| Jaani_Dushman |
27 mei 2009 23:12 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door berre
(Bericht 4128463)
dit was er naar't schijnt eentje om u tegen te zeggen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Krakatau_(vulkaan)
Op maandagochtend 27 augustus 1883 knalde de Krakatau uit elkaar. De berg rees op, scheurde open en stortte in, waarna de zee in het gapende gat stroomde. Het gevolg was een catastrofale uitbarsting; tot op heden de grootste vulkaanuitbarsting waarvan de moderne mens getuige is geweest.
Er ontstond een tsunami van 22 meter hoog. Vloedgolven van vele tientallen meters hoogte overspoelden de kusten van Java en Sumatra. Ruim 36.000 mensen verloren het leven en complete stadjes en dorpen werden weggespoeld. Door de hoge golven werden schepen, zoals het Nederlandse marinestoomschip Berouw, vele kilometers landinwaarts geslingerd. Zelfs op Ceylon, het huidige Sri Lanka, viel nog een dode door de golfslag. De deining werd tot in het Kanaal tussen Engeland en Frankrijk geregistreerd. Er rees een aswolk uit de berg die tot 50 kilometer hoogte steeg en zijn omgeving in diepe duisternis dompelde. Door de enorm grote hoeveelheid stof die in de atmosfeer terecht kwam, daalde wereldwijd het volgende jaar de gemiddelde temperatuur met 1,2 graden Celsius.[1] De uitbarsting ging met zoveel geweld gepaard dat de trommelvliezen van zeelui in de buurt barstten. Het gebrul en geknal was hoorbaar tot in Australië en zelfs op het eiland Rodriguez, niet ver van Afrika. In Atjeh, in het noorden van Sumatra, bracht men troepen in paraatheid wegens vermeend vijandelijk kanongebulder. De geluidsgolven waren zo krachtig dat ze zeven keer de aarde rond gingen voor de atmosfeer weer tot rust kwam.
|
Slechts 22 meter hoog?
Geef mij maar Santorini:
In de Minoïsche tijd heeft zich een enorme uitbarsting voorgedaan, volgens dendrochronologisch onderzoek ergens in de tijdspanne 1627 - 1600 v.Chr.. Daarbij werd dusdanig veel lava uitgespuwd dat de oude stad Akrotiri onder 50 meter puimsteen verdween. De vulkaan, die het centrale deel van het eiland vormde, zakte toen ook in zee en veroorzaakte een tsunami van 28 meter die een enorme verwoesting op Kreta moet hebben veroorzaakt; waarschijnlijk is deze ramp niet de hoofdoorzaak geweest van het ten ondergaan van de Minoïsche beschaving. Het definitieve einde van die beschaving kwam namelijk pas zo'n tweehonderd jaar later, toen zij reeds merkelijk verzwakt was en door de Myceners werd onder de voet gelopen. Door de uitbarsting werden de havens van Santorini en Kreta vernield, samen met de handelsvloot zelf, de ruggengraat van de Minoïsche economie. De cruciale aanlegplaats op Santorini die in dit systeem de draaischijf vormde, was daarna zo goed als helemaal van de kaart geveegd, en onbruikbaar geworden. Toch zijn er tekenen van pogingen tot heropleving, al ging het daarna in het algemeen bergafwaarts met de conjunctuur.[1]
De enige uitbarsting van dit formaat waarmee die van Thera vergelijkbaar is, was dan die van de Krakatau in 1883. Men hoorde de explosie tot op zo'n 5.000 km afstand. Stenen en puin vlogen meer dan 30 km hoog de lucht in en bedekten het tropisch woud op naburige eilanden volledig. Daarna bedekte het fijnstof het grootste deel van het aardoppervlak. Op 160 km van de plaats vandaan, het toenmalige Batavia was de hemel meerdere dagen volledig verduisterd. De aardkorst, ook op Santorini, verdween onder in de gapende afgrond onder de zeespiegel en er vormde zich een baai van zo'n 300 meter diepte, waar vervolgens de zee instroomde. Dit gebeuren veroorzaakte de tsunami die aan 36.000 mensen het leven kostte.
Volgens schattingen was de explosie van Santorini veel sterker dan die van de Krakatau. De dichtbevolkte noordkust van Kreta bevond zich op amper 140 km afstand van het epicentrum. Van het eiland Santorini, dat voorheen ongeveer een ronde schijf vormde met een 1200 m hoge centrale vulkaan, bleven amper nog twee randsikkels met brokken over. Op de noordkust van Kreta is de enige herinnering aan de zondvloed een laag puimsteen boven de ruInes van Knossos. Ook in de ruïnes van Kato Zakros op de oostkust is puingesteente teruggevonden, al was het paleis daar door het vuur vernield.[2] Archeologen vonden tal van aarden en stenen vazen, faience, gereedschap en bronslingots en kleitabletten in het paleis, maar geen spoor van edele metalen of zilver, noch resten van menselijke slachtoffers. Het lijkt erop dat de inwoners op Kreta de catastrofe hebben voelen aankomen en op voorhand met hun kostbaarste bezittingen gevlucht zijn. Lichte aardschokken gaan vaak aan de zwaardere vooraf en kunnen dan brand veroorzaken waar olielampjes en haarden branden. Na de ramp is vooral de oostkust van Kreta lange tijd onbewoond gebleven. Men houdt rekening met de hoofdrichting van de wind, die op deze plaats vooral giftig chloorgas aanvoerde vanuit de nasissende onderzeese vulkaanmond. |
