Groen en regularisaties
 

Oordeelt Groen niet teveel op basis van emoties en naïviteit m.b.t. deze materie i.p.v. op basis van rede en gezond verstand? Zoiets als “ die arme mensen moeten we toch opvangen en een verblijfsvergunning geven” zonder verder na te denken bij de gevolgen later; hoe ze zich later in de maatschappij gaan handhaven (werk ) en hoe de financiering van deze mensen gebeurt (uitkeringen).

Groen lijkt altijd uit te gaan van de slachtoffersituatie van deze mensen en lijkt niet stil te staan bij de mogelijkheid tot misbruik en fraude. Om één voorbeeld te geven; thans proberen sommige asielzoekers onterecht op basis van medische redenen geregulariseerd te worden door de procedure op alle mogelijke sluwe manieren zo lang mogelijk te rekken.

Wat zijn de gevolgen van de vorige regularisatiegolf voor de betrokkenen? Hoe stellen zij het nu? Hoeveel procent van hen is actief op de arbeidsmarkt? Een kwart van de leeflonen van het Antwerpse OCMW gaat vb naar geregulariseerde asielzoekers. Is het niet cruciaal eerst eens daarbij stil te staan voor men pleit voor nieuwe regularisaties?