De kerk en kinderwens
 

Ik zit al een tijdje met een vraag:

De kerk verbiedt abortus, euthanasie,...ingrijpen in het leven dus. Maar wat als een koppel nu problemen heeft om kinderen te krijgen. En de oplossing ligt in de medische wereld: IVF, hormonenkuren,...

Mag dit van de kerk? Uiteindelijk is dat toch ook ergens ingrijpen in het leven van het "toekomstige" kind...en wat als een koppel nu ineens merkt dat het niet vlot gaat, mogen ze dan testen laten doen? Hoe ver mogen die koppels gaan? Hoe staat de kerk tegenover alle nieuwe technieken om een onvervulde kinderwens te bevredigen...

En nu we toch bezig zijn: hoe staat de Islam daar tegenover?

Goeie vraag!
Hier al een indicatie wb de Katholieke Kerk:
http://www.katholieknederland.nl/act...FJaar2008.html

Het uitgangspunt van de Kerk is dat een embryo volwaardig leven is.

In de Islam ligt het iets genuanceerder. De Islam verbiedt kunstmatige bevruchting, wanneer de donor van het zaad een ander is dan de echtgenoot. IVF is dus toegestaan als er geen eicel of zaadceldonatie bij te pas komt.
Hier meer info
http://www.ivfsurrogacy.com/ivf/ivfnislam.htm

Dus eigenlijk kan ik afleiden dat de Kerk er geen antwoord op geeft, want uiteindelijk is een bevruchting op niet natuurlijke wijze en een embryo iets verschillend...hoewel ze wel tegen IVF zijn (staat toch wel redelijk letterlijk in die tekst), maar dat zetten ze op dezelfde lijn als klonen? Vreemd...

mmm, nee, 't is logisch (in hun retoriek, hé). Een embryo is volwaardig leven en daar mag niet mee gekloot worden. Noch klonen, noch in proefbuisjes steken.
Nu, bekijk het toch maar in een bredere context. De Kerk probeert met zulke uitspraken vaak een ethisch tegengewicht te vormen tegen ongebreidelde wetenschappelijke vooruitgang. Hun gewicht in de schaal is miniem in onze maatschappij. Ik denk niet dat er veel kinderloze koppels IVF zullen laten omdat de Kerk ertegen is. Maar hun 'verbod' geeft wel voeding tot een ethisch debat en mag dus wel gehoord worden.

Als ervaringsdeskundige qua IVF stel ik vast dat er inderdaad nauwelijks ruimte is voor een ethisch benadering. Er zitten nog embryo's in de frigo, en je krijgt een papier met daarop de keuze: vernietigen, schenken aan de wetenschap of schenken aan een ander koppel. Da's een keuze die je binnen je relatie moet maken, maar enige raad van buitenaf is er nauwelijks. Ik moet natuurlijk niet bij de pastoor gaan aankloppen, maar het uitgangspunt van de Kerk 'een embryo is een volwaardig leven' geeft stof tot nadenken en kan bepaalde argumenten stofferen en je mening doen vormen, in welke richting ook.

Ik deel bv de mening van de KK dat een embryo niet zomaar een hoop cellen is maar een volwaardige levensvorm. Daarom ben ik nog niet tegen abortus en IVF, maar het nuanceert wel mijn pro-standpunten.

De Islam staat net als andere religies open voor kinderwens. Een IVF toepassing is geen probleem zolang het zaad van haar eigen man is. Indien de islamitische vrouw onvruchtbaar is, kan en mag zij een eventueel kind van haar eigen religie adopteren. De uiteindelijke beslissing ligt bij haar man; hij neemt haar als vrouw uit liefde of hij laat zich scheiden. Wanneer haar man impotent is, kan met zijn toestemming zijn zaad via kunstmatige inseminatie in de baarmoeder gebracht worden. Op grond van impotentie kan zijn vrouw zich beroepen op echscheiding.
In het jodendom daarintegen zijn de voorwaarden rondom IVF en donorschap heel streng.
Dit alles staat vermeld in Avraham Steinberg's M.D. Encyclopedia of jewish medical ethics.

katho ziekenhuizen hanteren dit als leidraad : ivf mag, maar ze plaatsen alle goeie embryo's terug (geen vernietiging) en als er meerlingen zijn en er is een reductie nodig, worden de patienten doorverwezen naar een niet katho ziekenhuis (gebeurt veel in uz jette, patienten die van leuvense katho ziekenhuis komen)


in uz jette komen veel buitenlandse moslims en redelijk wat orthodoxe joden (die volgens de verpleegsters daar, geweldig stinken) dus blijkbaar mag het voor hun ook (die orthodoxe joodse mannen mogen volgens hun handleiding niet in een potje klaarkomen door masturbatie, wat ze wel mogen is "gemolken" worden met electro ejaculatie )

Ik verschiet er van dat er op dat vlak een onderscheid is tussen katholieke ziekenhuizen en andere...

Wat religieuzen van dit soort zaken vinden is niet van belang. Hun heilig boek biedt een inspiratie voor standpunten, maar is nog altijd een interpretatie. En zelfs als een heilig boek iets expliciet verbiedt of gebiedt, dan nog is dat voor ons geen reden om rekening mee te houden. Heilige boeken zijn niet verifieerbaar dus slechts geldig voor degenen die kiezen er in te geloven.

Het is maar of je er een rijstebrei van wil maken. Ik geloof dat je een verwarring maakt tussen de katholieke opvatting van het celibatair leven en een joodse en islamitische visie. Ik ga niet in op het woord "Heilig zijn" maar de ethiek of tewel de zedenleer. Het verschil tussen voorschriften van uit de Bijbel gezien en medische ethiek is; de religieuze voorschriften zijn aan mazen onderworpen en de medische ethiek niet. Dus als man en vrouw kinderen wensen op religieuse basis, dan moet de medische dit accepteren. Als een man en vrouw niet kiezen voor de "religieuse" ethiek, dan moeten zij hun verantwoording niet afschuiven op de religie maar op hun zelf. Immers de voorschriften op zaaddonorschap weegt in het jodendom zwaarder dan bij de Islam als in het Christendom. Daar staat de medische als kerkelijke en islamitische ethiek buiten omdat zij vrijgesteld zijn van bijna alle voorschriften uit de Torah. Als het gaat om intime zaken zoals bijvoorbeeld "masturberen in een potje," moet een zaak tussen man en vrouw blijven en dat hoeft hier niet besproken te worden.

Sorry, maar hier sla je de bal mis, hoor. Ook in katholieke ziekenhuizen (Leuven) plaatsen ze slechts één embryo terug en na veelvuldig mislukte pogingen, twee.

dus mijn bron die deze reducties uitvoerd voor katho ziekenhuizen liegt?