Parlementsleden hebben geen eigen mening
 

bron: vlaanderenstemt.be

Dit is een trend die ik sterk betreur, er zijn geen idealisten meer. Het is niet meer dan logisch dat niet iedereen binnen dezelfde partij voor 100% dezelfde mening is toegedaan. Er zitten er velen in het parlement zaken goed te keuren waar ze eigenlijk tegen zijn, gewoon om ambras met de partijtop te vermijden.

Partijen zouden verbintenissen moeten zijn tussen mensen die globaal dezelfde mening delen, maar er moet ruimte gelaten worden voor meningsverschillen. Uiteraard kan een groene niet vinden dat de opwarming van de aarde zever is en uiteraard is het niet meer dan logisch dat van elke VB'er geeist wordt dat ze een onafhankelijk Vlaanderen aanhangen, maar over zaken die niet direct tot de core-business van de partijen behoren zouden bij elke gezonde partij meningsverschillen moeten bestaan.

Jean-Marie Dedecker was vroeger nog zo'n voorbeeld van een 'rebel' binnen de VLD, maar nu hij zijn eigen partijtje heeft, ziet hij zichzelf wel gelegitimeerd om bvb. mensen die met het VB willen samenwerken uit de partij te zetten.. Partijleiders krijgen blijkbaar nogal dikwijls samen met de macht ook de arrogantie om anderen hun mening te bepalen. Men is voorstander van vrije meningsuiting en democratie, maar binnen de partijen bestaat blijkbaar enkel totalitarisme en particratie.

Ik zal in juni voor het VB stemmen, maar weet evengoed dat ook deze partij niet aan deze trend ontsnapt. SP.a is er nog het ergst aan toe. De partijcohesie bij 1823 stemmingen bedroeg daar 99,95 %.

Maar.. Wat vindt u van deze trend?

Parlementariërs hebben een perfect geformuleerde eigen mening.
Maar die is ofwel zodanig dat ze de partijlijn volgt, of anders dat ze te diep in de geldbuidel zou snijden.

Ergo, ze krijgen zwijggeld.

De parlementariërs zijn dus bereid hun eigen mening opzij te schuiven voor wat centjes...
Dankzij de lijststem hebben partijen nog meer de mogelijkheid om de "zwijgbereiden" een parlementszetel te geven..

Ik ben voor partijdiscipline.
Kijk, stel ik stem op kandidaat van A. Maar er wordt kandidaat B verkozen, maar wel van dezelfde lijst. Dan mag ik als kiezer verwachten dat B eenzelfde ideologie en programma aanhangt als A. Anders zou ik de facto iemand aan een zetel hebben geholpen die mijn standpunten niet deelt, of die ze op z'n minst niet wenst te verdedigen.

maar een dergelijk partijdiscipline moet gepaard gaan met een maximum aan interne democratie. En het is dat dat ontbreekt.

Belgische parlementen worden gerund door de partijen.

Zoals driewerf zegt, je verwacht dat een parlementslid de grondbeginselen van zijn partij (typisch liberale, socialistische, Vlaamse e.a. beleidspunten) trouw volgt. Maar er zijn ook thema's die niet volledig onder partijstandpunten kunnen gevoegd worden. Daar zou men de parlementsleden meer vrijheid moeten laten.

Wat men vaak vergeet is dat een parlementslid onmogelijk in alle materies even beslagen kan zijn. Zo'n verkozene des volks is dan aangewezen op specialisten binnen de partij. Het ontbreekt hem of haar gewoon aan kennis om daartegen in te gaan. En aangezien het electoraal niet loont om intellectuelen op lijsten te zetten, zit je vooral met verkozenen die slechts over geringe capaciteiten beschikken.

Wat men ook onder ogen dient te houden is dat we sowieso al een erg versnipperd partijlandschap kennen. Als ook de partijen intern versnipperd raken, krijg je een tamelijk chaotische, onoverzichtelijke en onvoorspelbare situatie.

Ten slotte is een partijprogramma iets bindends. Een individueel politicus kan makkelijker zijn beloftes naast zich neerleggen als hij nergens aan gebonden is. Je kunt je stem wel preciseren - als je erin slaagt al die individuele politici te beluisteren - maar die stem heeft dan ook alleen maar de kracht van één parlementslid. Een stem op een partijprogramma weegt al zwaarder door. Het is dus wikken en wegen tussen precisie en macht.

U mag uiteraard verwachten dat kandidaat A van dezelfde lijst eenzelfde ideologie aanhangt als kandidaat B, maar het is niet meer dan logisch dat partijleden bepaalde individuele standpunten niet delen met hun partij.

Bijvoorbeeld: Stel u deelt grotendeels de visie van N-VA, maar u bent geen voorstander van het rookverbod (N-VA is dat wel). Eén bepaald partijlid van de N-VA spreekt zich tegen de partijlijn in uit tegen het rookverbod(maar blijft wel voor de rest grotendeels de partijlijn volgen.) u stemt op die persoon omdat u dat standpunt deelt. Zou u dan ook niet verwachten dat bij een stemming over dit thema hij tegen de partij stemt? (In theorie kan 1 stem zelfs het verschil maken.)
Wil dat dan zeggen dat die persoon de ideologie van die partij niet meer deelt?

Volledig mee eens.

De versnippering van het partijlandschap kan worden tegengegaan door de parlementsleden meer vrijheid te geven om de partijlijn niet steeds slaafs te volgen. Het is doordat de VLD het niet kon verkroppen dat bepaalde van hun partijleden wat rechtser georiënteerde standpunten innamen, dat we nu een LDD en VLOTT hebben.

Het grappige aan de zaak is dat er in België een goeie 13 partijen in het parlement zitten en dat er hier een ijzeren partijtucht is, terwijl er in landen met 2partijen stelsel(volgens tegenstanders ondemocratisch want niet genoeg keuze, wat overigens niet zo is). veel minder partijtucht is. De VS is zelfs het land met de laagste partijtucht.

Laat ons gewoon die ouderwetse parlementen afschaffen, het zijn zinloze praatbarakken waar massa's staatsgeld aan verspild wordt. Parlementairen zijn stuk voor stuk zakkenvullers die leven op het zweet en schuim van de werkmens. Politiek moet bedreven worden door 1 volkspartij met een gevormde elite (in een eigen versie van de ENA, op militaristische en hoogwaardig morele leest geschoeid) enerzijds en door vormen van directe democratie anderzijds.

Geef mij eens een beschrijving van de mechanismen en institutionele setting waar binnen dat je zo'n volkspartij zou situeren; danku.

Dat is vrij normaal. In beide gevallen is er sprake van versnippering én rigiditeit. Je kan nooit op beide niveaus, d.w.z. zowel binnen het partijlandschap als binnen de partijen zelf, versnippering hebben zonder in onbestuurbaarheid te vervallen. Net zo min zou een rigide structuur met één of twee partijen én een strakke partijdiscipline werkbaar zijn: dat zou elke dynamiek onmogelijk maken.

Je verschuift gewoon het niveau waarop de versnippering zich veruitwendigt. A propos: VLOTT is een snipper die zichzelf verbrand heeft. Daar blijft niets meer van over. De VLD heeft er dus goed aan gedaan Coveliers de deur te wijzen. Wat de LDD betreft: die haalt vooral stemmen weg van het VB. Er zijn ook niet zo gek veel VLD'ers van enig gewicht die Dedecker gevolgd zijn. Ook daar heeft de VLD m.i. een goeie keuze gemaakt. Dedecker kon zich niet neerleggen bij beslissingen die bij meerderheid genomen waren. Er is debat genoeg geweest in de VLD, tot hun eigen electorale schade trouwens, maar als de knopen worden doorgehakt, wat onvermijdelijk winnaars en verliezers met zich meebrengt, moet men de rangen sluiten. Je kunt niet genieten van de voordelen van een partij en er tegelijk disloyaal tegenover zijn. Loyaliteit is m.i. nog iets anders dan kadavergehoorzaamheid.

niet zoveel stemmen vant VB, maar zal er veel gaan pikken van VLD.

Doet me aan Marleen Govaerts denken die enkele jaren terug bij een vraag naar haar eigen eigen visie op een bepaalde problematiek doodleuk iets antwoordde in de trent van:"Dat moet u aan mijnheer Dewinter vragen".

Ach, politiek is een ploegsport zeker? De boegbeelden van een partij bepalen wat er wel en niet gezegd kan worden en de rest heeft zich daaraan te houden of van partij te veranderen. Da's voor elke partij zo, rechts of links. Ik snap dat enigzins wel, een partij die over gelijk welk onderwerp meerdere tegengestelde geluiden laat horen is onduidelijk en verkoopt niet ook al is dat eigenlijk het summum van democratie. Maar in de berichtgeving wordt dat dan: "Openlijk geruzie bij partij X".

Men kan zich inderdaad terecht de vraag stellen waar de grens ligt tussen het afwijken van de partijlijn op vlak van enkele standpunten en disloyaal zijn tegenover die partij. Echter, de OpenVLD heeft systematisch haar hele rechtervleugel buitengesmeten..

Particratie. Punt.

Geen democratie. Punt.

Daarom dat ik ook voor een maximum aan interne partijdemocratie ben. Die kandidaat moet zijn standpunt binnen de partij ten volle kunnen verdedigen. Maar tevens ben ik voor een maximum aan externe partijdiscipline. Eens een standpunt moeten alle leden het standpunt van de partij naar buiten toe verdedigen.