Ik voel me hoe langer hoe meer een tweederangsburger in dit land...
Ik krijg steeds meer het gevoel dat men het liefste heeft dat ik gewoon ga werken, m'n belastingen betaal en liefst zo snel mogelijk na mijn pensioen sterf.
Ik stel toch vast dat (zo goed als) iedereen zijn hart vasthoudt voor de superboetes, maar tegelijkertijd zie ik dat men in bepaalde wijken nog altijd zijn zin doet in het verkeer. Daar ligt men niet wakker van de politie en nog minder van boetes. De politie komt er toch niet...
Als ik tien minuten verkeerd geparkeerd sta heb ik gegarandeerd prijs, maar aan de moskee, waar ze �*lle dagen met verschillende auto's verkeerd staan, daar wordt gewoon voorbijgereden...

Ik kan dit jaar weer naar de belastingen gaan omdat ik een zeer bescheiden bedragje terug moet trekken, en moet dus alles gaan bewijzen en voorleggen, doe ik dit niet; 'dag met het handje naar mijn centjes'
Aan de andere kant zie ik dan gasten die voor een zwaar crimineel feit twee jaar moeten zitten en die lopen na een jaar al terug rond... Ik vind dat ik in vergelijking wel zwaarder word gestraft (ik heb namelijk geen crim.feit gepleegd)

Als ik durf zeggen dat er teveel vreemdelingen zijn, ben ik een achterlijke kinkel, als ik op een foute partij stem, breng ik een proteststem uit...

Uiteindelijk he, wat ik denk, voel of beleef, maakt onze politiekers niks uit.
Zolang hun zakje maar gevuld wordt.

Ik vraag me echt af wat er nog moet gebeuren...
Hopelijk gaat die éne partij nog 's flink vooruit, misschien dat ze 't dan beseffen... :evil: