Albert Einstein: Let us work hard
 

Een positieve benadering van crisissituaties:

"Let's not pretend that things will change if we keep doing the same things.
A crisis can be a real blessing to any person, to any nation. For all crises bring progress.

Creativity is born from anguish, just like the day is born form the dark night. It's in crisis that inventive is born, as well as discoveries, and big strategies. Who overcomes crisis, overcomes himself, without getting overcome. Who blames his failure to a crisis neglects his own talent, and is more respectful to problems than to solutions. Incompetence is the true
crisis.

The greatest inconvenience of people and nations is the laziness with which they attempt to find the solutions to their problems. There's no challenge without a crisis.

Without challenges, life becomes a routine, a slow agony.
There¹s no merit without crisis.
It's in the crisis where we can show the very best in us.
Without a crisis, any wind becomes a tender touch.
To speak about a crisis is to promote it.
Not to speak about it is to exalt conformism.
Let us work hard instead.
Let us stop, once and for all, the menacing crisis that represents the tragedy of not being willing to overcome it."
Albert Einstein (1879-1955)

"Amen"

Een crisis kan inderdaad zaligmakend zijn voor creativiteit en nieuwe investeringen.
Helaas,ten koste van vele aderlatingen.

Gelukkig kwam hij daar nadien op terug...

Dus als je voor een oplossing zoekt:

De man was overduidelijk geen econoom. Het alloceren via de staat in plaats van de vrije markt is ofwel onmogelijk ofwel peperduur. Vandaar de neergaande spiraal die alle socialistische landen kennen.

Bullshit...

De SU heeft zich van een achterlijk land tot de 2e economie ter wereld opgewerkt onder een geplande economie. Er was een probleem van allocatie, maar dat kwam door te weinig democratische werking; niet door het feit dat de economie in handen van de samenleving was. De SU is overigens de enige staat die in de crisis van begin de jaren 30 vóóruit is gegaan.

De meeste socialistische landen waren onderhevig aan een neerwaartse spiraal door hun stalinistische karakter, of door tegenmaatregelen van de kapitalistische mogendheden; door Boycots, burgeroorlogen en terreur... Niet door de planeconomie.

Je kunt niet handmatig productiemiddelen alloceren, dat kan alleen in een samenleving die niet aan verandering onderhevig is. En dat is nu eenmaal altijd zo. Continue prijzen en aantallen van al het kapitaal, grondstoffen, arbeid, natuur, en de substitutiemiddelen bepalen is peperduur. En als je dat niet meer kunt betalen dan krijg je een neerwaartse spiraal. Het mooie van het vrijemarktsysteem is dat het zich automatisch aanpast aan bijvoorbeeld het aanbod van grondstoffen, en dat vertaalt zich in een hogere vraag naar substitutiegoederen. Een communistische planeconomie kan nooit zo snel en goed werken omdat het niet de capaciteit heeft al die dingen te weten (in een instantie).

Lees wat Hayek, dan snap je het.

Letterlijk geparasiteerd op de Westerse economieën en dankzij de massale voedselhulp van het Westen - maar dat is natuurlijk een detail.

Het Oostblok produceerde gigantisch veel voedsel - maar slaagde er niet in om het te verspreiden. 'Oeps'.

En hoe kan democratische werking (1) het probleem van allocatie verbeteren, (2) zonder een gigantisch getouwtrek te worden van lobbygroepen? Of denk je dat de socialistische samenleving vrij van individuele belangengroeperingen zal zijn?
Hoe ga je het probleem oplossen van steeds veranderende omstandigheden? In een marktsamenleving heb je het prijsmechanisme die constant relatieve schaarste duidelijk maakt. Hoe ga je dat in je planeconomie doen? Het melden? Tja; dan snap je natuurlijk relatieve schaarste niet, he.

Dat is nogal wiedes; de crisis van de jaren '30 is er eentje die alleen maar in een gemengde markteconomie, waarbij het monopolie van geldcreatie bij de staat ligt, voorkomen. Dat Roosevelt dan alle mogelijke sociaal-democratische maatregelen heeft toegepast die er waren, heeft de crisis zo lang doen duren.

Grappig dat de kapitalistishce mogendheden van die zaken allemaal geen last hadden, he. Misschien is er daar toch iets in dat superieur is? Misschien, h.

Kom, kom; geen Praetorianneke-uithalen, he.

In ieder geval; mocht je geïnteresseerd zijn, Jonas - en ik vind iig dat alle socialsiten dat debat toch eens bestudeerd moeten hebben: het onder tafel vegen vind ik redelijk ridicuul - de referenties zijn - en de tekten zijn online beschikbaar: "Economic Calculation in the Socialist Commonwealth' (Mises), 'The use of knowledge in society' (Hayek) & "The Socialist Calculation debate' (geedit door Hayek).

De socialistische reacties kwamen van Lange en mmm, 'k weet de anderen niet meer.

Kallikles vindt in ieder geval dat Walras - als'k het goed herinner - het debat over de markten gewonnen had en dat Lange (alweer: als'k me niet vergis) daardoor het socialistische calculatiedebat gewonnen had. (Ook Schumpter vond, dacht ik, dat socialisme - gemeenschappelijk bezit van productiemiddelen - geen calculatieprobleem had.)

Kort samengevat is het Mises argument het volgende: hoe kan je derelatieve waarde van productiegoederen - arbeid, kapitaalproducten en arbeid - kennen, als je niet toelaat dat mensen, door middel van het instituut private eigendom, daarvoor mogen bieden om daarmee trachten de consumenten te dienen? Indien je toelaat dat er een markt is voor consumentengoederen - ik hoop dat je niet verbiedt da tmensen consumentenproducten onderling ruilen? - omdat dit de allocatie zou verbeteren, waarom zou dit dan niet zijn met productiegoederen?

Het Hayekiaanse argument is iets anders. (Aleja; er is een hele controvese of Hayek nu een 'ander' of een 'aanvullend' argument had, maar dat debat is niet interessant voor socialisten.) Die stelt dat de (relatieve) voorkeuren uit de samenleving constant veranderen, net zoals de particuliere omstandigheden, waardoor je een mechanisme nodig hebt om deze informatie zo snel mogelijk te verspreiden. Hayek vond dit het prijsmechanisme; omdat het dan helemaal niet nodig is dat er, bijvoorbeeld, een nieuwe oliebron is gevonden. Het enige wat van belang is, is dat je weet dat de prijs van olie is gedaald.

(Kort samengevat.)

Lijkt me redelijk eenvoudig Adrian. Gezien de werking van wat we de kruiskatalystische cycli noemen zien we dat het natuurlijke bewustzijnsproces of normale zelfontwikkelingslijnen deze trend volgen. Echter, wanneer maatschappelijk geen rekening wordt gehouden met de scharnierpunten die inherent in dit proces besloten liggen, zal je een vertekend beeld krijgen waardoor bovenstaande vragen vooral gericht zijn op een kwantitatieve uitbreiding. Er is op zich geen probleem met kwantiteit aangezien deze binnen de primaire behoeftebevrediging te begrijpen zijn. Net omwille van de niet erkenning van deze op zich natuurlijke en spontane ontwikkeling sluiten we anderen uit van wat we een gezonde economie kunnen noemen. Hierdoor ontstaat het op zich absurde idee dat consumptie en productie de drijfveer is, en wordt dan ook elke progressie in functie van het bovenstaande bewustzijnsproces gestagneerd. En dat leidt nu tot de zichtbare impasse waarover pseudo economen reciteren, het ene verhaaltje nog complexer dan het andere. En wat krijg je dan ? Vooral oeverloze en inhoudsloze slagzinnen waarvan je de ware toedracht helemaal niet kent, noch begrijpt omwille van de stagnatie en vernauwing van je gedachtepatroon dat je eigenhandig bekrachtigd. Het enige dat je nog rest is dwepen met allerhande termen om je staande te houden, voor de rest is het meelijwekkend maar toch voel je je heel wat. Negationisme is natuurlijk troef, dat spreekt voor zich. Gebruik je verstand eens een keertje, als je wil.

Wat een grap vermogen mag.