Afschaffen burgerlijk huwelijk
 

Een artikeltje vandaag in het nieuwsblad, deed me goesting krijgen om één van mijn stokpaardjes nog eens boven te halen.

Eerst de link van het artikel: http://www.nieuwsblad.be/Article/Det...leID=GIE2A4SQM

Wat is het probleem?

De overheid verbindt heel wat voordelen aan gehuwde mensen, maar ook wat nadelen (samenvoegen van belastingen ...).
Het is dus nogal logisch dat de mensen tussen die voor- en nadelen gaan beginnen shoppen.
Vooral in zaken zoals werkloosheid en aanverwanten.
Pertang: de bijdragen tot die sistemen zijn, via de periodes dat je werkt, wel degelijk individueel.

We zouden kunnen een hipotese opbouwen: twee gelijkaardige echtparen, de ene echter na 20 jaar gescheiden, komen beiden in de patatten, en wat blijkt:
de echtgescheidenen trekken beiden hun deel individueel;
zij die gehuwd bleven trekken veel minder.

En op moreel vlak: wat heeft de staat nu te maken of je gehuwd, samenwonend, levend in vrije liefde, lat-relasie ....
Wezen we eerlijk: mocht het sisteem van het burgerlijk huwelijk nu nog niet bestaan, en men wou het invoeren: iedereen zou roepen "wat een inmenging in het privé-leven". De kommissie "praaivesie" zou het afschieten.


Natuurlijk zou niks je beletten om toch te huwen, vb. voor een kerk, of vb. voor een evenementenburo ....
maar de staat ziet jouw als individu, zowel op het vlak van je solidaire bijdragen, als op het vlak van je solidaire rechten.

allez, breng maar argumenten pro en kontra aan aub

In principe akkoord , maar wat met het erfenisrecht ? Een vrouw ( of man ) met wie je gewoon samenwoont, is geen rechtstreekse erfgenaam, een echtgeno(o)t(e) wel .

Als twee jonge mensen beslissen van nog niet te gaan trouwen, maar wel samen te wonen, dan spreken ze toch sommige dingen al af; vb. gezamenlijke bankrekening voor gezamenlijke kosten ...
soms komt er dan een kind, en dan wordt er al wat verder afgesproken; vb. levensverzekering die dient om die kleine groot te brengen tot en met zijn studiekosten ... en de wet voorziet iets als reservataire erfgenaam
koop je een huis tesamen, dan zorgt de overlijdensdekking zo al voor 't een en 't ander
wel, op een bepaald ogenblik beslis je een briefje op te stellen wie met je dingen mag gaan lopen, als jij je pijp uitklopt


Als twee oudere mensen beslissen van iets samen te doen, dan kan dat wat ingewikkelder liggen, maar oudere mensen kunnen al eens vrienden hebben die er het loodje bijgelegd hebben, waardoor men beseft dat iets regelen belangrijk kan zijn ....

Afijn, allemaal kleine moeite dus.
Ge gaat toch geen testament wijzigen na een éénnachtstandje ook niet ...

Dus erfenis blijft een probleem want de belastingen op een erfenis van derden zijn veel hoger dan die van familie of gehuwde.

Het huwelijk op zich is al een achterhaald instituut.

Het huwelijk gewoon later bestaan. Of het nu voorbijgestreefd is of niet, maakt weinig uit. Sommige mensen wegen immers niet af, maar beschouwen zo'n huwelijk nog steeds als een feestelijke gebeurtenis, eentje die niet vervangen kan worden door een evenementenbureau.

Het bestaan van juridische ongelijkheden zou overigens geen reden mogen zijn voor het afschaffen van een huwelijk. Laat die traditie en pas gewoon de rest van de wetgeving aan. Geef bvb samenwonenden dezelfde rechten als gehuwden.

Klinkt ook goed. Het huwelijk zal inderdaad vanzelf wel afsterven.

Ik denk niet dat er veel tegenstand zal zijn om de samenwonenden dezelfde rechten te geven.

Het "probleem" is dat het sociale systeem gebaseerd was op gehuwde mensen, waarbij slechts één partner werkte.
Men heeft gewoonweg nagelaten om de uitkeringen mee aan te passen aan de huidige maatschappelijke normen.

Als je als éénverdiener zonder werk valt en je gezin moet onderhouden, was het belangrijk om die mensen wat meer te geven in geval ze nog anderen mee moesten onderhouden.

Maar ik ga volledig akkoord: als men werkt wordt er géén rekening gehouden met het aantal personen die je daar VRIJWILLIG van wil onderhouden, dus zie ik ook niet waarom men bij de uitkeringen daar rekening mee moet houden.

Ik lees dt een hier toevallig voorbijvliegende azielige zoeker hier op het OCMW 1100 euro krijgt als hij aanvaard werd, waarbij hij in exact hetzelfde straatje zit als iemand die 30jaar braafjes heeft afgedragen, maar door ziekte niet meer in staat is om te werken.

In feite moet men eens een zeer gegronde BASISbeschouwing gaan maken en zien welke uitkeringen nodig zijn en welke moeten worden aangepast.

Waarom krijgen tweeverdieners slechts één normale dop en één halve dop?

(trouwens: je hoeft helemaal niet "gehuwd" te zijn om als "samenwonenden" te worden beschouwd. Twee doodvreemde roommates in één appartement krijgen ook minder als ze beiden hetzelfde adres hebben! Net alsof ze dan ook maar een gezamenlijke portemonnaie hebben!

Als eens bij stilgestaan dat alleenstaande invaliden of arbeidsongeschikte personen er zelfs niet aan mogen dénken om een nieuwe relatie aan te gaan en samen te gaan wonen, want dan verliezen ze een deel van hun invaliditeitsuitkering! sociaal noemen ze dat!

Het burgerlijk huwelijk is een kontrakt afsluiten. En Nederland zijn er twee standaard-versies: met of zonder huwelijkse voorwaarden. Maar een ieder kan daar buiten treden en een ander huwelijkskontrakt op laten maken zolang het daarin bepaalde maar niet in strijd is met de wet. Dit heet een notarieele trouw-acte.
Dacht je echt dat een huwelijk van koninklijke personen op standaard manier (gemeenschap van goederen b.v.) gebeurt? Wel nee, dat is een notarieele acte.

Eén pennetrek in de wetgeving lost dat op.

Er zijn (nog steeds) mensen die geen bal belang hechten aan het burgerlijk huwelijk, en alleen het kerkelijk huwelijk erkennen als levensbron voor hun 'k weet niet wat (ik ben geen pastoorstaal gewoon).
Het woord evenementenburo heb ik arbitrair en een beetje provoserend gekozen. Maar waarom zou ik vb. niet mogen "gehuwd" worden door de voorzitter van mijn motoklub, als mijn buur mag "gehuwd" worden door de pastoor, mijn kollega door de imam en mijn vriendin door de ambtenaar die het samenlevingskontrakt akteert?

"Ernstge" kontrakten sluit je best af met de goede raad van een professioneel, natuurlijk.
Zelfs al mag testaankoop een modelkontrakt maken, dat voldoende zal zijn voor gewone mensen met gewone bezittingen edm.


Het juridisch kader waarin wij ons begeven, moet zo simpel mogelijk zijn; moet zich zo weinig als mogelijk bemoeien met ons privé-leven; moet zoveel als mogelijk "scheiding van kerk en staat" in zich dragen; ...

In jouw hipotese: vanaf wanneer ben je samenwonende ?
En nog belangrijker: waarom hebben lat-relasies meer rechten, vb. beiden hogere werkloosheid ...
waarom moet een bejaarde weduwnaar angstvallig zijn nieuwe relasie verborgen houden, uit schrik om zijn sosiale huur te zien stijgen met enkele 100'den €'s ?


Ja ja, mijn leidmotief is "kiss"
Keep It Simpel (en seksie).

Dit is er al: een samenlevingscontract

Nee. Een samenlevingscontract geeft bijvoorbeeld op het vlak van erfrecht niet dezelfde voordelen als het huwelijk.

Tuurlijk.
Alleen het kerkelijk huwelijk is euuwig bindend.

Al de rest is brol.

Het bestaan van vermeende misbruiken zal toch geen argument zijn mag ik hopen.
Indien die mannen van de motorclub ook een traditie van enkele honderden jaren kunnen voorleggen, of op een andere manier erkend worden als sacraal of wat dan ook door een substantieel deel van de bevolking, dan mogen die mannen voor mijn part ook hun vorm van huwelijk afsluiten. U ziet: het hoeft niet discriminatoir.
U gelooft niet dat mensen die huwen goed ingelicht zijn? U vermoedt dat mensen die huwen daar nogal lichtzinnig mee omspringen? En daar moet een staat over waken?
Zelfs moesten huwelijken nogal lichtzinnig afgesloten worden, dan nog is er geen probleem of kan je er een makkelijkere oplossing voor bedenken. Momenteel kan je enkel voor de kerk trouwen als je ook voor de overheid trouwt. Indien u gelooft dat huwelijken nogal lichtzinnig afgesloten worden en er overheidscontrole nodig is: voeg een of andere vorm van informering of controle toe aan dat formele huwelijk, en laat de kerkelijke variant voor wat het is.
Hier ging het je natuurlijk om. Een eenheidsworst van samenwonenden propageren onder de noemer: het moet zo simpel mogelijk... Erg doorzichtig antiklerikalisme als je het mij vraagt. Immers: een volledige gelijkschakeling van het juridische statuut tussen samenwonenden en gehuwden is juridisch erg simpel. Het enige verschil dat er dan nog bestaat is de sacraal ervaren context rond het huwelijk. Ik mag aannemen dat 'de mensen' dat nog wel zullen begrijpen?

Wat betreft de rest van je betoog, daar zit wel erg weinig coherentie in. Je zegt dat er zo weinig mogelijk juridische inbreng mag zijn in je privéleven. Om te beginnen ken ik geen voorbeelden waarbij het huwelijk een inmenging is in je eigen privé-leven. Komt de pastoor bij jullie nog binnen om uw privéleven te bespreken? Of de burgemeester? De juridische inbreng in je leven noemen we anderzijds het wetgevend kader. Dat wetgevend kader geeft je een massa rechten (o.m. fiscaal en erfelijk) die ik niet als een inbreuk ervaar op mijn privéleven...

En wat die ouwe dooddoener 'scheiding tussen kerk en staat' daar moest komen doen was me ook niet echt duidelijk. Waar precies zie je een conflict in die scheiding?
Je bent samenwonende wanneer je voldoet aan de juridische omschrijving van dat begrip. Ik ben er uiteraard wel voor gewonnen dat er zo weinig mogelijk beperkingen op samenwonen gelegd worden.
Ik pleit ervoor om hun rechten gelijk te trekken en dit soort van ongelijkheden dus weg te werken.
Als die nieuwe liefde bij de weduwnaar inwoont dan lijkt het me evident dat zij ook gezien wordt als een onderdeel van dat nieuw samengestelde gezin. Indien niet: dan zit je al snel op de rand van de fraude.
Ik ben er daarentegen van overtuigd dat mensen het niet-juridische verschil tussen een huwelijk en een samenwoningscontract wel zullen erkennen. Het laten bestaan van dat huwelijk is dan gewoon een vorm van dienstverlening aan zij die nog willen huwen.

mvg,

Andy

Ik zou er eigenlijk wel voor te vinden zijn om het burgerlijk 'huwelijk' als zodanig af te schaffen en te vervangen door 'geregistreerd partnerschap'. Dat laatste zou dan een gewoon contract zijn, gesloten tussen twee (of meerdere, cf. kloosterordes etc.) personen, waarin o.a. de eigendommen worden geregeld. Een dergelijk contract zou eenvoudig opzegbaar moeten zijn, hetzij in geval van onderlinge overeenkomst, hetzij na na een tussenkomst van de 'familierechter', waarbij de procedure eenvoudig, snel en goedkoop zou moeten zijn.

Aan dat 'geregistreerd partnerschap' mogen gerust enkele wettelijke voordelen verbonden zijn (cf. erfrecht), die ongeregistreerd samenwonenden niet krijgen. Ook een must: kinderen die binnen een geregistreerd partnerschap (tussen twee personen) worden geboren, worden ook meteen erkend als kinderen van die ouders (ongeacht het geslacht van die ouders).

Voor wie prijs stelt op de huwelijkstraditie: geen probleem: de kerk krijgt wat mij betreft carte blanche. Geregistreerd partnerschap zou dan ook geen voorwaarde zijn om een huwelijk te mogen sluiten. De staat hoeft zich niet in te laten met een eredienst en vice versa.

Probleem: wat met sociale uitkeringen? Het is duidelijk dat een alleenstaande niet kan genieten van een aantal 'schaalvoordelen' waar samenwonenden wel kunnen van genieten. Alleenstaanden en samenwonenden evenveel steun toestoppen, vind ik dan ook niet correct. Een verschil mag er dus best zijn, alleen moeten ook de criteria eens herdacht worden om een objectiever onderscheid te kunnen maken tussen samenwonenden en niet-samenwonenden. Een concreet voorstel kan ik niet zo gauw bedenken.

Het burgerlijk huwelijk zou zelfs de enige vorm mogen zijn waarbij je voordelen haalt.
Maar het zou op een andere manier moeten tot stand kunnen komen.

En elk koppel dat kinderen heeft zou automatische gehuwd moeten verklaard worden.
Maar het echtscheiden zou veel moeilijker moeten gemaakt worden, met dure kosten voor deze die zich niet aan de huwelijkswetten houd.

Want een huwelijk is een overeenkomst om samen aan de toekomst van kinderen te werken en een toegeven dat men zichzelf naar een tweede of derde plaats verhuist ten voordelen van de gezamenlijke kinderen.

Hier hebben kerk nog geloof ook maar iets mee te maken.

Maar je had veel beter de discussie opgestart met de vraag hoe we de ongelijkheid tussen gehuwden en samenwonende en alleenstaande moeten aanpakken.

Of nog beter gezegd en geschreven, de discriminatie van de gehuwde en samenwonende en alleenstaanden.

Actueel is de waarde van het burgerlijk huwelijk, net zoals iedere wettelijk geregelde samenlevingsvorm, niet meer dan een soort tweezakkerij.

Voor de niet-zelfstandige vrouw is het het burgerlijk huwelijk een garantie tot bescherming. Desnoods moeten kinderen er worden bijgesleurd in geval van twist, ondanks de gelijkwaardigheid.

Voor de man is het de zekerheid dat er steeds iemand beschikbaar is.

Wat niet belet dat het samen zeer leuk kan zijn.

Vermeende misbruiken ? Laat me niet lachen hé.

Maar toch zijn die niet rechtstreeks de reden van mijn mening omtrent het burgerlijk huwelijk.

Waar ik eigenlijk in de huidige situasie het meest problemen mee heb, is de noodzakelijke kontrole van de staat, om te zien of je niet frodeert met je situasie als alleenstaande of samenwonende.
Die kontrole is zo praaivesie-schendend, dat je ze beter afschaft ...



Ik moet je heeel erg teleurstellen, maar mensen van de motorklub met slechts één uur tradisie van elementair bestaan, mogen in de huidige wetgeving zo'n seremonies inrichten.
En de juridische gevolgen van "hun" huwelijk zijn evenwaardig aan dat huwelijk van jouw pastoor, dominee, scientology, tovenaar ...







En dan ? Maakt dat een verschil uit met de argumenten die in deze draad al zijn aangebracht door medeforummers of door mezelf ?

Zou je het stout vinden, en zonder echte argumenten, van mijnentwege, mocht ik je beschuldigen van te willen gebruik maken van de wetgeving, om mensen te kanalizeren naar kerken en moskees ?


ps Raar toch. Wie waren in de tijd van Napoleon, toen hij het burgerlijk huwelijk uitvond en oplegde, de grootste tegenstanders ervan ? Juist, de klerus en de kaloten. En nu lijkt het erop dat sommigen van hen een ander gedacht gekregen hebben.