La Houve, 24/04/04 – Ode aan de mijnwerkers



Het wentelende wiel valt voor eeuwig stil
boven de franse steenkoolmijnen.
De doodse schachtbok torent nu schril
over het desolate landschap van Lorraine ….

De laatste kompels verdwijnen voorgoed
en laten een vergane, nostalgische leemte.
Door hun heroïsche kracht, zweet en bloed
bereikte ons de energie uit het diepe gesteente.

Stoflong, mijngas, Bois-du-Cazier, …
De risico’s waren niet te vermijden.
Toch doken moedigen, met open vizier
in de putten om er kooladers te splijten.

Allochtone krachten lenigden de nood
die de verzwakkende jeugd stilaan liet
Nergens was de solidariteit zo groot
als in de multiculturele ploegen van het mijngebied ….



http://www.gedichtegedachten.be/la%20houve.htm

Roept dat niet te hardop hé.
Straks gaan de VB-ers nog een mijn open willen houden om er allochtonen erin te laten werken !

Zou er echt geen steenkool zitten onder het Antwaarps opgespoten slib ?

Weten ze daar dan ook ineens wat multiculturele solidariteit bij hard labeurwerk betekent ;)