Een zwaarwichtig probleem ?
 

Inderdaad, The Money Illusion Syndrome leidt tot een zwaarwichtig probleem en het legt een hypotheek op de evolutie, de monetaire crisis is er dan ook niet voor niets. Aangezien de maatschappij zich laat ‘lijden’ door een virtuele geldmachine die geen economische logica meer herbergt zijn mensen het slachtoffer van een op hol geslagen machine, en dat alsof een initieel goedbedoeld monopolyspel ons dermate heeft gebiologeerd dat het de spelvreugde bederft. Vanuit deze vervormde kijk op economie zoeken we naar oplossingen binnen het kader van het gecreëerde spel waardoor nog slechts een intense strijd of oorlog een optie lijkt te zijn om ons hiervan bewust te worden. Nochtans, en daar ligt de taak van politiek bewuste mensen, zien we langs de andere kant dat er op zich geen problemen zijn. De stelling dat er ‘geen problemen’ zijn kan geuit worden door de eenvoudige (her)lezing van wetenschappelijk bestudeerde dynamieken die het ‘probleem’ niet zien in z’n negatieve hoedanigheid maar net als de logische uiting van de dynamiek zelf, en derhalve ‘normaal’ te noemen. Het alternatief is kwalitatief van een dergelijk niveau dat het niet kan begrepen worden binnen de huidig gehanteerde economische logica. Dit alternatief stelt bvb dat werkloosheid geen smet is maar net de vrucht van onze creativiteit, wat op zich ook logisch is. Maar ook hier wordt elke progressie in de kiem gesmoord door hetzelfde spel dat ons ooit een hoopvolle toekomst voorspelde maar nu als een kankergezwel onze maatschappij teistert. We interpelleren politiek hierover maar er heerst slechts stilte. Moeten of mogen we deze stilte percipiëren als een stilte voor de storm die we liefst in alle talen willen ontkennen, of is het een stilte die zich terdege beraad over wat wetenschap ons laat weten ? Hoe ook deze stilte ervaren wordt, het vertrouwen wordt er niet door gestimuleerd, jammer dus.

Natuurlijk staat de bewustzijnsevolutie, wanneer ze als verklarend principe gebruikt wordt, voor een aantal zwaarwegende moeilijkheden. Daarom hebben we een aantal basisprincipes nodig die zowel vooruitgang als terugval kunnen verklaren, het goede en het slechte nieuws, de positieve en de negatieve kanten van een evolutionaire stuwkracht die niettemin in mensen actief is als in de rest van de Natuur. Anders worden we geconfronteerd met de extreem bizarre situatie dat we een krachtige wig dwars door de Natuur slaan – alles wat niet menselijk is, is aan evolutie onderhevig, alles wat menselijk is niet. Wat zijn die principes die de culturele evolutie in een aanvaardbare vorm kunnen rehabiliteren en zo de mensheid kunnen herenigen met de rest van de Natuur, maar tegelijkertijd rekening houden met de positieve en de negatieve kanten van de ontvouwing van het bewustzijn ?

Ik geef U een praktisch voorbeeld in relatie tot punt ‘Het verschil tussen hiërarchie en een pathologische hiërarchie’ zoals opgenomen, zeer praktisch. In onze evolutie hebben we in de 17de eeuw het ‘Verlichtingstijdperk’ gekend, niet zozeer iets te maken met het ‘licht’ waarover de Kerk het heeft dan wel de ontdekking of ontvouwing (wat ook evolutie is) van allerhande technologische mogelijkheden, het industriële tijdperk. Deze mogelijkheden hebben ons uiteraard met een snel tempo allerhande materiële voordelen opgeleverd, dat zal niemand ontkennen. Gekoppeld aan de factor ‘winst’ werden we gestimuleerd tot nog meer creativiteit en zijn we beland in de maatschappij waarin we nu leven, geen probleem daarmee. Binnen de contouren en gedachtegang die eigen is aan dit tijdperk, konden we (met ups en downs ten individuele titel ervaren) spreken van een gezonde concurrentie, de wereld was relatief kleiner en grondstoffen schijnbaar onuitputtelijk. Nu, en dan komt het, wat initieel voortvarend en progressief is (wat het ook daadwerkelijk was) kan zich na verloop van tijd ontpoppen tot wat men een pathologische vorm van hetzefde wil noemen. Maw hetzelfde winstspelletje (vergelijkbaar met monopoly) kan zich uiten in een verwoestend spel en dat leidt tot allerhande spanningen binnen de maatschappij. En dat is dan ook een reden waarom deze monetaire crisis bestaat, begrijpt U?

Dat zal niemand ontkennen. Als een bank mijn spaargeld tot 10x toe mag uitlenen en er vervolgens mensen hun lening niet meer kunnen afbetalen, is het meer dan normaal dat het systeem onder druk komt te staan. Nu, dit systeem is uiteraard bijzonder creatief bedacht maar, en daar gaat het om, is inherent aan een gedachtegang die behoort tot een vorige periode in de menselijke evolutie en/of de dynamiek van het leven zelf dat in zichzelf evolueert. Zoals ik eerder trachtte te duiden is de factor ‘winst’ zowel een positieve kracht als een negatieve. Dit kunnen we doorzien door het spelen van een eenvoudig monopolyspel en als je hiertoe bereid bent kunnen we dat eens proberen. Dat het vertrouwen zoek raakt is ook meer dan begrijpelijk, ik kan bvb 20 jaar in een fabriek werken, leningen hebben om m’n huis af te betalen maar als men met een ruk dit alles afneemt zie ik 20 jaar arbeid in het niets verdwijnen, een mens wordt hier echt niet vrolijk van, dat weet ik zelfs uit soortgelijke en persoonlijke ervaringen. Als ik vervolgens hier en daar wat wetenschappelijk studiewerk nalees, dan lees ik ook dat bvb. globalisatie een natuurlijk proces is, bekroond met een Nobelprijs. Wanneer ik vervolgens politiek dingen hoor vertellen die helemaal niet laten vermoeden dat men hier enige notie van heeft, dan wordt dit vertrouwen in ‘het systeem’ nog meer op de proef gesteld. Anders gezegd, deze ‘mindere vrolijkheid’ zou zich kunnen groeperen waardoor een ware revolutie vanuit de onderbuik van de maatschappij stilaan opwelt. Wetende, en dat kan iedereen rustig nalezen, dat allerhande alternatieven beschikbaar zijn, maakt de zaak enkel des te schrijnender. Mag ik, en U, zich dan geen vragen meer stellen ? Of moet de bevolking zwijgen onder het mom van verdraagzaamheid, wat denkt U zelf ?

Deze uitspraak wil ik moeilijk aanvaarden, ik zou ze eerder als bijzonder verontrustend willen percipiëren. Wie leidt er dan het land ?

Kan uw reactie met hoogste voldoening lezen en kan U beslist bijtreden. Het is dan, paradoxaal misschien, ook in deze context dat het verontrustende te vinden is, zoals ook uw reactie naar mijn perceptie weerspiegeld. Wanneer U stelt dat politiek zich in het oog van de storm bevindt dan ligt daar net de verantwoordelijkheid van hun ambt. In het oog van de storm is het dan ook stil en kan men zich beraden over de storm zelf en welke middelen beschikbaar zijn om deze naar best vermogen te ordenen. Deze oefening kunnen we herleiden naar het proces van orde en chaos, inherent aan het leven. Nu, de stelling dat politici deze informatie niet kunnen verwerken is het ontlopen van hun verantwoordelijkheid en/of een gebrek aan aandacht voor de adviserende rol die wetenschap heeft. Men hoeft dus in principe zelf niet meer na te denken, dit werd reeds gedaan door nobele wetenschappers. Zeker in tijden van crisis zou men zich kunnen laten begeleiden hierdoor om het vertrouwen te stimuleren maar net het tegenovergestelde creëert men, zo komt mij over. We willen dit in alle neutraliteit beschouwen maar wanneer we vaststellen dat politiek zelf een dergelijke dialoog negeert, dan kunnen we dit slechts als ‘zwaarwichtig’ beschouwen. Vanuit een neutraal en niet oordelend perceptieveld kunnen we dit doorzien, de emotie die het kan doen oplaaien wanneer we dit perceptieveld verlaten kan uitmonden in een revolutie. Deze revolutie zou men dan eigenhandig gestimuleerd hebben door het gebrek aan aandacht voor de dynamiek die eraan ten grondslag ligt. Vandaar ‘verontrustend’ te noemen, net zoals de onrust in de maatschappij dan ook laat blijken. We mogen dus mi wel meer verwachten van politiek, zo meen ik. Als de hulp van wetenschap niet gezien wordt, wat biedt de toekomst ons dan? Uiteraard kunnen we respect opbrengen voor de moeilijke taak die politiek te beurt valt, we kunnen het minder aanvaarden wanneer men katalyserende attractors niet bespreekbaar maakt, op dat moment valt alle studiewerk van velen in het water en dat alsof onderwijs geen waarde heeft.

vrede,

als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat deze discussie tot nu toe schitterend illustreert dat woorden die op zich betekenisvol zijn, een nonsensicaal karakter krijgen wanneer ze niet in een betekenisvolle zin worden gebruikt.

ik ben overigens zelf van mening dat de virtualisering van het topologisch-ontologisch statuut van de valuta-conversie op de interlumineuze financiële markten het niet te onderschatten risico inhoudt van een quantumfluctuatieve perturbantie van het performante vermogen van de financieel participerenden, wat natuurlijk automatisch een rimpeling in het astrale akashaveld met zich meebrengt, alsook een verstoring van de klassieke nulpunts-energie.

doch dit volledig terzijde.

vrede,

redwasp

van politici moet je geen heil verwachten. politici kunnen geen problemen oplossen.

al wat politici doen zijn de bestaande systemen gaande houden.

Zo zou je het ook kunnen zeggen.

Zo net voor de verkiezingen altijd verfrissend om mensen te zien die een en ander begrepen hebben.

Probleem is wel dat die politiekers teveel macht hebben om ons leven al te zeer te gaan bepalen.

Heb opnieuw genoten van uw heldere analyse(s) en uitéénzetting! ;-)

De stilte... :roll: er gaat geen dag meer voorbij of een mens word hersendood geslagen voor 50eur op straat of conducteurs bedreigt met een vuurwapen voor honderd 100eur. Maar dit is nog niets... dit monetair, liberaal kapitalistisch wereldbeeld die de huidige samenleving domineert slaat een kloof tussen arm en rijk die steeds groter word. Ga maar eens langs de kuststeden van Spanje of Italië lopen de kans is reël dat daar Afrikaanse lijken de stranden sieren of bootjes op de klippen lopen. Dat de grote topmeetings van de grote wereldleiders in grote steden steeds meer lijken op "The Green zone" in Irak :roll:. Dat er buiten Irak, Afghanistan, Pakistan (waar honderdduizenden mensen worden vermoord, verkracht of afgeranseld) nog landen op de wip richting totale vernieting gaan! De kernkoppen in paraatheid gebracht en het zou me geen moer verbazen moest Noord-Korea atoombommen beginnen droppen op zijn buurman. Of Iran of omgekeerd ook zijn buur de "Hiroshima gruwel" nog eens wil overdoen?! Hoe we buiten de financiële crisis ook nog zowaar de voedselcrisis, energiecrisis, klimaatcrisis vergeten zijn??? Dan zwijg ik nog over de dagelijkse slachtoffers door honger, uitbuiting enz...

Volledig correct ;-) ! Change van Obama is verworden tot een zielige schim die alleen nog aanslaat in de spotlights van de media(show). De mensen zand in de ogen gooien YES WE CAN!

Jip iedereen die dit leest hoeft daar niet veel van te begrijpen. De realiteit is dat men de waarheid niet wil zien. Die nochthans zoals uzelf zegt belachelijk dicht voor ons voeten ligt.


Maw hetzelfde winstspelletje (vergelijkbaar met monopoly) kan zich uiten in een verwoestend spel en dat leidt tot allerhande spanningen binnen de maatschappij. En dat is dan ook een reden waarom deze monetaire crisis bestaat, begrijpt U?

"In den beginne was er de prikkel der behoefte die de mensch leidde tot arbeid en beschaving."

Welnu... nu is ze verwoest door een tekort aan zelfbeheersing en tucht. Gebrek aan inkeer en fatsoen en natuurlijk de bron van alle kwaad "de wil tot macht".

Daar zeg je iets zeer bijzonders. Wanneer we dit nader onderzoeken is het ook vrij eenvoudig te verklaren. De term ‘Yes, we can’ doet een (ijdele ?) poging om mensen bewust te maken van hun eigen verantwoordelijkheid tot het ontkiemen van een mondiaal bewustzijn. Zoals altijd, en zoals deze dynamiek werd beschreven, kan er iets misgaan in de interpretatie van deze uitspraak. Wanneer een dergelijke uitspraak wordt gepercipieerd binnen het paradigma dat het wil overstijgen, kom je inderdaad tot een ‘zielige schim’ van dat wat initieel hoopgevend was. Het spreekt voor zich dat hierdoor het ontkiemen van dit noodzakelijke en mondiale bewustzijn geen doorgang kent, en dat ondanks al het studiewerk dat ernaar verwijst. Politiek hanteert de term alweer voor het eigen gewin en misbruikt dus hoopvolle impulsen om het volk zand in de ogen te strooien. Hierdoor wordt alweer het vertrouwen in vraag gesteld met als resultaat dat het wantrouwen bekrachtigd wordt.

Ruben, plaats hierbij graag nogmaals het onderstaande, ter overdenking in functie van de term ‘macht’.

http://www.economische-begrippen.nl/Galbraith.htm

Of zoals de futurist Alvin Toffler ook wel zei: "Macht is noch goed noch slecht".

De gulden middenweg maakt van macht leiderschap. Vandaag mochten we weer getuige zijn van een politiek debatje. Nu, het moge dan wel een mondiale monetaire crisis zijn maar moest je denken dat er één iemand iets zei over een transformatie van het monetaire systeem, dan is dat bijzonder verkeerd gedacht. Op fora bespreken we dat wel en wordt heel gevat het probleem geduid, politiek leeft dus duidelijk in een totaal andere wereld. Weer een opsteker in de aanloop van volgende week en de soap die er op zal volgen. Laat ons bidden, een mens kan bijna niet anders dan hopen dat God ons komt helpen, waar gaat het heen met ons?

Een horizontale spreiding van welvaart is op zich geen probleem, het mag zelfs heel luxueus zijn. Op z’n minst zou het duurzaam moeten zijn en rekening houden met de verworvenheden die reeds gerealiseerd werden. Jammer genoeg zien we wel dat we het ene met het andere verwisselen, we laten hier een sociaal kerkhof achter om aldaar vanuit dezelfde winsthonger mensen te lokken. Waarom zien we dat niet? Net zoals we heden getuige zijn van politieke debatten, iedereen heeft het dan wel over een mondiale crisis maar ik hoor niemand (in de verste verte zelfs niet) iets zeggen over een transformatie van het monetaire systeem zelf. Waarachtige economen weten dat daar het probleem ligt, hier trachten we enkel nog de meubelen te redden. Voor sommigen is dit laatste letterlijk te nemen, leuk is anders. Zoals je terecht stelt, jammer.

Wat ik wel af en toe hoor is dat men de problemen aan de bron gaat aanpakken. Over welke bron heeft men het in feite, dat vraag ik me af.