Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Garry
(Bericht 4076160)
Nee. Het stukje poëzie op zich is een zekerheid. Wat de interpretatie van de inhoud betreft doet er niet toe. Is heel iets anders dan het onderrichten van geloof.
|
Beiden hebben nochtans gemeenschappelijk dat je geen 'zekere' interpretatie kan aanreiken. Beiden verplichten de leerling/mens om zelf ook eens na te denken.
Citaat:
Met je geloof kun je terecht bij een of andere daar in gespecialiseerde club die daar een speciaal opgericht clubhuis (wat ze dan kerk of iets dergelijks noemen) voor heeft.
|
Je kan voor alles terecht in een clubhuis. Om te sporten, om taallessen te volgen of om met een computer te leren omgaan. Het is niet omdat iets op een andere plaats ook wordt onderwezen, dat je het daarom niet meer in een school hoeft te doen.
Bovendien houdt het bannen van religie uit andere sectoren dan de kerk ook enkele gevaren in: het gevaar op fundamentalisme wordt bvb groter, aangezien je als overheid veel minder een zicht hebt op wat er juist gezegd wordt. Een onderwijssysteem kan je zodanig inrichten dat het niet gericht is op het bestendigen van macht en onrecht. Naar de motieven van een kerk of van een doorsnee clubhuis heb je echter het raden.
Citaat:
Dat hoort niet thuis in een school. Als je gelooft in het katholieke geloof dan geloof je ook in de duivel. Dan kun je evengoed het Satanisme gaan onderwijzen. Waarom zou dat minder rechten hebben dan eender welk ander geloof.
|
Ik verwees dan ook naar godsdienstonderwijs en het onderwijs in niet-exacte wetenschappen in het algemeen. Aan de hand van welke methode (studie van literatuur en kunsten, godsdienstonderricht of zedenleer,...) dit zoeken naar een (in tegenstelling tot 'de') waarheid wordt bijgebracht is voor mij onbelangrijk. Wat voor mij belangrijk is, is dat de confrontatie met onzekerheden (en dus ook de uitnodiging om zelf na te denken) in de opleiding aanwezig is.
Citaat:
Voor dat soort onzin is binnen een leerprogramma geen tijd. Er zijn andere zaken te leren.
|
Dat soort onzin leert mensen al doende om zelf na te denken. Om zich bvb af te vragen of een bepaalde handeling binnen een bepaalde context te verantwoorden is. Het antwoord op zo'n vragen vereist per definitie nuance, net zoals de meeste maatschappelijke vraagstukken een genuanceerd antwoord vereisen. Zo'n antwoorden zijn per definitie persoonsgebonden en onderhevig aan persoonlijke reflectie.
Net zoals religie geen 'juist' of 'fout' antwoord hoeft te kennen, kennen ook vele maatschappelijke kwesties geen juist of fout antwoord. De toenemende kloof tussen rijk en arm is er zo bvb een. Moet daar iets aan gedaan worden en door wie moet dat dan eventueel gebeuren? Hoever moet men daarin gaan en hoe wordt rijkdom überhaupt gedefinieerd? Dit zijn maar enkele voorbeelden van vragen die je enkel kan (proberen te) beantwoorden als je afstapt van de idee dat alles bestaat uit zekerheden of dat er een juist of een fout antwoord mogelijk is. Dat er mensen zijn die dit reflecteren 'overbodig', 'onzinnig' of zelfs 'gevaarlijk' achten doet daar niets aan af.
De loutere presentatie van zekerheden creëert at best papegaaien. Je krijgt dan mensen die zoiets absurds gaan berekenen als de economische kost van bvb oorlog of verkeer en dit enkel kunnen uitdrukken in geld. Echter: een verkeersdode brengt niet alleen financieel verlies met zich mee, het berokkent ook een ravage op emotioneel vlak. Zo'n factoren moeten (m.i.) per definitie in het verkeersbeleid opgenomen zijn. |
