Burengerucht
 

Dit moet me toch even van het hart.

Zoals heel veel mensen, is ook het rustige tweepersoonsgezinnetje ossaert de trotse eigenaar van een onderbuurvrouw, waarmee we eigenlijk niet al te veel contact hebben.

Beginsituatie. 1.) Het kind, zo rond de twintig, werkt in de horeca, denken we: de onregelmatige werkuren zorgen er voor dat ze soms op de meest onmogelijke uren thuiskomt of weer vertrekt. Tot nu toe is er nog geen probleem. 2.) We hebben ook een zeer sterk vermoeden dat de juffrouw in kwestie er een redelijk promiscue levensstijl op na houdt, maar ook daar hebben we geen problemen mee: ieder heeft zijn kruis om dragen, dus kunnen het er in haar geval best meerdere zijn. Puntjes 1.) en 2.) resulteren erin dat onze onderbuurvrouw zo nu en dan jongmensen mee naar huis brengt op de meest onmogelijke momenten van de dag, maar, hey, wij zijn tolerant en laten er ons weinig aan gelegen. "Ze doet maar", denken wij dan hoofdschuddend bij het ontbijt.

Crisis. Laat onze onderbuurvrouw nu houden van marathonsessies en in die geëxciteerde toestand een aantal decibels produceren waar de gemiddelde milieu-inspecteur niet gelukkig van zou worden. De voorbije nacht, bijvoorbeeld, is ze erin geslaagd om meneer en mevrouw ossaert om 4.00 uur uit hun diepste slaap te wekken en een tijdlang te entertainen met haar olympische prestaties. Het is luid, erg luid: als we niet beter zou weten, zouden we denken dat ze zich onder ons bed heeft verschanst met haar beau. Het is ook dermate ruisvrij, dat geluid, dat we soms enkel aan het gekreun kunnen inschatten of ze al dan niet een nieuw vriendje heeft: vraag me niet hoe, maar je herkent zo na een tijdje patronen in die herrie - en we krijgen ruim de gelegenheid die te analyseren.

Weetje tussendoor. De bovenburen horen we zo ook nu en dan, maar daar is het enkel een Afrikaans getrommel. Het begint bij een geïsoleerd bonk, gaat verder in bonk-bonk, dat dan weer overgaat in iets sneller bonk-bonk-bonk, om te eindigen in een kort, maar krachtig bonkbonkbonkbonkbonkbonkbonkbonkbonkbonk... en dan horen we ze naar de badkamer rennen. (Het is misschien toch iets te gehorig, in casita ossaert).

Katharsis. Binnenkort verhuizen we. Meer ruimte en een eigen stek zijn de voornaamste redenen, maar het gezin ossaert zal ook kunnen genieten van een welverdiende nachtrust.

Ik woon in een groot appartementencomplex, en wie te laat overmatig veel lawaai maakt, krijgt zijn stoom uitgezet door mij.

Ik doe dat niet bij een beetje te luid praten na 10 uur. Maar als een bende carapilsmarginalen om 1 uur s'nachts loeiharde boenkmuziek draait, vind ik mijzelf te goed om het te gaan vragen.

Ze woont onder jou?
Luidsprekers op de grond zetten:twisted:


Muziekje opzetten als ze begint:
http://www.youtube.com/watch?v=EnywOaH1GCA

Of
http://www.youtube.com/watch?v=-RrlkXQshd8

Of zélf eens een opname van haar fratsen maken en die spelen als je ze hoort binnenkomen met een nieuw vriendje;)

Néé, ik heb géén slecht karakter, anders zou ik aanraden, een papiertje in de lift te hangen: Of iets dergelijks...

Ja dat van die boxen is zeker geen slecht gedacht, maar doe het dan wel als zij slaapt he :D

Als jullie appartement zo dunnetjes geisoleerd zijn moet je er ook rekening mee houden dat uw bovenburen waarschijnlijk ook uw onderbuurvrouw horen.
Voor hen klinkt het echter alsof uw vrouw de tijd van haar leven beleeft.
Meewarrige glimlachen van de bovenburen in de traphal kunnen daar op wijzen.

De bovenburen weten gelukkig ook van de strapatsen van onze onderbuurvrouw en herkennen haar onderhand ook wel. Het is overigens niet dat het zó slecht geïsoleerd is, want je moet je televisie wel al behoorlijk hard zetten om die tot bij de buren te laten horen.

Dat is de reden waarom ik appartementen en andere stadswoningen haat.
Er zijn altijd mensen die "vergeten" dat er andere mensen leven, die oren hebben, en andere gewoontes.
Rekening daarmee houden blijkt een enorme opgave te zijn, als dit al niet wordt beleefd als een rechtstreekse inbreuk op de vrijheid.

Oorstopjes zijn voor mij de oplossing of ik slaap hier nooit (studenten). De chronische oorontsteking en het feit dat ze 's nachts uitvallen waardoor ik alsnog wakker word van lawaai neem ik erbij.

Krijgt men oorontstekingen door oordopjes?

Ik gebruik van die lange dingen die men bijeen moet rollen en die daarna groter worden.

Er bestaan wel geïsoleerde huizen hoor, ook oude huizen.
Maar dat hebt ge meestal pas wanneer de egenaars er zélf in wonen of gewoond hebben.
Dan zullen ze wel die moeite gedaan hebben om de vloer/het plafond wat aan te vullen.

Ik voel wel met de ossaerts mee want ik weet wat het is.

Maar allez, ik zou toch een keer met haar gaan spreken want ze beseft dat gewoon niet.

Kheb hetzelfde meegemaakt, en na een briefje op de voordeur gelabeld: "dank u voor de show gisteren, we hebben alles kunnen meevolgen", anoniem of course aangezien ze nog meerdere buren had, was het snel gedaan.

Ik vermoed dat ze nu naar hare kerel gaat.

Om die reden heb ik ooit een nieuw bed geschonken aan mijn bovenbuurvrouw in het studentenhuis ('bonk bonk bonk') maar tegen menselijk gegil is niets bestand...

Of... If you can't beat them, join them. Doe gewoon mee...om het hardst.

Ik werk geregeld 's nachts en slaap dan maar een paar uur per dag door al die 4x4's die naar het werk vertrekken tussen 8 en 9 en door mijn kamer rijden. Oorstopjes helpen niet, het is zogezegd een goed geïsoleerde nieuwbouw.

U heeft goede voorstellen.

Doen zoals ik. Had een kamer in een betaalbaar hotelletje aan de zee- Middelkerke- (2 straten van zee weg). De muren waren van karton of zo. En na 3 nachten was ik het echt wel beu, al dat gekreun en gehijg 2 kamers verder. Ik was er om te rusten.

Ik short en T shirt aan op mijn strandsleffen. Klop op de deur. gehijg en gekreun stopt.

Doet daar de grootste, breedste kerel die ik ooit gezien heb de deur open. In zijne pure.

Op de achtergrond zie ik nog net een schrielkip van een ouwe vent achter't bed wegduiken.

'k heb nog nooit zo hard gelachen, en dan verdomt hard moeten weglopen. Ik zie die moker van een vuist nog op me afkomen.

Sinds dien laat ik dat soort klanken gewoon doen. Geen klachten meer van mij. Wie weet isn't dien grote weer.

Was het geen invitatie om mee te doen, maddox?

Ik pas. Een trio met King Kong en Gollem valt ver buiten mijn smaak.

Flauwerik

Als je King Kong zou gezien hebben spreek je wel anders.

Als die royale purperen anaal ingebracht zou worden bij me- en ik ben geen kleine jongen- schat ik dat ik mijn amandelen in mijn sinussen zou terugvinden.


Tuurlijk, als je wat ervaring hebt op dat vlak, zoals de occasionele aarsboxmatch, is het beter te verhapstukken.

Ik heb die ervaring niet. En wil die niet hebben.

Ik vind de richting die deze disucssie uitgaat vrij verontrustend....

You naughty little hobbit.