LSP steunt poststaking
 

Begin maart wordt actie gevoerd door het personeel van De Post. Aanleidingvormt het beleid van liberalisering en het opdrijven van de flexibiliteitvoor het personeel. De liberaliseringen hebben geleid tot minder dienstenvoor meer geld en met minder personeel. Het jobverlies lag heel wat hogerdan de zogenaamde volumedalingen. De werkdruk werd fors opgedrevenmet onder meer de Georoutes, de sluiting van kantoren,...

De besparingen bij De Post komen op de kap van het personeel en de
gebruikers terecht. De stijgende winsten dienen enkel om de portemonnee van
de aandeelhouders te spijzen. De Deense aandeelhouders kochten vier jaar
geleden voor 150 miljoen euro aandelen, vandaag willen ze dat aandeel
verkopen voor 370 miljoen euro. En dat nadat reeds verschillende dividenden
werden uitgekeerd.

De vakbonden bij De Post roepen op tot actiedagen begin maart. Daarbij
verzetten ze zich tegen het opdrijven van de flexibiliteit voor het
personeel, tegen de liberalisering en outsourcing en ook tegen de
hamburgerjobs. 6.000 van de 15.000 postbodes zouden vervangen worden door
postbezorgers. Het verschil? Een postbode kent al een laag loon, een
postbezorger zou slechts een hongerloon krijgen van zowat 500 euro per
maand. Dat zou met een deeltijds contract zijn, terwijl uiteraard wordt
gevreesd dat in de praktijk voltijds zou worden gewerkt.

De Post moet een openbare dienst vormen die effectief ten dienste staat van
de bevolking. Om die dienstverlening centraal te stellen, moet de sluiting
van postkantoren worden gestopt en moet er meer en beter betaald personeel
komen. De vakbonden wijzen in hun gemeenschappelijk pamflet dat in Brussel
werd verspreid terecht op de nood aan een normale loonspanning (het
verschil tussen de hoogste en de laagste lonen) en besluiten met de eis
voor een politiek beleid dat de werkende mens gaat respecteren en hem
niet degradeert tot de bedelstaf.

Wij steunen het verzet van het postpersoneel tegen de
liberaliseringspolitiek van de Europese Unie en haar deelstaten. Alle
traditionele partijen hebben een verantwoordelijkheid opgenomen in het
doorvoeren van deze liberaliseringspolitiek. Midden jaren 1990 waren er in
de meeste Europese landen sociaal-democratische regeringen aan de macht en
ook toen werd er fors geliberaliseerd. Toen reeds werd de basis gelegd voor
de problemen waarmee we vandaag kampen in de openbare diensten. Alle
partijen hebben daaraan meegewerkt. Ook bijvoorbeeld het Europese kopstuk
van Lijst-Dedecker, Eppink, die destijds adviseur was van Frits Bolkestein
(gekend van zijn richtlijn om alle openbare diensten te liberaliseren).

Wij verzetten ons tegen het liberaliseringsbeleid waarin de winst centraal
staat en de lonen en arbeidscondities onderworpen worden aan een
neerwaartse spiraal. Een openbare dienst, zoals De Post, moet diensten aan
de bevolking aanbieden, geen winst aan een kleine groep aandeelhouders.

Bron: politics.be

Groot gelijk. Ondermeer de invoering van allerhande mensen die in nepstatuten het werk van de postbodes komen doen, en de arbeidsvoorwaarden ondergraven is een terechte reden het werk neer te leggen.

Moderne Posterijen... 19de eeuwse arbeidsomstandigheden

Eindelijk erkennen onze vakbondsleiders dat de maat vol is ! De liberalisering opgelegd door Europa werd geen modernisering, maar een terugkeer naar de 19de eeuw. We verloren al 8.000 van de 40.000 arbeidsplaatsen, 1 op 5. Honderden postkantoren zijn dicht. De werkdruk is onmenselijk geworden. In plaats van De Post voor te bereiden op de toekomst, zijn de Deense aandeelhouders met het resultaat van onze inspanningen gaan lopen. Beste vakbondsleiders, wij willen geen stoom aflaten, maar een echt actieplan voor een moderne, volledig publieke post met menselijke arbeidsvoorwaarden!

Pamflet Model 9, Informatie en actieblad van Postmannen die sympathiseren met LSP. PDF-versie in het Frans en Nederlands

MODEL 9 ONDERSTEUNT DE EISEN VAN DE VAKBONDEN:

* Een kwaliteitsvolle post met visie voor de toekomst
* Een leefbare Post ten dienste van de burgers
* Echte postmannen uitreikers, ook in de toekomst
* Volwaardige tewerkstelling en eerlijke verloning
* Het integraal herstel van het inkomensverlies

Volgens Model 9 kan dat allemaal niet in een geliberaliseerde post, ongeacht of het om “geremde” of “ongeremde” liberalisering gaat.

* Een loonspanning (dat is de verhouding tussen de hoogste en de laagste lonen) die opnieuw tot normale proporties herleid wordt op het gemiddelde niveau van de Belgische ondernemeningen in plaats van te blijven knabbelen aan de laagste lonen
* Een politiek beleid dat opnieuw de werkende mens gaat respecteren en hem niet degradeert tot de bedelstaf

De Post moet opnieuw een openbare dienst worden. Duur betaalde managers hebben ons niets opgeleverd.

Een politiek beleid dat de werkende mens respecteert is er één dat breekt met liberalisering en de akkoorden met de Europese unie inzake liberalisering van posterijen opzegt! Waarop wachten onze bonden om dit van onze politici te eisen.

Model 9 waarschuwde jaren geleden al dat de liberalisering gepaard zou gaan met jobverlies en een onmenselijk arbeidsritme. Model 9 is het actieblad van postpersoneel dat is aangesloten bij de Linkse Socialistische Partij (LSP) of ermee sympathiseert. De meeste postmannen en vrouwen waren het met ons eens destijds, maar dachten dat het allemaal nog wel mee zou vallen. De vakbondsleiders hoopten het ergste te voorkomen. Na drie generaties georoute, collect, reorganisatie cleaning, poststations etc... is duidelijk dat het niet “meevalt”. De maat is vol omdat de arbeidscondities onhoudbaar geworden zijn.

“Die liberalisering komt er toch”, heeft men ons verteld. We moesten immers “moderniseren” en ons niet “conservatief vastklampen aan de verworvenheden van het verleden”. Journalisten, politiekers en patroons zingen altijd weer hetzelfde deuntje. En wij maar staken om de schade te beperken. We moesten dat echter doen met onze handen op de rug gebonden, kantoor na kantoor, in plaats van allemaal samen. Hoeveel van ons zijn er nog benoemd? We stonden interim toe, weekcontracten getekend op het einde van de week in plaats van bij de aanvang. Nu wil men ons vervangen door postbezorgers aan 500 € in de maand.

Onze vakbondsleiders hebben gelijk als ze zeggen “de maat is vol.” Maar het is niet alleen de werkdrukverhoging aan de loketten, outsourcing, hamburgerjobs en “ongeremde” liberalisering die ons dwars zitten. Men heeft ons de liberalisering destijds aangepraat omdat er sociale clausules voorzien waren. We moeten echter vaststellen dat geremd of ongeremd, liberalisering niet alleen de arbeidscondities maar ook De Post zelf de dieperik in stuurt. Nu de Deense aandeelhouders met de opbrengst gaan lopen zijn, blijft de post voor de helft in handen van een obscuur beleggingsfonds dat morgen, als elders meer te rapen valt, zomaar de stekker kan uittrekken. Liberalisering is voor De Post niet minder risicovol dan het was voor de banken!

De Linkse Socialistische Partij dient bij de komende verkiezingen zowel voor Europa als voor de regio’s lijsten in. Wij verdedigen publieke openbare diensten en de afschaffing van de Europese richtlijnen voor liberalisering.