Vivant :Sabam monopolie afschaffen - BBP versus geluk
 

Sabam monopolie afschaffen Open Vld Senator Roland Duchâtelet reageert verbolgen op de mediaberichten van vandaag dat zelfstandige onthaalouders en crèches in de toekomst controle mogen verwachten van SABAM en gehouden zullen worden om auteursrechten te betalen wanneer zij muziek spelen voor de kinderen die zij opvangen.

Sabam monopolie afschaffen - BBP versus geluk






“Dit slaat werkelijk alles”, reageert Duchâtelet, “ik stel voor dat we als overheid beslissen om SABAM haar monopolie af te nemen en kunstenaars de inkomsten waar ze recht op hebben gewoon te betalen met belastinggeld. Dat zou veel efficiënter zijn. SABAM, dat als privé-bedrijf het monopolie bezit om de auteursrechten te innen, bedient in de eerste plaats zichzelf voor zij de belangen van de kunstenaars verdedigt. Als we kunstenaars rechtstreeks betalen met belastinggeld gaan die er op vooruit en kunnen jeugdverenigingen die willen fuiven of scholen of crèches die muziek willen draaien niet langer gepest worden door SABAM.”

In het verleden kwam SABAM reeds meerdere malen in opspraak door haar al dan niet wettelijke praktijken. Zo weigerden de organisatoren van de Antilliaanse feesten om hun bijdrage te betalen, waarna de Rechtbank van Turnhout hen gelijk gaf. SABAM lijkt echter niet te leren uit de fouten uit het verleden. Als monopolist heeft zij daar ook weinig reden toe. “Tijd om daar iets aan te veranderen”, aldus Duchâtelet.



BBP versus geluk

Het is allemaal voor niets geweest. Alle noeste arbeid van de afgelopen jaren. Alle bloed, alle zweet en alle tranen. Allemaal een maat voor niets. Onze lonen stegen, onze huizen kregen veranda's, onze televisies werden home cinema's en onze auto's SUV's. Onze groeicijfers explodeerden, onze economie boomde en onze levensstandaard steeg spectaculair. En toch. Beter werden we er nauwelijks van, blijkt uit studies. Laat staan gelukkiger.



Het reële inkomen in België verdubbelde de afgelopen decennia, maar het aantal mensen die zichzelf 'gelukkig' noemden, bleef stabiel. We werden wel rijker, maar we scheidden ook massaler, slikten meer antidepressiva, pleegden vaker zelfmoord, vraten onszelf meer welvaartsziekten en lagen steeds langer wakker van de opwarming van de aarde. Hoe groot ons bruto binnenlands product of bbp ook werd, zelf werden we geen millimeter gelukkiger. Maar waarvoor sloofden we ons dan in godsnaam uit? En waarom kijkt premier Van Rompuy dan nog altijd alsof de Derde Wereldoorlog gaat uitbreken, als hij vertelt dat ons bbp met 3,5 procent gaat krimpen? Waarom zijn we dan niet bl�*j met de recessie?



Volgens de World Database of Happiness worden we maar om de 500 jaar meetbaar gelukkiger. Sommige economen beweren zelfs dat economische groei en geluk vanaf een bepaald niveau omgekeerd evenredig worden. Hoe hoger het bbp, hoe lager het BBG - het Bruto Binnenlands Geluk - en omgekeerd. 'Het bbp is niet geschikt om de échte welvaart van een land te meten', meldde de Franse krant Le Monde deze week nog op zijn voorpagina. 'We moeten het afschaffen.'



Het bbp afschaffen op het hoogtepunt van de ergste economische crisis in 80 jaar: het klinkt een beetje als de thermometer weggooien omdat de patiënt te hoge koorts heeft. Maar het idee is al ouder dan de crisis. De Franse president Nicolas Sarkozy vroeg de topeconomen Joseph Stiglitz (van de Nobelprijs) en Armatya Sen (van de Human Development Index) jaren geleden al om een alternatieve welvaartsmaat te bedenken. En in november 2007 al hielden de Europese Commissie, de Club van Rome en de OESO een gezamenlijke conferentie 'Voorbij het bbp'.



Zelfs de wollige uitdrukking Bruto Binnenlands Geluk lijkt de vrouwenbladen - en Steve Stevaert - ontgroeid. De Financial Times, The Economist, The New York Times en het Nederlands Planbureau schrijven erover als mogelijke opvolger van het bbp. De eerbiedwaardige universiteiten van Berkeley en Princeton organiseren symposia over economie en geluk, en de London School of Economics heeft zelfs een gelukseconoom in dienst - Richard Layard, de goeroe van Labour. Het Bruto Binnenlands Geluk moet de maat worden van elke politieke beslissing, vindt hij. Politici moeten zich actief bezighouden met het geluk van burgers.



Maar is dat wel zo'n goed idee: geluk aan politici overlaten? Over geluk is veel geschreven maar weinig geweten, behalve dat het iets zeer individueels is dat bijna niet te definiëren valt, en nog moeilijker te meten. Behalve een basisinkomen en een goede gezondheid zijn een gelukkig gezinsleven, een gevoel van vrijheid en geloof volgens psychologen onmisbaar voor geluk. Dat, en een bevredigend seksleven, vanzelfsprekend. Maar willen we werkelijk dat Herman Van Rompuy zich dáármee gaat moeien?



Bron: De Tijd, 13/06/2009 – Le Monde, 06/06/2009



durf leven - durf denken - durf geven

Bron: politics.be