schwungman |
28 juni 2009 15:11 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rudy
(Bericht 4194211)
Denk eens verder na. Hoe ga je een minderjarige berispen voor het doorsteken van een keel met een mes ? Levenslng berispen met opsluiten of onder toezicht ? De maatschappij zal zich afvragen wat te doen met dat ventje dat ondertussen 40 jaar is geworden.
|
Waarom insinueer je dat ik dat zou willen? Ik zeg alleen dat een berisping niets is.
Ik denk dat die gedachtengang die je hier insinueert voorbijgestreefd is en "passieve" opsluiting voor langer als een paar jaar vind ik sowieso zinloos, tenzij om de echt gevaarlijke gevallen van de straat te houden.
Een andere aanpak zou bijvoorbeeld met volgende elementen kunnen rekening houden (het ene punt sluit het andere niet uit):
- Straf van onbepaalde duur: of de straf opgeheven wordt, hangt af van de resultaten geboekt tijdens de vorige periode, en er volgt nog een periode van begeleiding achteraf. Zelfs levenslange begeleiding indien de feiten zwaar genoeg zijn: begeleiding is geen opsluiting, en uiteindelijk moet het ook een opvoedend effect hebben op alle anderen. Het is trouwens cynisch om te lezen dat die jongens in de instelling toch zo veranderd waren, maar dat ze wel gewoon gevlucht zijn.
- Werkstraf: omwille van verschillende redenen maar in eerste instantie owv de maatschappelijke relevantie en het opvoedkundig aspect (niet enkel naar daders toe: de veroordeelde zou actief kunnen ingeschakeld worden bij opvoeding van andere probleemjongeren: zo gaat de misdaad maatschappelijk niet "verloren").
- Straf afhankelijk maken van de toestand waarin het slachtoffer verkeert of inspraak van het slachtoffer: moet bespreekbaar zijn.
- Afnemen van bepaalde rechten: waarom in dit geval niet de daders een verbod uitspreken ooit nog het land in te kunnen?
Wat er nu gebeurd is, leidt tot niets. Nul komma nul. Maatschappelijke relevantie: nada. Die gasten hebben in een instelling gezeten maar ze zijn gevlucht zodra ze de kans hadden. Is dat een signaal dat de straf gewerkt heeft? Dat de rechter dan zegt "voor mij volstaat dit", dat begrijp ik totaal niet.
Toen Van Themsche zijn moordtocht deed was hij 18. Als de bom enkele maanden daarvoor gebarsten was, had hij onder het jeugdrecht gevallen. Is die misdaad minder erg omdat Wijffels het geluk gehad heeft uit zijn coma te ontwaken? Weet de dader dat misschien op voorhand, wie overleeft en wie niet? Wat is het verschil tussen 17 jaar en 9 maanden en 18 jaar? Had de rechter daar geen rekening mee moeten houden in het vonnis?
|