Fidel |
23 april 2004 22:08 |
Arafat zou ik niet zozeer een schijterd noemen. Het is door hem dat de Palestijnen durfden op te staan & dat ze dagelijks in het nieuws komen. Ik ken de naam & datum niet, maar in het begin van zijn carrière had Arafat zijn troepje ongeregeld (zo'n 300 man met zelfgemaakte bommen) teruggetrokken in een klein Jordaans dorpje, en de Israeli's maakten zich op voor de finale afrekening. Maar toen de tanks het dorp binnenrolden, werden ze teruggeslagen door de Palestijnse militanten die zich met hun molotowcoctails op de Israelische tanks smeten. De Israelis vluchtten (!!!)door dit ferm staaltje van moed . Daarop werden ze gereorganiseerd, maar de Palestijnen hielden nog een halve dag stand tegen de overmacht, tot het Jordaanse leger de kant van de palestijnen koos (zonder toestemming van hun koning). Dit wordt beschouwd als de wedergeboorte van het geloof in de Palestijnse vrijheidsstrijd en enkele dagen na de strijd telde Arafats beweging al duizenden leden.
Dit komt uit 'de jacht op de jakhals' van David Yallop, die je niet bepaald een subjectief auteur kan noemen.
Verder is het bekend dat Arafat fysiek meevocht in diverse slagen. Herinner u ook september 2001 toen Sharons troepen Arafat aanvielen met tanks en helikopters en dreigden hem en iedere aanwezige op te blazen; hij gaf geen duimbreed toe.
Dit was enkel om Arafat hier niet als een meelijwekkende lafaard voor te houden. Ik ben tegen de bureaucratie die hij vormde toen hij invloed kreeg, de zelfmoordaanslagen van zijn Al Aqsa brigades, etc. , ahoewel ik moet toegeven dat hij nog steeds immens populair is onder de Palestijnen, ondanks de opkomst van Hamas. Dit natuurlijk omdat er geen seculier Palestijns alternatief is, nu de PFLP meer dood dan levend is.
|