Europees medialandschap
 

Wat zou u graag zien veranderen in het Europees medialandschap of is het goed zoals het is?

Persoonlijk vind ik dat de klassieke media die op het grote publiek gericht zijn - van kranten tot tv-zenders - nauwelijks of geen aandacht besteden aan de Europese politieke actualiteit. Zelfs niet in deze pre-verkiezingstijd.
Ik neem aan dat u dat ook vindt, Saïd.

Denk jij dat de politici met een Europees mandaat zich genoeg inspannen om die mediastilte te doorbreken?

Ik veronderstel (neen, ik weet) dat jij niet stil zit als Europees parlementslid, maar zou je niet, samen met jouw talentrijke collega Anne Van Lancker, bij de sp.a-top kunnen aandringen op een performante communicatiedienst die zich ter attentie van het Vlaamse thuispubliek inspant om de Europese thema's warm te houden en jullie inspanningen in Straatsburg en Brussel bij de mensen te brengen, nu en ook na de verkiezingen?

Dan zou die communicatiedienst tegelijk ook onder de aandacht kunnen brengen welke politieke stromingen in Europa een sociaal rechtvaardige maatschappij nastreven en welke stromingen (ik denk bijvoorbeeld aan de rechtse EVP van Wilfried Martens en Silvio Berlusconi) elk sociaal beleid dwarsbomen.
De Vlaamse kiezer is immers te weinig op de hoogte van de kwalijke gevolgen van een mogelijke stem aan een of andere EVP-aanhanger. Anders is het niet te verklaren dat bijvoorbeeld een Dehaene nog zoveel succes heeft bij ACV'ers en ACW'ers. Maar ik hoop dat ik mij vergis. Of dat de media zich nog herpakken tijdens de kleine 4 weken die ons nog scheiden van 7 juni.

Dag Johan,

Het klopt dat ons probleem vooral is dat de media te weinig aandacht hebben voor Europa. Men zegt wel eens dat 70% van onze nationale en Vlaamse wetten van Europese oorsprong is, maar daar merk ik niet veel van op tv of in de kranten ;-)
Ook wij moeten als Europese parlementsleden veel creatiever proberen te communiceren. Zo heb ik begin februari de 'courier challenge' georganiseerd. Ik heb toen 5 jonge duo's op pad gestuurd naar Londen, Barcelona, Stockholm, Tallinn (en een duo uit Tallinnn naar Brussel). Gedurende een hele week hebben zij aan de hand van inteviews, filmpjes, blogs en fotoreportages een beeld gegeven van hoe ze daar omgaan met stedelijke mobiliteit (zijn de mensen tevreden over het openbaar vervoer? wat zijn de toekomstplannen? welke originele projecten lopen er zoal?). Via een aparte website en via facebook hebben heel wat mensen die avonturen kunnen volgen. het hele idee was om aan te tonen dat ook een thema zoals stedelijke mobiliteit een Europese dimensie heeft en dat we bijvoorbeeld een systeem zouden moeten ontwikkelen voor de uitwisseling van goede ideeën zodat we van elkaar kunnen leren om files te bestrijden of een meer duurzaam transportsysteem op poten te zetten.

Groetjes

Said

Ik had de vraag bewust vaag gesteld omdat ik graag wou weten of mijn bezorgdheid ivm de media in Europa een discussiepunt vormt binnen politieke partijen. Ik zie Europa ongeveer 20 jaar nu van buitenaf, en ik merk een teloorgang van de diversiteit en objectiviteit in de media in heel het continent. Wat vrije pers was lijkt me meer en meer propaganda. Ik heb het hier dan in de eerste plaats over het 'internationaal' nieuws. Dit heeft m.i. zeer nadelige gevolgen op lange termijn voor de positie van Europa in de wereld, daarnaast is het natuurlijk een aanslag op onze vrijheid.

Dat de Europese pers meer natieoverschrijdend bericht zou een goede zaak zijn, maar heeft weinig te maken met de essentie van het probleem dat ik zie.

In hoeverre is de Europese pers in Europese handen? In hoeverre vertegenwoordigt de pers 'de bevolking'? Kan de pers gedemocratizeerd worden? Wie bepaald de agenda van het internationaal nieuws in de Europese media?...

Mijn mening: Dat de overheid stopt te reguleren wat we wel en niet kunnen zien.

Dan beginnen de corporaties te reguleren wat we wel en niet kunnen zien.

Maar... corporaties vallen of staan bij de gratie van het volk. Harmonie!

Nee. Corporaties kunnen ook bepalen wat het leuk leuk vindt.

Reclame. Een van de veel manieren waarop corporatieleiders Magick gebruiken.

Uiteindelijk zullen mensen bij het horen van alle geluiden daar zelf wel hun beslissing over kunnen maken. Politici laten bepalen wat we wel en niet mogen zien is heel naïef, dat soort groepen hebben allemaal hun eigen belangen. De mensen hun eigen hand in de markt laten steken werkt beter dan dat via de overheid te doen. Alsof politici, of iemand anders dan ook, geschikt is te bepalen wat goed voor iedereen is. De illegaliteit van drugs zou voor u toch genoeg moeten zijn om u dat te doen inzien.

Dat is een even naief als denken dat politici hun taak zullen doen, dat denken dat mensen "wel rationeel" zijn.

Bekijk de wereld eens uit een niet-liberaal kader. Je zal zien hoe reclame werkt, en dat de "vrije" keuze eigenlijk keuze is binnen een zeer smal spectrum.

Dat mensen zich kunnen informeren en rationeel kiezen, is een naieve gedachte, daar liberalen geen rekening houden met paradigmavorming en invloeden.


Je gaat mij bijvoorbeeld niet, maar dan ook echt niet vertellen dat de magerzucht van de meisjes van vandaag "rationele vrije keuze" is.

Ik ben me best bewust van het feit dat reclame een vorm van propaganda is. Mensen zijn irrationeel, dat klopt. Maar de vrije markt staat helemaal open voor correctie. Wanneer een corporatie mensen schade doet, zal het wegkwijnen bij de gratie van het volk. Een overheid houdt bedrijfsgeheimen geheim en redt de bedrijven als ze in nood zitten via bailouts.

Het praktijk bewijst jou het tegendeel.

In sommige gevallen kan een corporatie mensen schade doen, dit verkopen als iets goed, en juist gewild zijn door de mensen.

Een concreet voorbeeld is de magerzuchtindustrie. Je moet eens kijken naar een speelgoedcatalogus, dan naar TV, dan naar de vermageringskuren.

Het lijkt op vrije keuze. Maar het is anders. Meisjes groeien op en zien op tv magere meisjes. Ze horen dat het zo hoort, en denken dat ze te dik zijn. Immers: op tv is alles kleurrijker, is alles mooier en is alles een beetje als de Platonische idee.
Zo willen ze mager zijn. Meer zelfs: in bushaltes, op dezelfde teeveel, en elders komen ze producten en diensten tegen die ervoor zorgen dat men vermagert.
Ze beginnen hun gewicht als een ziekte te zien die moet worden bestreden. Ze vinden het perfect normaal, en gaan er helemaal voor.
Met als resultaat krijg je een feedback loop, meer vraag -> meer aanbod -> meer vraag -> meer aanbod, ad nauseam.
Want de media zien dat mensen liever magere meisjes zien, en geven magere meisjes. Zo krijg je een vicieuze cirkel die niet langer doorbroken kan worden.

En vertel mij aub niet dat een meisje de vrijheid heeft om niet mee te doen aan het gedoe. Wederom: passieve macht, en dergelijke. Uit zo'n cirkel stappen is vaak enorm moeilijk omdat mensen niks anders kennen, want hun wereld is gemaakt door de reclameposters.

Nonsens. In het land met de meeste persvrijheid is het meeste overgewicht.

Nog meer van dat: aspartam, snelvoedingsketens, Cola, anti-depressiva, ...

Haalde ik ook net aan. Fastfood doet mensen wel degelijk een pak kwaad, is duur, is niet lekker. Toch blijven de corporaties?

Ga je trouwens ontkennen wat ik net vertelde over magerzucht? Kom je wel buiten, praat je wel eens met meisjes?

Fastfood is integendeel erg goedkoop, is slecht voor je, maar toch kiezen mensen ervoor. Waarom? Omdat het makkelijk en snel is. Ik heb ook niet altijd tijd om in een restaurant iets te halen wil ik op tijd weer op de collegebanken zitten.

Roken is ook slecht voor je, en wordt geboycot door de anti-rokers maffia en de overheid. Toch blijven mensen onverminderd doorpaffen. Waarom? De omgeving beïnvloed mensen, en pas in veel mindere mate de televisie. Mensen die televisie kijken en ernaar handelen komen er snel genoeg achter dat televisie niet realiteit is.
Dat dat ligt aan de corporaties is echt onzin. Meisjes hebben een ingebouwde onzekerheid die vooral door de mensen om hen heen beïnvloed wordt.

Er is beter eten dat goedkoper en sneller is dan McDo.


Enneuh, ik heb je net een mechanisme beschreven van hoe het werkt, waarom het komt dat meisjes mager willen zijn. Waarom denk je dat de druk "om hen heen" de mensen beinvloedt?

Er is overigens onder de jongens waarmee ik heb gepraat consensus dat een te mager meisje zelden mooi is, en de meeste jongens die ik ken vinden meisjes die zichzelf te dik vinden, goed of soms zelfs te mager.
Passieve macht: het meisje denkt dat ze toch te dik wordt gezien.

Wie, o wie denk je dat de rolmodellen zijn? Vooral bij meisjes. Het zijn de vrouwen die als het epitoom van schoonheid worden gezien, zijnde de uitgehongerde planken die op tv komen.
Volg die evoluties eens een beetje. En ontkracht mijn stelling maar. Als er ergens iets ontstaat, is er een triggerend mechanisme. Ik heb je net eentje beschreven.
Ontkracht ze, of beschrijf een andere.

Het is sinds een paar decennia dat de magerzucht toesloeg.

U beschrijft een verondersteld probleem, het is aan u om te bewijzen dat het aan de media ligt. In alle culturen, ook die zonder media, bestaan vaak afschuwelijke rolmodellen, waar mensen door het slijk gaan om het ideaal te bereiken. Bijvoorbeeld de Griekse mannen die hun lichaamshaar met olijfolie en steen eraf schraapten, het dragen van corsetten door vrouwen waar soms zelfs de verwijdering van een rib aan te pas kwam, of het voetenbinden door de Chinezen. Met andere woorden, al ruim voor de komst van de media waren dit soort problemen er. Wij zijn de media. De media is er dankzij ons, en voor ons. En omdat wij niet weten wat goed voor ons is zit er altijd een kloof(je) tussen het aanbod en de steeds veranderende vraag.

Wij zijn de media niet. De media zijn de media. Er bestaat een relatie, maar dat democratiseren is slechts een holle leuze.


Enneuh, ik heb net een mechanisme beschreven volgens welk de beinvloeding geschiedt. Wat wil je nog? Statistisch onderzoek (naar mijn mening vaak een te vaag, suggestief en onnauwkeurig middel)?

De rolmodellen van vroeger waren net hetzelfde als de rolmodellen van nu. Alleen zijn ze nu veel sterker, veel ondoordringbaarder, veel totaler.