Het grootste probleem van onze tijd...
 

...is het feit dat mensen geen beslissingen durven nemen, maar steeds zeggen "wie zijn wij om dit te beslissen".

Dit is uiteraard een gevolg van het feit dat alle meningen tegenwoordig gelijk zijn. Iemand die expert is in een gebied, heeft een mening die blijkbaar evenveel waard is als die van een schreeuwerige leek.

Je begint al met een kanjer van een stropop, dat belooft. :?

Algemeen enkelvoudig stemrecht is 1.

aandachtsprobleempje

Als het dan toch over verkiezingen gaat, dan klopt dat ook niet. Een stem voor een grotere partij heeft de potentie om lichtjes meer waard te zijn qua zetelbepaling dan een stem voor een kleinere partij.

Zie: Methode-D'Hondt

Het was vooral voor Geert C bedoeld, met zijn stropopbeschuldigingen.

Politiek is een geforceerde uitbesteding van bepaalde domeinen van het menselijk handelen.

Dat gaat dus vrees ik steeds een neerwaartse druk zetten op de beslissingsbereidheid van mensen op bepaalde domeinen ongeacht algemeen enkelvoudig stemrecht of niet.

Ah, u wilt net als ik een stemtoets invoeren? ;-)

We kennen allemaal de uitspraak van Sir Winston Churchill, als zou de democratie de enig mogelijke regeringsvorm zijn omdat alle andere slechter zijn. Met een grote regelmaat wordt deze stelling tegengesproken onder verwijzing naar economische successen van minder democratische staten. Ook de definitie van democratie is onderhevig aan kritiek :
hoe is ze ontstaan ? is ze een specifiek "westers" cultuurfenomeen ?

Ik hou me er momenteel mee bezig (4 uur studie per week) en probeer met een open geest, mijn vooroordelen over het onderwerp en de aangeleerde reflexen wat uit te schakelen.

Eén ding is zeker je drang om de bestaande structuur/systemen in vraag te stellen is
zeer Westers-cultureel - democratisch. Ik geloof dat de meeste mensen op aarde
het staatsbestuur nog altijd als een goddelijke of natuurwet aanzien.

Dat is geen stropop, het is gewoon zo. Je mag nog met zoveel wetenschappelijk bewijs aandraven als je wil, er zijn altijd niet-academische burgers die menen dat tòch zijzelf juist zijn.
Niet dat ik de academische wereld de hoogte in prijs, maar kom: vaak gaat het gewoon om het propageren van het eigen aanvoelen ten koste van deftig onderzoek.

Bywater heeft iets gelijkaardig gezegd denk ik, een fenomeen die hij Big Babies benoemde. Bauman noemt hen dolende consumenten, Furedi zwevende angsthazen

het is een interessante discussie die niet beperkt blijft tot de politiek