigen doen we allemaal (ware het alleen al omdat "de lat" zeer hoog gelegd wordt volgens de christelijke moraal), maar die zondigheid hoeft ons niet voor eeuwig en alle dagen aangewreven te worden; er bestaat een weg naar purificatie.

Wat je tweede vraag betreft... Misschien omdat in West-Europa (weliswaar niet overal in dezelfde mate) al te zeer over het hoofd is gezien dat mensen in de eerste plaats geen rationele wezens zijn, maar emotioneel gedreven wezens "die in staat zijn tot rationaliteit". Ik zou je hiervoor willen verwijzen naar de bemerkingen die ik maakte in een ander topic. cf. http://forum.politics.be/viewtopic.p...6&start=15

De erfzonde is lang gebruikt als "ultiem" argument om de kerkgangers onderdanig te houden. Door de erfzonde werd men als zondaar geboren (uit het paradijs gejaagd), iets dat men alleen maar kon goedmaken door "goed" te leven. Men begon dus ONDER de lat, door het "erven" van de erfzonde.

Dus een teveel aan rationaliteit, resulterend in een teveel aan mechanisch samenstellen van het maatschappelijk weefsel ?

@Dilbert:

Wat die erfzonde betreft... je hebt gelijk, zo is het gedurende lange tijd geïnterpreteerd. Er is ook een massa andere interpretaties; want waar bleef de kerk immers met de bestemming van "onschuldige" kinderen? (een debat dat vooral tijdens de middeleeuwen gevoerd werd en later in de 17e eeuw nogmaals opdook) De erfzonde maakt ons niet a priori tot "verdoemde" wezens; ze zadelt ons wel op met een enorme uitdaging: weerstaan aan de verleiding van het kwade. In het OT is Genesis waarschijnlijk filosofisch het meest uitdagende boek; een echte breinbreker... en jammergenoeg ook zo vaak misbruikt.


Ik zou niet meteen spreken over een "teveel" aan rationaliteit als wel het blinde overschatten van de rationaliteit. Het "geloof" (ja, daar is ie weer) dat een samenleving "maakbaar" is op basis van klinisch gezuiverde (en daardoor ook universele) rationele normen. Strikt genomen is die rationaliteit ook een prachtig instrument om maatschappelijke processen te verklaren en te duiden... maar ze gaat voorbij aan de "menselijkheid". Brede maatschappelijke evoluties worden in de eerste plaats gedragen door de menselijke emotie, het "gevoel vanuit de buik" of "het rechtvaardigheidsgevoelen".
Ooit al eens geprobeerd een ethische discussie te voeren met een groepje veeboeren in zo'n ouderwets duivenmelkerscafé? Daar moet ge niet aankomen met uw slimme redeneringen... die snijden geen hout. (enfin, om maar een beschrijving te geven van een scène waarin in zelf al een paar keer verzeild ben geraakt :) )
We mogen nooit de vergissing maken te denken dat we in een wereld vol intellectuelen leven die ontroerd zijn door de abstracte elegantie van een rationeel construct. Naast het Wohltemperierte Klavier van J.S. Bach bestaat er immers ook nog het levenslied van Andre Hazes. En beiden brengen bij het juiste publiek vaak sterke emoties teweeg... Het is belangrijk om hiermee rekening te houden en vooral nooit in je denken het ene per definitie superieur te achten aan het andere.

Dat is ook één van de redenen waarom "political correctness" intellectueel gezien failliet is. (maar da's een heel andere discussie)

8O Hihi, misschien moet Guderian zijn teksten eens bundelen in "Guderian's beste 100 grappen en grollen" ... of ons de url geven van de humorsite waar hij zijn tekstjes haalt :P

:lol: :lol: :lol:
Nog één die men z'n hoogstaand intellectueel niveau geen blijf weet. Keep up the good work Seb!

@ de Vexille

Ik denk ook dat "we" niet altijd de juiste balans maken tussen emotionaliteit en rationaliteit. En een gevolg is misschien dat sommige de maatschappij willen maken met iets teveel ratio. Wat ik wel niet begrijp is hoe dit aan de grondslag zou kunnen liggen van de stelling dat etnomasochisme vooral in Europa speelt. Naast "erfzonde" en het regelmatig overheerst geweest zijn, zouden er nog "culturele" elementen zijn die dit voeden ?

Ik heb daar een persoonlijke theorie over (let dus op m'n woorden: persoonlijk en theorie; ik wil dit dus niet als "waarheid" verkopen)... Twee belangrijke factoren spelen daar een rol in:

* de mediatisering van onze samenleving met de opkomst van de audiovisuele media op kop... Uit de geschiedenis weten we dat dergelijke ontwikkelingen zeer diep kunnen snijden; denk maar aan de (contra-)reformatie die sterk gefaciliteerd is door de introductie van de boekdrukkunst. Het audiovisuele "venster op de wereld" heeft de rol overgenomen van informatie- en duidingsprocessen die in ons sociaal weefsel zaten ingebakken (verenigingen, kerk, café, ...). Ten onrechte dachten (en denken soms nog) veel mensen dat televisie een gegarandeerd waarheidsgetrouw beeld op de samenleving geeft. Gevolg: een aantasting van het sociale & culturele leven... mensen zijn zich steeds minder bewust van hun culturele identiteit. Vandaag zijn politici vooral bekommerd om de "perceptie" dan wel om de "waarheid"... en da's een heel perverse evolutie.

* de uitbesteding van maatschappelijke verantwoordelijkheden aan abstracte autoriteiten/instellingen. Solidariteit bvb. is toch wel heel abstract geworden... Maandelijks wordt er een bedrag van mijn loon ingehouden om de maatschappelijke solidariteit te financieren. En daarmee is de kous af. Als ik niet beter zou weten, dan zou ik zeggen: "en nu geen gezaag meer rond mijn oren, ga maar naar het OCMW met uw problemen; ik heb al betaald" En voor veel steuntrekkers is het krijgen van een uitkering een "recht" geworden; zij leggen de link met de solidariteit helemaal niet meer... profitariaat waar je je op den duur zelfs niet eens meer kwaad om kan maken. Gevolg: een geringere (gevoelsmatige) betrokkenheid van het individu bij de maatschappij...

Ook in de USA heeft men de plaag van het cultuurrelativisme gekend... er bestaat een duizelingwekkende hoeveelheid literatuur over het onderwerp "political correctness". Maar daar is men reeds over de piek heen en wat zich nu afspeelt vind ik zelf ronduit angstaanjagend. Ik hoop dat het hier niet leidt tot de opkomst van een fundamentalistisch geloof dat zich "christelijk" noemt... Want die gasten bieden inderdaad wel een antwoord op de emotionele behoeften van de samenleving, maar w�*t voor een antwoord?????