Over schoolpoortpraat, zeveraars, volksmisleiders, miljardenverspilling, en de applaus regisseurs van “Terzake 09”: ik was er...
Wie als eens naar
comedy casino keek in zijn begintijd herinnert zich zeker Wim Helzen in een act waarbij hij onverstaanbaar brabbelde, brullend zong en dan plots “Applaus” riep, waarbij de zaal woest begon te applaudisseren. Een Kafkaiaanse act zonder duidelijke inhoud maar die zeer aanstekelijk was.
Welnu, dit is het beeld dat ik overhield nadat ik gisteren de uitzending van Terzake 09 meemaakte in het Vlaams Parlement.
Dit parlement is een studio geworden. De gidsen die het “publiek voor de uitzending” rondgidsen alvorens ze mogen gaan zitten zwijgen en applaudisseren, en waar ik deel van uitmaakte, stelden vast dat ze vroeger de dienst uitmaakten in het verzorgen van de goede gang van zaken, maar dat "die van de VRT" het parlement nu “bezetten”.
Inderdaad: Het glazen huis (symbool van transparantie!) is totaal volgepropt met elektronische apparatuur, voor tientallen miljoenen Euro’s, om het theater constant te voorzien van de nodige “covering”. In de kelders staat een peperdure studio, maar in zalen boven staat naast de kunstwerken van Jan Fabre ook een hele rotzooi, aan de muren van de glazen stolp waaronder het parlement schuilt hangen vele elektronische camera’s die op afstand kunnen worden bestuurd en is er veel werk gemaakt van belichting om alles zo fraai mogelijk in beeld te brengen (HD, natuurlijk).
En nu, in de verkiezingstijd gaat men zover om al dit fraais, dat heel de tijd aanwezig is in onze democratische tempel, te gaan aanvullen met decors, het halfrond om te bouwen tot een schouwburg, en er bijna om de haverklap zoveel uitzendingen te verzorgen dat men een tekort aan “publiek” begint te krijgen. Men offreert dus ook een “drankje en een hapje” (afschuwelijk, dat wel) om mensen te lokken naar deze shows.
Dat het om shows gaat blijkt uit de aanwezigheid van de applausmeester.
De man die het publiek aangeeft wanneer ze moeten applaudisseren.
Met een beetje oefenen aan het begin en dan de opmerking van de VRT journalisten “We hebben een goed publiek vandaag!” start dan Terzake 09…onder een daverend applaus voor de politici, in mijn geval Freya VDB.
Een bepaalde manier om zaken in beeld te brengen en te organiseren noemt men in vaktermen een “Format”. De format voor al deze programma’s is:
- een zwijgend publiek, dat intens lijkt te luisteren (want het is passief en mag niet tussen komen)
- regelmatig applaus, bij begin en einde van de show (het Volk is gelukkig)
- flitsende beeldregie, met peperdure 3d camera’s die vanuit alle hoeken kunnen filmen om het geheel een pop concert dynamiek te geven qua beelden
- politici die totaal gedomineerd worden door journalisten die vragen stellen van een zo hoog mogelijk”Dag Allemaal” gehalte, met een kinderlijke manier van doen en die emo-momenten opzoeken om het verteerbaar te maken
- een would-be “wetenschapper” (politiek wetenschappelijk bekijken doen zelf diehard marxisten niet meer geloofwaardig) en die op het einde van elke fase van de show meent allerlei zaken te ontwaren waar de debaters zelf van omvervallen. Het koor uit een Griekse tragedie die nog eens de indruk moet wekken dat alles wel heel interessant is wat werd gebrabbeld door de politici en die constant opmerkt dat “het een interessant debat was” (NOT) en dat de debaters niet overeenkomen (niet eens waar).
Dit alles is zo artificieel en vervangt een “choq des idées” door een aflevering van dr.Phil of in het beste geval van “koppen”. En gevaarlijke vragen, die een publiek wel eens zou kunnen stellen of een geëngageerd intellectueel of journalist worden vakkundig vermeden. Op het einde is er daverend applaus, opgelegd door de applausmeester. Ik deed niet mee.
Ik doe in mijn leven mijn best om niet sexistisch te zijn. Ondanks het feit dat ik ben opgevoed op een ogenblik dat mannen mannen waren en vrouwen niet.
Maar de uitzending over onderwijs met het kieken Freya (het minst kieken voor één keer) de LDD-del en de dracula van het VB was volgens mijn vrouw, die ik op momenten van totale twijfel aan het "feminiene kunnen" raadpleeg, een opeenstapeling van schoolpoortpraat. Dat is het gebabbel van vrouwen aan de schoolpoort die staan te wachten op hun kinderen.
Ikzelf ben een leraar. Ik vind dat je discussies over een zo moeilijk probleem als opvoeding zelf niet kan oplossen tussen de meest begaafde wetenschappelijke geschoolde pedagogen, zelfs niet in samenwerking met kuddes leraars en schooldirecteurs van het beste allooi. Maar dat laten doen door dames die als kennis van het onderwijs hebben:
- Freya: schepen van onderwijs geweest toen ze nog niet ontmaagd was
- De troela van LDD: zelf er nooit in geslaagd van iets te begrijpen tenzij hoe je haar opkamt
- De dracula van het VB: nooit verder geraakt dan mogelijk was in een kansarm blokkersgezin en daar nog steeds door gestoord…
Dat lijkt me zoeken naar totale verwarring. Het was om te huilen. Gelukkig was het publiek deze keer opstandig. Had het maar pek en pluimen mogen meebrengen….
Eric Feremans
