Democratie volgens LSP
 

" LSP is er voorstander van dat de bevolking effectief iets zou te zeggen hebben over alles. Vandaag stellen we vast dat een kleine minderheid in de samenleving alles voor het zeggen heeft. Die kleine minderheid heeft de wereld meegesleurd in een diepe economische crisis die miljoenen mensen in werkloosheid of armoede stort. Rond Amerikaanse steden duiken sloppenwijken en tentenkampen op als gevolg van deze crisis. Zolang de meerderheid van de bevolking niets te zeggen heeft over hoe en wat er wordt geproduceerd, zullen enkel de winsten van de kapitalisten en grote aandeelhouders van tel zijn.

LSP staat voor een socialistische democratie waarbij de meerderheid van de bevolking kan beslissen over alles wat de samenleving aanbelangt. Door de arbeidersvertegenwoordigers te onderwerpen aan permanente afzetbaarheid, moeten misbruiken worden voorkomen. De linkse socialisten menen verder dat arbeidersvertegenwoordigers moeten leven aan een gemiddeld arbeidersloon, zodat ze de impact van hun beslissingen zelf ook aan de lijve ondervinden.

Een dergelijke socialistische visie gaat regelrecht in tegen de huidige gang van zaken waarbij de parlementen dienst doen als praatbarakken, terwijl de echte beslissingen elders worden genomen: in de commandokamers van de multinationals en grote banken. "

De invoering van direct-democratische besluitvorming staat of valt met de modaliteiten.

Hier zijn zeven vragen die de partijen zouden moeten beantwoorden opdat men een reëel zicht zou kunnen krijgen op hun democratische intenties. Ik beperk me daarbij niet tot de bestuursniveau's waarvoor momenteel verkiezingen aankomen. De vragen betreffen de invoering van het bindend referendum op volksinitiatief (dus geen consultatieve volksraadplegingen of van bovenaf ingerichte plebiscieten).

1) Hoe denkt men het referendum op nationaal niveau in te voeren? Zal men het eenvoudig meerderheidsprincipe laten gelden of communautaire blokkeringsmechanismen inbouwen?

2) Zal men referendums toestaan over alle onderwerpen die tot het betreffende bestuursniveau horen of wil men referendums over bepaalde onderwerpen uitsluiten?

3) Welke procedure voorziet men voor de totstandkoming van de precieze vraagstelling?

4) Welke handtekeningdrempel heeft men in gedachten voor de verschillende bestuursniveau's?

5) Welke beperkingen wenst men eventueel op te leggen aan de wijze waarop de handtekeningen worden verzameld?

6) Wenst men een deelnamequorum op te leggen?

7) Wenst men een recall-procedure in te voeren voor leden van de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht?

Uw zeven vragen gaan alleen maar over referenda en zijn daarom absoluut geen graadmeter voor de 'reële' democratische intenties. Echte democratische intenties dient men te meten op basis van deze twee vragen:

* Welke toegang tot de massacommunicatiemiddelen krijgen de verschillende maatschappelijke groepen en strekkingen om aan het pubiele debat deel te nemen?

* Waarover kan de democratie beslissen? Welke bevoegdheden krijgt 'het volk'? Geldt democratie ook op economisch vlak, of blijft daar de almacht van het grootkapitaal gelden?

Deze vragen zijn veel fundamenteler en diepgaander dan uw modaliteitjes hoor. In die zin is het antwoord van de LSP veel democratischer dan al wat democratie.nu al heeft voortgebracht.

+ Wie mag bepalen wie er allemaal (de relevante) verschillende maatschappelijke groepen en strekkingen zijn?

het pubiele debat... :oops:

Noteer dat referenda zonder uitgesloten onderwerpen toelaten om over alles te beslissen, met inbegrip van de aangelegenheden vermeld achter de twee * hierboven.

Evenwel merk ik dat de LSP het heeft over 'arbeidersvertegenwoordigers', wat lijkt te suggereren dat men niet-arbeiders uit het wetgevend werk wenst uit te sluiten, wat erop neerkomt dat men de dictatuur van het proletariaat wenst in te voeren.

Dat hangt natuurlijk van je definitie van arbeider af.
Als ze daarmee bedoelen dat enkel diegenen die productief meebouwen aan de samenleving, ook mee mogen beslissen over de samenleving die ze opbouwen, laat dan die 'dictatuur van het proletariaat' maar komen.

Proletariër, aan u dan de taak:

1) om "productief meebouwen" te definiëren
en
2) om aan te geven hoe men (en vooral: wie) dan wel moet oordelen of persoon A al dan niet "productief meebouwt" en dus toegang krijgt tot de club der dictatoren.

Zonder die preciseringen blijft uw bewering hierboven een betekenisloze (en gevaarlijke) slogan.

Waarom zou iedereen over alles - inclusief dus iedereen - mogen, behoren en moeten beslissen?

Wat is daar de logica van?

Ik denk dat terzake geen logica voorhanden is. Het lijkt me zelfs onmogelijk, zo op het eerste zicht, omdat iedereen dan ook zou kunnen beslissen over de vraag wie mag/behoort/moet beslissen, zodat men in een circulus in probando lijkt te belanden.

Kan jij eerst eens uitleggen hoe je de twee sprongen kan maken?
de eerste sprong, van het beheer van de productiefactoren naar "alles"
tweede sprong, van "alles" naar iedereen.
Die logica zie ik niet zitten.

verkiezingen, heet zoiets.

'Arbeid' is ook een productiefactor. (Probeer maar eens te produceren zonder arbeid.) Gij zegt dat iedereen over de productiefactoren mag beslissen, dus dat is inclusief arbeid. Iedereen (of pakt 98% van de bevolking) heeft arbeid, i.e. over iedereen mag er beslist worden.

En als je over mensen hun eigen lichaam mag beslissen, beslis je over alles. Dat heet immers slavernij: die mensen hebben maar ruimte bij privilege van de beslissende unit.

Een foute voorstelling van de dictatuur van het proletariaat mijns inziens. Democratie staat voor het bestuur door het (hele) volk (brede betekenis). Geen uitsluiting, geen dictatuur in de moderne zin van het woord. In het historische debat (dat over de Russische Revolutie) dat betrekking had tot deze kwestie wist Rosa Luxemburg het als geen ander correcter te verwoorden (de Nederlandse vertaling mist de energie die vervat zit in het Duitse origineel en de Engels variant):