redwasp |
20 mei 2009 13:41 |
vrede,
ik kies er al sinds mijn veertien voor om geen hoofdletters te gebruiken in een zin. toen was dat omdat ik ongelofelijk onder de indruk was van de coninck's 'de lenige liefde', een bundel die ook volledig hoofdletterloos was. dat ik dit tot op vandaag volhoud, heeft ondertussen meer met gewoontevorming en met koppigheid te maken dan met die oorspronkelijke bewondering (die overigens op zich niet is afgenomen).
ik denk trouwens dat de echter puristen hier opgelucht adem mogen halen. als linkse jongen was ik indertijd volledig gewonnen voor de radicaal progressieve spelling. wie vandaag de dag een gruwel heeft van woorden als 'fantasties', 'radikaal', 'revolusjoneir' of 'forenzies' mag dus tevreden zijn dat ik die gewoonte alvast heb laten vallen.
zoals ik ergens anders al schreef, heb ik echter wel problemen met een andere vorm van taalverloedering. taal is het voertuig van de geest, woorden zijn de bakstenen waarmee we het huis van onze gedachten opbouwen. meer en meer mensen springen echter slordig met die bakstenen om, kleunen maar wat aan zonder ooit iets over bouwkunde te hebben geleerd.
zo erger ik me vaak aan slecht geassembleerde neologismen. woorden als 'workoholic' en 'digibeet' heb ik in een andere post al aangehaald. we kunnen tientallen andere voorbeelden vinden. het procédé is vrij eenvoudig. men neme twee woorden, hakt de eerste syllabes van het ene woord, de laatste van het andere en plakt deze samen. hierbij wordt men best niet gehinderd door enig besef van de betekenis van de oorspronkelijke woorden, of van hun etymologische genealogie. zo kan het dat betekenisloze suffixen als 'beet' of 'oholic' zonder de minste gêne achter de stammen 'work' en 'digi' worden geplakt. het feit dat zelfs 'digi' op zich geen volwaardige stam is (we spreken bijvoorbeeld niet over het digiale maar over het digitale tijdperk) maakt dit alles alleen nog erger.
we leggen ons echter best neer bij de evolutie van de taal zoals ze is. taal is niet ontstaan vanuit een commissie van grammatici, de belangrijkste evoluties werden door linguïsten enkel achteraf opgemerkt. gedurende een paar eeuwen evolueerde de taal min of meer volgens de regels die door taalkundigen werden opgelegd (zij hadden dan ook het monopolie op tekstproductie), pas onlangs werd het proces van tekstproductie radicaal gedemocratiseerd. een grotere vrijheid is daar een positief gevolg van. een verslapping van de regels jammer genoeg ook.
vrede,
redwasp
|