Jonas De muynck |
23 april 2004 10:12 |
Toch effe enkele bedenkingen bij wat zich gisteren heeft afgespeeld in Gent.
Het Vlaams Blok is tijdens de jaren '80 en '90 uitgegroeid tot hét politieke fenomeen van de afgelopen 50 jaar en is daar in geslaagd door een gewiekste strategie. De “metapolitieke strijd”, zo fundamenteel voor Nieuw-Rechts is namelijk een “revolutie” of “oorlog” die uitgevochten wordt op het culturele niveau van de wereldbeelden en algemene visies op mens en samenleving.
Het is dit metapolitieke niveau dat het vertrekpunt is van Nieuw-Rechts. Zij willen letterlijk de “laboratoria van het denken” overnemen. Zij willen tegenover het egalitaire ethos en het egalitaire socio-economische denken een wereldbeeld plaatsen dat “verscheidenheid” of “differentialisme” centraal stelt. Zij creëren dus de denkbeelden en visies die noodzakelijk zijn voor het controleren van de culturele macht over de samenleving.
Dit alles blijkt ook uit de definitie van Nieuw-Rechts zoals ze door Pierre Krebs (de belangrijkste vertegenwoordiger van het Duitse Nieuw-Rechts) werd verwoord:
“Ons streven kan niet gevat worden binnen een politieke partij maar eerder binnen een metapolitiek, zuiver cultureel project.”
Het blok is uiteraard een onderdeel van de politieke "bovenbouw", maar speelt vooral op het culturele niveau een rol door de wijze waarop ze communiceert. Ze ondergraaft zonder zelf een politieke rol van betekenis te spelen. Ze ontwijkt dus de klassieke politieke strijd en daarom is ze de afgelopen jaren zo succesvol geweest.
De politieke partijen en al onze instellingen KUNNEN het blok niet bestrijden op dit metapolitieke niveau aangezien zij daar doodgewoon geen deel van uitmaken. Gevolg?
Paralyse...
MAAr wat hebben we nu gezien? Never underestimate the state, onze apparaten zijn sterker en kunnen binnen een juridisch kader (politiek of niet is van geen belang, uiteraard maken rechtbanken deel uit van de staat en zijn ze dus politiek) eender welke vijand aan.
Het einde van het blok is in zicht geloof ik, deze zet hadden ze niet verwacht, ze beven en voelen dat ze deze arena steeds ontweken hebben. Het gewonde dier ligt te sterven en weet met zichzelf geen blijf meer...
End of story.
|